Σε μένα να ορκιστείς.

// // 23 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Σε μένα να ορκιστείς. Σε μένα τον Απλό που κάθομαι στην ουρά του συσσιτίου της ζωής περιμένοντας δεκαετίες με την καραβάνα μου να στάξεις δύο σταγόνες περισσότερες ελπίδας. Στα κόκαλα αυτών που σιώπησαν να ορκιστείς, για να έχεις το δικαίωμα της «δημοκρατίας» σου και να φοράς το κασμίρ κοστουμάκι σου. Έτσι όπως στοιχίζεστε όλοι από τα κομμωτήρια και από τους ραφτάδες, να είμαι μπροστά σας, εγώ ο Απλός, να ορκιστείτε όλοι σας στα γόνατα ότι αν ένας από εσάς τολμήσει ξανά να πληγώσει την αξιοπρέπεια μου να βρει την επόμενη στιγμή σχοινί να κρεμαστεί.
Σε μένα να ορκιστείς, εσύ με το περιποιημένο νύχι και το χρυσό κουμπί στο μανίκι σου, ότι το γράσο από τα νύχια μου που δεν βγαίνει όσο και αν τα πλένω μετά την δουλειά δεν θα γίνει γράσο για την μηχανή του μασήματος σου. Ότι τα γόνατά μου που έχουν φθαρεί μαζί με το 5ετίας παντελόνι μου δεν θα γίνουν, για σένα αυτή τη φορά, σκαλωσιές προσωπικής αναρρίχησης.
Στα άσπρα μαλλιά μου να ορκιστείς που δεν τα φύσηξε κανένας αέρας αλλαγής όταν ήταν ακόμη καστανά. Που είναι τόσο άσπρα πια που με κάνουν αόρατο όταν στήνομαι στο ΙΚΑ για μια εξέταση ούρων. Αόρατο, όταν παίρνω το χαρτάκι της αναμονής για έξι μήνες και μου μένουν μόνο δύο ζωής. Σε αυτούς τους δυο μου μήνες να ορκιστείς, εσύ ο Αθάνατος.
Σε μένα να ορκιστείς που όταν έρχεται εκείνη η παγωνιά δεν βγαίνω να δω τα χωράφια μου απλά περιμένω την αυγή να δω τι έχει αφήσει. Ανοίγω την πόρτα σιγά-σιγά εκείνα τα πρωινά, γιατί στο λέω, η παγωνιά έρχεται κάθε χρόνο, χρόνια τώρα. Στο βιός μου να ορκιστείς, όταν ο μεσάζοντας έρχεται να κάνει παζάρια με τον ιδρώτα μου και με το γάλα του παιδιού μου.
Στην αγωνία μου να ορκιστείς που στα δεκαεπτά μου αρχίζω να μετρώ τα καρφιά που θα βάλω στην εργασιακή μου κάσα, σ’ αυτή που θα με χώσουν μόλις τελειώσω το σχολειό γιατί τα όνειρα, μου είπαν οι παλιοί, είναι γι’ αυτούς που στο τέλος νικιούνται.
Σε μένα να ορκιστείς που μου βγάλαν τα σωθικά μου αφού τα χημικά από την βιομηχανία τα είχαν λιώσει. Αναπηρική σύνταξη στα 42. Στα μωρά μου να ορκιστείς που το μέλλον τους έγινε «φακελάκια» στο ΕΣΥ.
Σε μένα να ορκιστείς που όταν εσύ θα παίρνεις τον πρωινό σου καφέ εγώ θα έχω γυρίσει στο σπίτι με μισή φραντζόλα ψωμί και ένα πάκο απλήρωτος λογαριασμούς. Με ταμείο ανεργίας θα πορευτώ από τα 50 μου μέχρι το τέλος. Έκανα και κάτι εξτραδάκια μοιράζοντας τα ψηφοδέλτιά σου αυτές τις ημέρες. Στο ξημέρωμά μου να ορκιστείς που δε με θέλει ούτε η ζωή, ούτε ο θάνατος.
Στον δικό μου Θεό να ορκιστείς, γιατί ο δικός σου, κοντά δύο αιώνες τώρα, έχει γίνει ο κατήγορός μου, ο τιμωρός μου, ο εχθρός μου.
.
Φώτο: Francesco C.

