Κατερίνα Γκαράνη Επιτέλους ήρθε το τέλος. Το μισοπνιγμένο μας κορμί βούλιαξε μια και καλή. Νιώσαμε την άμμο στις πατούσες μας και το φως μπαίνει πλέον στα μάτια μας μέσα από κυβικά αλμυρού νερού. Πολλή η αλμύρα των δακρύων μας που γέμισαν τις θάλασσες μας. Κολυμπάμε πλέον στα δάκρυα μας. Γιατί, ω Έλληνα, δάκρυσες πολύ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα τώρα που πατάς τον πάτο της θάλασσας (το μοναδικό στέρεο έδαφος εδώ και δεκαετίες) και να μην ψάξεις καμία σανίδα σωτηρίας να σε περιμένει στην επιφάνεια. Οι σανίδες βγήκαν και αυτές στο παζάρι των εχθρών σου, αυτών που σε πέταξαν στην θάλασσα όταν βάραινες το πλοίο. Σε πέταξαν ως περιττό, αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ. Σταμάτα λοιπόν να πνίγεσαι και βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. 50 χρόνια το είχες στην ναφθαλίνη. Μην ζητάς τώρα να βρεις τον αίτιο και τον φταίχτη. Προτεραιότητα έχει να μην πνιγείς. Προτεραιότητα έχει να μην ξεχάσεις το επαναλαμβανόμενο λάθος σου: Να επενδύεις σε θρασύδειλους.
Βάλε καλά στο μυαλό σου, Έλληνα, ότι όποιος ασκεί εύκολη πολιτική σε έχει ως αναλώσιμο είδος. Και σε αυτή την χώρα οι πολιτικοί της πάντα τον εύκολο δρόμο επέλεγαν. Τον ανώδυνο για αυτούς. Δεν ήσουν ποτέ για κανέναν τους τίποτε παραπάνω από μία ψήφος. Η ζωή σου, εν ολίγοις, ήταν ένα σταυρωμένο κωλόχαρτο σε μία βρώμικη κάλπη. Σε είχαν πάντα ως βάρος στις πλάτες τους και τώρα ήρθε η ώρα να το μάθεις: Νιώθουν όλοι τους ανάλαφροι.
Όσο και να ουρλιάζεις στον βυθό κανείς δε σε ακούει. Είσαι ολομόναχος. Και αν δεις κανένα χέρι να απλώνεται από καμία σχεδία που πλέει στην επιφάνεια, ξανασκέψου πριν δώσεις το χέρι σου για να σωθείς. Δεν ξέρεις πόσες μέρες νηστικοί είναι αυτοί που σου «δίνουν βοήθεια». Μάθε τα πνευμόνια σου να αντέχουν ώρες υπό πίεση, μάθε τα πόδια σου να περπατάνε μέσα στην θάλασσα. Ξέχνα τις απλωτές, ξέχνα τις ανάσες. Το νου σου να τον έχεις στο επόμενο βήμα. Μάθε να οργώνεις τον πάτο και κάνε κάμπο ξανά γεμάτο στάχυα. Βγάλε το ψωμί της ημέρας σου κατακτώντας το θαύμα. Και αυτή την φορά πρόσεχε που δίνεις ακόμη και το ψίχουλο. Γιατί αυτοί οι θρασύδειλοι έχουν βρει στεριά περιμένοντάς σε, και μην ξεχνάς ότι όλοι τους από ένα ψίχουλο δανεικό ξεκίνησαν.
Σκέψου ότι αυτή η χώρα γύρισε ανάποδα και τώρα πλέον έχεις την θάλασσα της για ουρανό. Και εσύ, ω Έλληνα, όταν έχεις ουρανό- ακόμη και υγρό - μπορείς πάνω του να ζωγραφίσεις αστέρια.
25 σχόλια:
Να φύγουμε όσο μπορούμε πιο μακριά δεν υπάρχει τίποτα για μας εδώ . Πάντα αυτό πλήθος θα χειροκροτεί ... θα ανεμίζει τα κομματικά σύμβολα Όσο κι αν φωνάζουμε κανείς δεν ξυπνά από το λήθαργο που έχει πέσει έτσι λοιπόν το μέλλον τους ανήκει. ... Μονάχοι γυρνάμε σε αυτήν την χώρα και δεν έχουμε τίποτα για να πιαστούμε. ...περιμένουμε το τέλος
Σε ευχαριστω
Αποστολος
"Ω, Έλληνα"
αποδείξαμε στους γύρο μας,
(εννοείται τους «ισότιμους εταίρους» Μποτσουάνα, Αιθιοπία κτλ)
πως υπάρχει και πιο κάτω... από τον πάτο του βαρελιού.
