Κατερίνα Γκαράνη Η καθημερινότητα της Ελλάδας πηγαίνει πάνω- κάτω και πέρα- δώθε με έναν συγκλονιστικό τρόπο. Κατεβαίνει στο κιλοτάκι της Πετρούλας, ανεβαίνει στο ελικόπτερο του Παλαιοκώστα, ταξιδεύει μέχρι την συνάντηση της Ντόρας με την Χίλαρη στην Ουάσιγκτον και χτυπάει το κεφάλι στο κελί που ξεψύχησε έναν 19χρονος από έλλειψη γιατρού. Ροζ με μαύρο, πράσινο με κίτρινο και ξανά τα ίδια. Χάνεται στους παραμορφωτικούς φακούς των γυαλιών της Παπαρήγα και ταξιδεύει στο τυφλό από νόημα βλέμμα της Καϊλή. Βρίσκεται στους βαρύγδουπους τίτλους βιβλίων Ελλήνων συγγραφέων και κλονίζεται από την σακατεμένη ζωή της Κούνεβα.
Χώρα της καθημερινότητας είναι συνηθισμένη να βρίσκει τρόπους να ξεφεύγει πότε από την κλειδαρότρυπα του Star και πότε από την σοβαροφάνεια του Σκάι. Κλαίει με το άδικο που εξελίσσεται στις οθόνες αλλά δεν έχει το θάρρος να μιλήσει επώνυμα. Κρύβεται αυτή η χώρα πίσω από ψευδώνυμα και ηρωικές πένες. Ανέχεται κάθε μέρα επώνυμα και μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου επαναστατεί, αποδεικνύοντας ότι για να πεις αυτά που θέλεις μόνο στις ηλεκτρονικές γιάφκες που έχουμε στήσει όλοι στο τραπέζι της κουζίνας μπορείς να πεις την δική σου αλήθεια.
Η καθημερινότητα της Ελλάδας είναι μία ΜΗ πραγματικότητα τελικά. Είναι ένα σενάριο κακογραμμένο που έχει κομπάρσους όλους εμάς. Εμάς που θεωρούμε ότι κάτι γράφουμε, ότι κάτι κάνουμε, ότι κάτι υπονοούμε. Είναι η κρυφή επιβεβαίωση που παίρνουμε ολομόναχοι απέναντι σε μία οθόνη pc. Αλλά δεν τολμούμε να βγάλουμε την άλλη οθόνη από το σπίτι. Αυτή που μας δίνει τροφή να φθάνουμε στα όρια μας. Στο κιλοτάκι της Πετρούλας, στην κοιλιά του Καμπουράκη, στην κακία της Τρέμη, στην κόκα του Θεοδωρίδη, στο «θέλω να σφαλιαρίσω» τη Μανωλίδου, στην αλαζονεία του Τσίπρα, στην χαζομάρα του Παπανδρέου, στην κωλοπαιδαρεία του ΑδΌνΥδος, στον κομπλεξισμό της Τατιάνας, στο «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει» της Μάρας, στην απλυσιά του Μάκη. Καθημερινοί bloggers μιας καθημερινής πρέζας που δίνεται με σωστές δόσεις μέχρι να φθάσει όλους μας στον μηδενισμό. Εκεί δηλαδή που θέλουν να μας κατατάξουν. Οι απέξω δίνουν τροφή εμείς την μασάμε και μετά την φτύνουμε. Αλλά πόσο ακόμα θα την φτύνουμε; Πόσο ακόμα θα κάνουμε το string της Πετρούλας οδοντόνημα στα δήθεν μεγάλα μας δόντια και πόσο ακόμα θα γελοιοποιούμε όλους αυτούς που εξευτελίζουν καθημερινά τη νοημοσύνη μας; Η ανωνυμία είναι πλήρης ελευθερία, συνταγματικό δικαίωμα και αιματοβαμμένο απόκτημα της ανθρώπινης φύσης. Έχουμε το υπόγειο, τον πολύγραφο και τα ηρωικά μας ψευδώνυμα. Ώρα να μάθουμε να «δουλεύουμε» και την πυρίτιδα.