23 σχόλια:

Unknown είπε...

Γιατί μου το κάνεις αυτό; Το ένα χαστούκι μετά το άλλο...

Ανώνυμος είπε...

Αδελφέ,
με τσάκισες. Αντε τώρα να κοιμηθώ.


Αρης

Ανώνυμος είπε...

όλοι θέλουμε να ελπίζουμε αυτή τη φορά...και κάθε φορά...
πόσες φορές αντέχει η ελπίδα μας να τσακιστεί;
και η ζωή συνεχίζεται...σ'ευχαριστώ Simple,πάντα έτσι να γράφεις...

kopria είπε...

Σιγά μην ορκιστεί σε ένα και σε μένα

Iptamenos Ollandos είπε...

Πόσα "ηλεκτροσόκ" χώρεσες σε μία μικρούλα ανάρτηση;

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, θ' αρθει κάποια μέρα που σε εμας θα ορκιστεί!!

Τοίχος είπε...

Το τελευταίο το γραφτό κύριε Σιμπλεμάνη
αντάριασέ μου το μυαλό το έκανε ντουμάνι
γι αυτό και με οδήγησες και μένα μάνι μάνι
να φτιάξω blog στο δίκτυο μη μένω και χαρμάνι

Ορκίζομαι να πορευτώ με το δικό σου ήθος
κι ας με πατάει καθηνερνά το γουρουνίσιο πλήθος.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν μερικά κείμενα που ο σχολιασμός, στερεί από τη δύναμή τους, τα τσαλακώνει.
Ένα τέτοιο είναι κι αυτό και επειδή δεν "γνωριζόμαστε", καλά στο επόμενο παρόμοιο, θα ξέρεις γιατί δεν θα εμφανιστώ.

Kι αφού την έκανα που την έκανα την ιεροσυλία θέλω και μια παραγγελιά.
Γράψε κι ένα "Σε μένα θα ορκιστώ".

Να ΄σαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις τέτοιες μαύρες-φωτεινές στιγμούλες.

simple man είπε...

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ,
όταν γράφτηκε αυτό το κείμενο πραγματικά έκλαιγα. (Όχι ότι τώρα που σας γράφω δεν κλαίω...). Είδα εκείνο το χέρι επάνω στο ευαγγέλιο και θύμωσα πολύ. Οχι για το ευαγγέλιο, αλλά γιατί ένιωσα για πολλοστή φορά ότι λάθος ξεκινάει και αυτό το ταξίδι. Ξέρω που θα γίνει ο εκτροχιασμός και που θα στουκάρουμε με την νταλίκα. Ζω με το συναίσθημα πια. Και πιστέψτε με βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους σε απόγνωση. Πονάει πολύ καθημερινά. Ειδικά όταν ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Οταν όλα γίνονται τίποτε.
Να' στε καλά όλοι σας. Κλαίω για πάρτη σας και πολύ μ'αρέσει.

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ είπε...

To χειρότερο δεν είναι οτι ορκίζονται σε λάθος θεό.
Το χειρότερο δεν είναι οτι ο θεός τους είναι το χρήμα
Το χειρότερο είναι οτι ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ..!!!

yannidakis είπε...

για τωρα ορκιστηκε στο Ευαγγελιο, ομως αν ορκιστηκε καπου, ηρθε ο καιρος να εφαρμοσει πολιτικες, να (απο)δειξει πως ο ορκος υπαρχει για να πραγματοποιειται.
Δεν του ζητω να λερωσει τα νυχια του, ομως οταν τελειωσουν ολα -οπως κι αν ειναι- θελω να ξερω οτι προσπαθησε, οτι το παλεψε για μενα, για τη φημη του, για τον πατερα του, για το Ευαγγελιο αυτο :[

BlackJack είπε...