Πονώ....
Σου απαντω με αυτους τους στιχους
Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια κι ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθ' Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι
Μνήμη χρυσόψαρου ο Έλληνας αδελφέ. Και αυτό θα το ξεχάσει. Θα παραχαράξουν όμως και την ιστορία για να μην το μάθουν οι γενιές που είναι να έρθουν.
To Aύριο δεν περιμένει, απλά χτίζεται Σήμερα.
Και η επιλογή μονόδρομος.
Εξαιρετικός όπως πάντα Simple.
Εξαιρετικό,
αλλά κάτι μου λέει οτι και από τον πάτο της θάλασσας μπλε,πράσινους,κόκκινους,ροζ και μαύρους κόκους θα βλέπει αντί για αστέρια αγαπητέ simple.
Δύσκολο το σχόλιο σε τέτοιο κείμενο.
Ακόμα δυσκολότερο στο νόημά του.
Ίσως και οι σανίδες σωτηρίας να μην είναι πια όπως τις ξέραμε.
Τώρα μας χρειάζονται άλλες ..όπως αυτή που διαβάζω αυτή τη στιγμή
Τα σέβη μου ΣΜ
Μαϊστρα
Καλημέρα απλέ Έλληνα, κι αυτός ο βυθός γεμάτος καρχαρίες είναι απ΄ότι βλέπω.....
Τα κείμενά σου πολύ βαθυστόχαστα, το ιστολόγιό σου μπήκε στα αγαπημένα.
Όπου και να πάμε αγαπητέ Simple θα μας συντροφεύει μια χαρμολύπη από κείνα τα χρόνια που κληρονομήσαμε.
Η βουή της θάλασσας θα μας προσφέρει το θόρυβο που τόσο ανάγκη έχουμε.
Στέκουμε απαρηγόρητοι έστω και στο στό μόνο στέρεο έδαφος του βυθού και η ζωή μας δεν ξέρει προς τα πού πάει.
Τα σέβη μου.
Μιλάς στην ψυχή μου κι εγώ δεν έχω αντίδωρο να σου προσφέρω, μια καλημέρα μόνο.
Alfazita,
Η συνήθεια να πιανόμαστε από κάπου μας έχει κάνει αδύναμους. Ήρθε η ώρα να το "πάρουμε" αλλιώς.
Την καλημέρα μου.
Sogal,
πιο κάτω από όλους! Να μας πονά. Ναι. Μόνο έτσι μπορείς να ξαναρχίσεις.
Snake,
ήρθε η ώρα για περπάτημα. Θα τραγουδάμε καθοδόν. Την καλημέρα μου.
Ιπτάμενε,
άλλο Έλληνας και άλλο χρυσόψαρο. Το δεύτερο είναι του "γλυκού νερού".
Anasa,
επιτέλους μονόδρομος!
Φώντα,
στον πάτο της θάλασσας τα χρώματα ξεθωριάζουν.
Μαΐστρα,
και τώρα πάμε για περπάτημα. Υποβρύχιο.
Ηλιογράφε,
εδώ δεν φοβηθήκαμε τους καρχαρίες των ψυχών μας, τα πλάσματα θα μας τρομάξουν;
Φαντάσου,
ένστικτο επιβίωσης και σεβασμό στην ύπαρξη του διπλανού. Αυτά που ξεχάσαμε ήρθε η ώρα να τα ξαναποκτήσουμε.
Γιώτα,
κι όμως...είχαμε ξεχάσει και τις "καλημέρες" εκεί επάνω. Θυμάστε;
'Προτεραιότητα έχει να μην ξεχάσεις το επαναλαμβανόμενο λάθος σου: Να επενδύεις σε θρασύδειλους.'
Τα σέβη μου.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, αλλά εμείς το κάναμε και τρις και τετράκις... και πολλάκις.
Και μένει πλέον να δούμε που είναι ο πάτος.
το ελευθερο συναισθηματικο σου αερακι-πνευμα φυσαει 0ομορφα και δυνατα, σκληρα αλλα επιτελους αληθινά. .....ημουνα πολυ κουρασμενος αλλα αποφασισα να ψαξω για νερο.... καλη σου μερα!