11 σχόλια:
Το να (ξανα)πώ ότι συμφωνώ, είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.
Εκείνο το περί πυρίτιδας όμως τι το ήθελες;
Σου 'χω ξαναγράψει ότι το μόνο που ζητώ είναι δικαιοσύνη και σε άλλα blogs γράφω συνέχεια για την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων.
Πρόσεχε καλέ μου φίλε, δεν το 'χουν σε τίποτε να σε τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί αυτοί που αφήνουν τον Εφραίμ να αλωνίζει προκλητικά και άλλους να φωτογραφίζουν στόχους στο διαδίκτυο.
Ανώνυμε,
Πυρίτιδα=Σκέψη.
Μην πάει ο νους σου στο κακό.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ, από την πολλή σκέψη σε είπα και ανώνυμο. Συγνώμη για το λάθος.
Σκέψη. Η μόνη λύση. Κι ας φέρνει και λαθάκια.
Ήμουν σίγουρος ότι επρόκειτο για κάτι καλό. Οι συστάσεις όμως για προσοχή (τα λέω σε σένα να τ' ακούω κι εγώ) ισχύουν. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου εισαγγελέας "αυτεπαγγέλτως" διατάσσει έρευνα για μη καταλογισμό πέναλτι, ενώ την ίδια ώρα δημόσιες προτροπές για τέλεση αξιοποίνων πράξεων περνάνε στο ντούκου, πρέπει να φυλαγόμαστε, δε νομίζεις;
Αριστείδη,
είμαστε Εμείς και είναι Αυτοί. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι καλύτεροι, αλλά σίγουρα δεν είμαστε ίδιοι.Αυτό σημαίνει ότι αυτά που ηχούν στα αφτιά μας φρικιαστικά για τα δικά ΤΟΥΣ αφτιά είναι μελωδία. Άρα μόνο η πυρίτιδα μένει για να μετατρέψει την δική τους μελωδία σε ένα τελειωτικό Ρέκβιεμ...που θα ηχεί στα δικά ΜΑΣ αφτιά, απλά ως μελωδικό ΜΠΑΜ.
Φίλε simpleman,
ας χρησιμοποιήσουμε την "πυρίτιδα" στην επόμενη εξέγερση για να (ξε)σπάσουμε στις τηλεοράσεις. Μετά να δεις "επανάσταση"...
Και η βλακεία διδάσκεται.. Απ'ότι φαίνεται οι Έλληνες είμαστε καλοί μαθητές....
Megalos o iroismos ths anonymias.Na stisoume mnimeio ston hroa anonymo blogger.
Ιπτάμενε,
ήδη είναι σε ένταση. Κάνουν τα πάντα για να ανεβάσουν τις ακροαματικότητες. Δεν ξέρω τί γίνεται εκεί που ζεις, αλλά θεωρώ ότι εδώ ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Μόνο τα έντερά τους δεν κρεμούν στις οθόνες για να τους ρίξουμε μία ματιά.
Polykarpe, εκείνο το σφράγισμα τί έγινε; Βρήκες ΙΚΑ να δουλεύει;
Εχεις δίκιο ότι οι ΈΛληνες είναι πολύ καλοί μαθητές αλλά εξίσου είναι και πολύ "κακά παιδιά", όταν αρχίζουν να σκεφτονται.
Ανώνυμε 4:55,
πολύ μεγάλος ηρωισμός. Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες μάχες δόθηκαν από ανώνυμους όταν οι επώνυμοι αυτοεξοριζόταν στην Γαλλία, στην Αμερική και πάει λέγοντας. Κάτσε να δεις που θα' ρθει σύντομα η μέρα που η Γαλλία και η Αμερική θα ξαναγεμίσει αυτοεξόριστους...
Δημοσίευση σχολίου