Πολλες φορες πιστευω οτι η μνημη του Ελληνα φτανει μονο μεχρι την τσεπη του και αυτο τιθεται υπο συζητηση.

Ας κανουμε λοιπον μια αναδρομη στα ομορφα που εχει πει ο νεος ΠΟΡΔΗΠΟΥΡΓΟΣ...

Παιδεια: "Βεβαιως και πρεπει το διπλωμα που δινει το καθε ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ να ειναι ισοτιμο με το αντιστοιχο των ΑΕΙ".
Ναρκωτικα: "Καθε μπαλκωνακι θα μπορει να εχει τη χασισογλαστρουλα του και να γουσταρει".
Εξωτερικη πολιτικη: "Καταθετω σημερα στεφανι στο ιστορικο μνημειο του Κεμαλ ως αποδοση τιμης"...βαλε και μια ζειμπεκια για τα καλωσορισματα.
Κυπρος: "Το σχεδιο Αναν ειναι ιστορικη ευκαιρια για τον κυπριακο λαο".
Νεολαια: "Οι νεοι αποφοιτοι θα πρεπει να δουλευουν για μια τετραετια σε οποιαδηποτε επιχειρηση, ανασφαλιστοι, προκειμενου να καταρτιστουν".

Σε επομενο σχολιο θα συνεχιστει η αναδρομη...

Ειμαστε λοιπον στο σημειο εκεινο, οπου το πειραμα και φαινομενο του σκυλιου του Παβλωφ εφαρμοζεται πληρως στους Ελληνες...ειμαστε και ρατσας παναθεμα μας!

Δεν μπορει να ορκιστει πουθενα γιατι και τα ιερα και τα οσια εχουν χαθει προ πολλου...

Καθε λαμογιο, χαραμοφαης, ψευτης, δημοσιος υπαλληλος, προδοτης κι ολα τα συναφη...θα ορκιστουν μονο οταν καθε ενας απο αυτους που πονανε πραγματικα τη δουλια και την πατριδα τους, θα βρισκεται με το οπλο πανω απο το κεφαλι τους λεγοντας...ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΕΙΣ!!!

Εως τοτε μπορω νομιζω ελευθερα να παραμιλαω σαν τον Τσακωνα...6 χρονια στο δημοτικο κι 6 χρονια στο γυμνασιολυκειο και 6 χρονια στο πανεπιστημιο και 1 χρονο στο μεταπτυχιακο και 3 χρονια στο διδακτορικο...

Σορυ για το ατονικο συστημα αλλα το πληκτρολογιο δε διαθετει τονο...

ΤΣΑΓΙΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί έβαλε το αριστερό χέρι και όχι το δεξί χέρι στο ευαγγέλιο;

Ανώνυμος είπε...

simpleman,ενώπιον του δικαστηρίου της κοσμικής ΝΕΜΕΣΕΩΣ -με τόσους επίορκους τριγύρω-η μαρτυρία σου αντίσταση στην ψευδορκία!
Να είσαι πάντα εκεί ως πέλεκυς δικαιοσύνης,να βλέπεις με τα άγρυπνα μάτια της ψυχής.

Από Κοινού Μάρτυρες.

Ανώνυμος είπε...

OIKONOMIA AGAPI MOY

Με το δημόσιο έλλειμα στο 12% του ΑΕΠ έχει "κάτσει" για τα καλά η οικονομία του τόπου. Αλλη μία "καμένη γη" παραδίδεται στο τέλος της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης που ξεκίνησε με τόσες πολλές υποσχέσεις, ακριβώς όπως η τωρινή πασοκική , ή οι προηγούμενες.