Δυστυχώς Simple Man, ο λαός τούτου του τόπου ακόμα κοιμάται. Δεν έχει την παιδεία ούτε το σθένος να αντιληφθεί και να αντισταθεί στην λαίλαπα των γεγονότων που καθημερινά τον βομβαρδίζουν… Ίσως δεν έχει την πονηριά και την υστεροβουλία να αντιμετωπίσει τους απέναντι συνομιλητές που του πλασάρονται σαν σωτήρες!!!... Ίσως δεν έχει αντιληφθεί ότι τούτο τον τόπο εδώ και χρόνια τον κυβερνούν μόνο δωσίλογοι, προδότες, άνθρωποι που μισούν τον Ελληνισμό και τους Έλληνες και όντας προσαρτημένοι στον διεθνή σιωνισμό το μόνο που τους νοιάζει είναι ο πλουτισμός τους και η προσωπική προβολή τους.
Περνάει μια μέρα χωρίς να του πάρουν κάτι και λέει: “δόξα το θεό σήμερα δεν μου πήραν τίποτα!!!” Δεν αντιλαμβάνεται ότι όλα τούτα είναι μόνο η αρχή….
Επίσης πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε πιάσει τελείως τον πάτο… Όταν ο Έλληνας στριμωχτεί τότε γίνεται θηρίο ανήμερο, (εξάλλου, αυτό το έχει δείξει η Ιστορία), τότε είναι που θα τρέμει ο κώλος όλων αυτών των λαμογιών που σαλαγάνε τον λαό!!!
Πολύ φοβάμαι όμως ότι επειδή όλα αυτά τα λαμόγια αυτήν την αντίδραση την ξέρουν θα αφήνουν πάντα ένα περιθώριο στον λαό για να παίρνει ανάσα… ώστε να σκέφτεται την επιβίωση και όχι το ξαντέρωμα των λαμογιών.
Φιλικά Αργύρης
ένας συνταξιούχος στρατιώτης
Staxti,
Καλημέρα.
Tiktos,
Δεν έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία της επανάληψης των λαθών. Όσο για τον πάτο σε λίγο θα φαίνεται όαση.
Ροζαλία,
καλή σου μέρα.
Argy,
ελπίζω να συμφωνείς ότι σε κανέναν πόλεμο δεν γίνεται να επιβιώσουν όλοι. Όσοι πήραμε το μάθημα και όσοι δεν "μασάμε", ας κάνουμε πορεία στο βυθό.
(Μία φορά στρατιώτης, πάντα στρατιώτης).
Την καλημέρα μου.
....
κι έτσι όπως ξημερώθηκα
είδα τον ήλιο να χάνεται
σε φεγγαριού αργή τη στράτα
την θέση του πήρανε τ’ άστρα
σε ήχο γης αποκοιμήθηκα
κύμα αιώνιο να πάλλεται
σε κοχυλιού άρια την νότα
κι ήρθαν στον ύπνο μου πάλι γοργόνες
άγρια κύματα θάλασσας
τα βλέφαρα μου κέντησαν
με φύκια μενεξεδιά
στη κορυφή ζωγράφισαν
τα ονόματα τους
Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα
ω, Έλληνα...
κάθε σχόλιο...
θα μένει άφωνο...
σ'ένα τόσο δυνατό κείμενο...
"Δεν ξέρεις πόσες μέρες νηστικοί
είναι αυτοί που σου δίνουν βοήθεια"
γράφεις, simple man,
και μουδιάζω
μπροστά σ' αυτή την ωμή αλήθεια.
Φαντάσου τι έχω να πάθω
μπροστά στη βουλημική τους επιθυμία.
Δεν έχω ξαναεπισκεφθεί το ιστολόγιο αυτό, συνεπώς το «Ω, Έλληνα» είναι το 1ο κείμενό σου/σας που διαβάζω.
Ανατριχιαστικό κείμενο, ούτε λόγος...
Έχω όμως μία απορία...
Εκεί στην δεξιά στήλη, σε ένα εικονίδιο, φαίνεται ένας με άρβυλα (ίσως ζωσμένος με αλυσίδα στην μέση;) να σπάζει με σφυρί ένα σύμβολο ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
Συμφωνώ με 1000, αλλά δεν βλέπω την ίδια ευαισθησία για το εξ ίσου αιμοσταγές δίδυμο αδελφάκι του, το Σφυροδρέπανο!
Μόνο γι' αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει καχυποψία για τις προθέσεις σου/σας...
Despina,
ίσως να είναι αφωνία, ίσως να είναι η ησυχία του βυθού.
Καλή σου μέρα.
goofyMAGOUFH,
ίσως να ήρθε η ώρα να βγάλουμε τα σελοφάν που τυλίγουν την αλήθεια. Όσο ανατριχιαστική και να είναι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.
Ανώνυμε/οι,
κατά την ίδια λογική η επίσκεψή σου/σας εδώ πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ίδια καχυποψία.
Πάντως καλωήρθες/ήρθατε.
Γειά χαρά...εδώ BlackJack...over!
Κατά πρώτον, το άρθρο είναι χαλαρά μέσα στα 5 καλύτερα που έχεις γράψει και πραγματικά τα σπάει.
Κατά δεύτερον, είμαι ακόμη σε αυτό το όμορφο μπουρδελάκι που ζώ εδώ και 26 χρόνια, διότι δυστυχώς και οι τρεις διέξοδοι που υπήρχαν στον ορίζοντα για να σηκωθώ να φύγω εξαφανίστηκαν αιφνιδίως και το μόνο που έμοινε να ακούγεται ήταν...Εεεεεεεε εσύ νεαρέ που ελπίζεις, ΠΑΡΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ...κι ένα χάχανο να αντιλαλεί.
Κατά τρίτον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντε και καλά πρέπει να εξισωθούν σύμβολα που αντικειμενικά δεν έχουν καμιά ομοιότητα, αλλά και μη κοινή αφετηρία...κάτι μου θυμίζει αυτό...ποιοί προσπάθησαν να εξισώσουν το τραγικό γεγονός της MARFIN με τις απεργείες και γιατί??? Δεν περιμένω βέβαια απάντηση...την ξέρω από πρώτο χέρι.
Με το μόνο που διαφωνώ από όσα διάβασα είναι η 'ανάπτυξη του ενστίκτου επιβίωσης'. Θεωρώ ότι η αποκτήνωση που παρατηρείται οφείλεται ακριβώς εκεί...είναι ήδη ανεπτυγμένο...γι'αυτό και τα δίποδα ζώα έχουν κατακλέισει αυτό τον τόπο...
ΤΣΑΓΙΑ!!!
Το έχω ξαναπεί πολλές φορές, δυστυχώς η χώρα έκλεισε, η ελεύθερη πτώση του …τούβλου που όλοι οικοδομήσαμε αλλά μόνο ορισμένοι καρπώθηκαν τη χρήση του, θα λάβει τέλος πολύ γρήγορα.
Ήδη η χώρα έχει στάση πληρωμών προς τους πολίτες: επιστροφές, ΦΠΑ, φάρμακα κλπ. Το μνημόνιο και η αποδοχή μέσο υπογραφής του είναι οι τίτλοι τέλους στο πανί και ακολουθεί το σκοτάδι που θα έχει αίμα.
Οι πολιτικοί μας εν ασχολούνται με δυσεπίλυτα ερωτήματα όπως η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα.
Δουλευόμαστε μεταξύ μας όλοι; ζούμε σε μια κοινωνία που οι σπουδές, ο στρατός, η εργασία, η γρήγορη έκδοση της σύνταξης, το σβήσιμο των κλήσεων, η ηλεκτροδότηση σπιτιού, το κρεβάτι στο νοσοκομείο κλπ θέλει …κόμμα.Σε αυτό το ανέκδοτο ζούμε και πολλούς μας πληγώνει όχι όμως όλους γιατί οι περισσότεροι γελούν με το ανέκδοτο είτε γιατί το αποδέχτηκαν είτε γιατί τους βολεύει.
πχ ασχολούμαστε όλοι με mail τηλεφωνημάτων και ντουλαπάδων.Λοιπόν:
-μεμπτό που τηλεφώνησε ο Σαμαράς
-μεμπτότερο που θάβετε ότι ο Χριστοφοράκος το έθαψε. Αυτό καταδεικνύει συνδιαλλαγή και εξάρτηση;Αλλά το σημαντικότερο εκεί είναι το πρόβλημα; Ας δούμε πως μπήκε και τι απέκτησε ο κάθε πολιτικός στη πορεία του με προορισμό τις καρέκλες…
Κατανοώ τις πολιτικές προτιμήσεις οποιουδήποτε, κατανοώ ότι τα 300 παιδάκια στη Βουλή παίζουν μια τυφλόμυγα εντυπώσεων (πήρε τηλέφωνο ο Σαμαράς ή τον έγραψε ο Χριστοφοράκος), διαρροών (όχι ντουλαπάς αλλά ο γιαουρτάς έρχεται από την κοινωνία…) και …καμπινέδων.