Αντιθέτως, εικόνα απιθάνου χλιδής περιέγραψαν "θαμπωμένοι" ο Χατζηνικολάου(ασανσέρ αυτοκινήτου εντός της βίλας) και οι περί αυτόν δημοσιογράφοι από το υπουργικό γραφειο γραφείο στο Παιδειας που παραδόθηκε στην κυρία Διαμαντοπούλου.

Μιλησαν για σεϊχηδες, χίλιες και μιά νύχτες, που πέρασε εκεί η άλλη σπουδαία κυρια, η κυρία Γιαννάκου. Η "Μαριέττα μας" που λέει ο κωστάκης μας, ναι εκείνη με την ευαισθησία σε θέματα ιστορικής αλήθειας, δεν μπήκε στον κόπο παραδίδοντας στον τρυφερό "Αρούλη" να αδειάσει το "λουσάτο" γραφείο της, αλλά ούτε αυτός έδειξε τέτοια μικροψυχία...

Αντιθέτως πάλι, οι καθαρίστριες στα σχολεία έχουν να πληρωθούν από πέρσυ και σε πολλές περιπτώσεις ανέλαβαν οι μανάδες να βοηθησουν στον καθαρισμό. Επίσης, η πρώτη ενέργεια της νέας υπουργού που ανέστειλε την έναρξη λειτουργίας σε πολλά σχολεία, ήταν να απολύσει τους νεοπροσληφθέντες ωρομίσθιους δασκάλους των παίδιων μας για να πάρει άλλους της επιλογής της.

Να σημειωθεί ότι και οι δύο αυτές καλές κυρίες όπου πατούν κι όπου βρεθούν εγκωμιάζουν την "παγκοσμιοποίηση", ενώ η νεώτερη(και αρτιμελής)
έχει προτείνει την εισαγωγή της αγγλικής ως επόμενης επίσημης γλώσσας του άμοιρου τόπου μας.

Το δίλημα του μέλλοντος δηλαδή για τα ελληνόπουλα φαίνεται να είναι αγγλόφωνα ή αγράμματα.

Νεώτερα

yannidakis είπε...

"καταχωρηση τσι μερας" για την Παρασκευη συμφωνα με την ομωνυμη λιστα του yannidakis live, η καταχωρηση σου τουτη.
Καληνωρίσματα :[

simple man είπε...

Αγρυπνε Φρουρέ,
όπως τονίζεις για να σεβαστείς κάτι πρέπει να έχεις μοχθήσει για να το αποκτήσεις.Ακόμα και τον Θεό ΤΟΥΣ.

Yannidakis,
Το για Σένα και το για Μένα έχει αξία. Για όλα τ' άλλα που αναφέρεις, ειλικρινά, δε μου καίγεται καρφί.

Black Jack,
τα δικά τους ιερά και όσια έχουν χαθεί προ πολλού. Τα δικά μου είναι εκεί που πάντα ήταν. Λερωμένα, ιδρωμένα, σκισμένα ρούχα, αλλά χωρίς τσέπες.

Ανώνυμος 9/10, 8:45
Γιατί με το δεξί μέτραγε μέχρι το πέντε. Τώρα μαθαίνει το έξι.

Ανώνυμος 9/10, 11:08,
από Κοινού Μάρτυρες, λοιπόν.

Ανώνυμος 10/10, 5:14,
όταν επιλέγεις για υπουργό Παιδείας κάποιον που από τα 25 τρώει με χρυσά κουτάλια έχοντας περάσει από όλα τα στάδια της "πολιτικής" ιεραρχείας με τον μανδύα του "σοσιαλισμού", αποδεικνύεις πόσο σοβαρά έχεις πάρει το σημαντικότερο Υπουργείο μιας χώρας.

Yannidakis,
ευχαριστώ για την τιμή.

Sternic είπε...

Εύγε κι ευχαριστώ,
απλέ άνθρωπε!
Ο λόγος σου,η φωνή σου είναι δυνατή και πειστική. ΠΑΛΙ.
...
Η επαναξιολόγηση των αξιών περιλαμβάνει και την "αξία" του όρκου.

simple man είπε...

Pydnalost,
"Η επαναξιολόγηση των αξιών περιλαμβάνει και την "αξία" του όρκου": Ακριβώς.
Εγώ ευχαριστώ.

Λάμπρος Κερεντζής είπε...

Το κείμενο πολύ καλό Αυτό που θέλω να πω μόνο έχει σχέση με αυτό που απάντησα στην προηγούμενη ανάρτηση. Ο Μπρούνο Μπετελάιμ Ψυχαναλυτής που έζησε στο Άουσβιτς περιγράφει πολύ όμορφα αυτό που σκόπευαν να σκοτώσουν μέσα στον άνθρωπο οι Ναζί. Στο στρατόπεδο, όταν οι κρατούμενοι έβγαιναν στο προαύλιο και περνούσαν δυο, δυο μπροστά από τους πάνοπλους στρατιώτες και τύχαινε για οποιοδήποτε λόγο να κτυπήσουν η να τραυματίσου, ή και να σκοτώσουν τον διπλανό σου. Εσύ δεν έπρεπε να σταματήσεις διότι θα σε περίμενε η ίδια τύχη. Έτσι οι άνθρωποι μάθανε να μην σταματάνε να βοηθήσουν κανένα και να περνάνε αδιάφοροι με τον φόβο στην καρδιά μην πάθουν το ίδιο. Αυτό λοιπόν που θελαν να σκοτώσουν οι Ναζί ήταν η αλληλεγγύη, ο πόνος για τον άλλον, το ενδιαφέρον για τον άλλον. Σήμερα βιώνουμε μια ίδια κατάσταση άλλα κάτω από άλλες συνθήκες.

simple man είπε...

Λάμπρο Κερεντζή,
Από τις πιο ανατριχιαστικές πληροφορίες που έχω διαβάσει. Θυμήθηκα ένα στίχο του Λειβαδιτή:
"Κι όταν δεν θα πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον θα είμαστε κιόλας νεκροί".
Να τα λέμε συχνά. Απ' ό,τι είδα λατρεύεις την ποίηση. Αρα, περιμένεις τα πάντα αλλά το αναμενόμενο αποτέλεσμα πάντα θα σε πονά...

Ο νοών...νοείτω είπε...

Καλησπέρα.
Μόλις σήμερα ανακάλυψα ότι αυτή η ανάρτηση εγγράφη από εσένα.
Νόμιζα ότι την είχε γράψει ο Ιθαγενής, ένας αξιολογότατος σχολιαστής του antinews.
Η βαθιά εν-τύπωση που μου έκανε και το άγγιγμα στην καρδιά μου, με έκανε να σχολιάσω αμέσως, απευθυνόμενος στον Ιθαγενή.
Ο άνθρωπος βέβαια απάντησε σηματοδοτώντας εσένα, αλλά εγώ ο ανόητος δεν το κατάλαβα.
Αμέσως μετά το ανήρτησα στο ιστολόγιό μου δείχνοντας ως συντάκτη τον Ιθαγενή.
Ζητώ αναδρομικά συγγνώμη, και προβαίνω άμεσα σε αποκατάσταση της αλήθειας.
Να είσαι πάντα καλά.

ΥΓ. Σε βρήκα από το ιστολόγιο του Μποτίλια, αυτού του μοναχικού καβαλάρη του πελάγους.

simple man είπε...

Ο νοών...νοείτω,
πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Δε θέλω όμως να απολογείσαι. Ειλικρινά δε με ενδιαφέρει ποιος λέει αλλά τι λέει.
Να είσαι και εσύ πάντα καλά. Για να διαβαζόμαστε, να σκεφτόμαστε, να έχουμε λόγο.