Αυτοί οι άνθρωποι νομοθετούν; αυτοί υπογράφουν μνημόνια των 380 € + Β. σύνταξη 360 € για 35 χρόνια εργασίας;
Που είναι ο Τσουκάτος; που είναι ο Μαντέλης; Τώρα ανακάλυψαν που ζει ο Ακης; Πού είναι πχ 83.000.000 € για το υποβρύχιο που γέρνει; Που δίνουμε 1,2 δις € για να ξαναπάρουν και άλλα;Αυτή είναι η ενημέρωση; ερωτήματα για τον κουμπάρο του κυρίου Πάγκαλου που μένουν αναπάντητα εδώ και χρόνια;
Δυστυχώς έχουμε τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν…
Ασχολούμαστε με mail για να μην πάμε στο μέλι που όλοι φάγανε και να σταματήσουν τα παραμύθια, είτε φάγανε όλοι είτε συγκάλυψαν είτε ως αδαείς δεν καταλάβαιναν τι γινόταν. Για κάθε ένα από τους 3 αυτούς λόγους κανένας από τους 300 δεν θα έπρεπε να επανεκλέγει στη Βουλή.
Ας ασχοληθούμε καλύτερα με τη σύνταξη των 400 €, με τα 40 χρόνια εργασίας, με το μνημόνιο υποδούλωσης που υπέγραψαν για να μας “σώσουν” με την χθεσινή συνεδρίαση όπου τοιχοκολλήθηκε το χαρτί “πωλείται” στη χώρα. Πουλάς το νερό; Τη ΔΕΗ; Τις κρατικές Τράπεζες για να μπορείς να δίνεις 43 δις € ενίσχυση σε Σάλλες, Βγενόπουλους, Κωστόπουλους και Λάτσηδες;
Αλλά τι λέω κάποτε ο ΓΑΠ διαδήλωνε για το ασφαλιστικό (το 2008)ή πήγαινε σε συναυλίες για τον ΟΛΠ. Τώρα υποδέχεται τους Κινέζους και πουλά όχι τα ασημικά πλέον αλλά όλη την χώρα… και το τραγικότερο όλοι το ίδιο κάνουν τα τελευταία 30 χρόνια (…μια χρυσή μετοχή ο ΟΤΕ αν θυμάται κανένας και εμείς αγοράζαμε μηχανάκια ISDN του κουμπάρου…)
300 πολιτικοί 300 δις € χρέος σε 30 χρόνια αυτή είναι η χώρα μας.
ΥΓ
χωρίς να θέλω να αρχίσω αντεγκλήσεις προσωπολατρίας, καλός / κακός ΓΑΠ, καλός / κακός ΚΚ ο Β΄ , θα πρέπει να καταλάβει ο κύριος Σαμαράς και οι σαμαράδες των άλλων κομμάτων ότι το γαιδούρι ψόφησε και το μόνο που έχει να προσφέρει το ψόφιο γαϊδούρι είναι δυσωδία. Με τις υφιστάμενες δομές και λειτουργίες σε ατομικό προσωπικό πολιτικό οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο είναι ματαιοπονία να αναστήσεις το γαϊδούρι. Θέλει η χώρα όχι επανεκκίνηση αλλά σχεδιασμό και δόμηση παντού από την αρχή.
Black Jack,
άσε τις κουβέντες και σήκω φύγε. Και κολυμπώντας αν γίνεται.
Χαμομήλια
Ανώνυμε,
έχω βαρεθεί πραγματικά να ψάχνω τον αίτιο. Έχω βαρεθεί να λέω ότι εξουσιάζομαι από ηλίθια ανδράποδα. Αν θεωρείται ότι Χώρα είναι όλοι όσοι αναφέρεις και οι πράξεις αυτών, τότε λέω να μείνω για πολύ καιρό ακόμα στον βυθό. Έχει ησυχία και φυσική αταξία εδώ κάτω.
ω μαλάκα νεοέλληνα θα έλεγα εγώ φίλε μου simple και στην ουσία απαντώ στην ανάρτηση σου ή μαλλον την συμπληρώνω...
τις καλημέρες μου...
WishmasteR,
την καλησπέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου