Νικημένος

// // 9 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Μία Ελλάδα κολλημένη στις οθόνες των τηλεοράσεων να ακούει για παράκτιες εταιρείες και τραπεζικούς λογαριασμούς ίσα με τον προυπολογισμό της Ελλάδας. Πολιτικοί όλων των τάξεων και όλων των παρατάξεων. Πολιτικοί που έχουν βολέψει τα 30 τους, τα 40 τους, τα 50 τους, τα 60 τους και τον οικογενειακό τους τάφο. Πολιτικοί που ψάχνουν έναν πατέρα εθνάρχη και πολιτικοί που ψάχνουν μία υποψία αριστερού κυττάρου στο γενεαλογικό τους δέντρο, για να δικαιολογήσουν την βουλευτική τους έδρα.

Από κάτω ένας λαός ζει σε μία άλλη γη. Στην Γη των Ψυχοφάγων. Η υποψία περηφάνιας που μπορεί να είχε ο καθένας γκρεμίζεται από τον πιο ρηχό γκρεμό του πλανήτη: τον ενδιάμεσο. Το ανθρωποειδές που σε συνδέει με την εξουσία και που θα σε βοηθήσει να «τρυπήσεις» τιμολόγια, να σου βρει «πόρτα» για την επιδότηση, να δώσει μία θέση στο παιδί σου για το δημόσιο. Το πολιτικό μας Εγώ είναι πλέον χωρισμένο στα δύο: στην υπερηφάνεια και στην επιβίωση. Αυτός ο λαός δεν έχει πλέον σύντροφο να κατέβει στο δρόμο και έχει αφήσει τον εαυτό του έξω από την κρεββατοκάμαρα γιατί δε μπορεί να ονειρεύεται πια.
Λιγδοπλυμμένα ανθρωπάκια περνούν κάθε μέρα από τα «παράθυρα» των τηλεοράσεων λέγοντας κάθε ασυναρτησία τους κατέβει. Λογαριασμοί διοικητών οργανισμών, υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων, μοσχοπλυμμένων δημοσιογραφίσκων, συζύγων πολιτικών που φαντάζουν σαν την προίκα της πριγκήπισσας Σοφίας, γίνονται στα αφτιά του λαού κινέζικο βασανιστήριο.
Αποσβολωμένοι και χωρίς καμία επιλογή αντίδρασης βλέπουμε το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου μας και αντί να κλείσουμε την τηλεόραση, κλείνουμε το κλιματιστικό μήπως και μειώσουμε το λογαριασμό της ΔΕΗ.Και εκεί που θέλεις να νιώσεις ίσος με τον συνδικαλιστή που επιτίθεται στον πολιτικό on air υπερασπιζόμενος τα δικά σου δικαιώματα, βλέπεις στα μάτια του την κρυμμένη επιθυμία για το βουλευτιλίκι και θέλεις να γίνεις αντάρτης για μια φορά στην ζωή σου. Να πάρεις τα βουνά, να πάρεις ένα όπλο και να ουρλιάξεις για την περηφάνεια που έχεις ακόμη μέσα σου. Μα ξαφνικά θυμάσαι ότι αυτή την περηφάνεια την «πούλησες» το πρωί σε έναν υπάλληλο για να μειωθεί το πρόστιμο της εφορίας για να μη χάσεις το σπίτι σου. Κάνεις πίσω... φοράς τις πιτζάμες που αγόρασες στο συνοικιακό κινέζικο εμπορικό, τις παντόφλες που πήρες μόλις 3 ευρώ μετά από μισή ώρα παζάρι, ζεσταίνεις να φας τις μπριζόλες με μόνο 4 ευρώ το κιλό από το μεγάλο super market που ήρθε στην γειτονιά, κοιτάς τον έρωτα της ζωής σου να αποκοιμιέται κατάκοπος στην τιμή ευκαιρίας πολυθρόνα που αγόρασες πρόπερσι και βάζεις το παιδί σου στην κούνια που αγόρασαν οι γονείς σου με 12 μηνιαίες δόσεις. Είναι η στιγμή της κάθε μέρας που νιώθεις λαός, δηλαδή νικημένος.

9 σχόλια:

bilsot είπε...

Καλή σαν περιγραφή της κατάστασης.
Η ερώτηση καυτή και αναμενόμενη : " και τι κάνω εγώ τώρα ;"
Απαντήσεις :
Για πρώτη δόση έχω την ψήφο μου και αυτό το τρέμουν ΟΛΟΙ οι πολιτικάντηδες ...του κερατά !!! Τη χρησιμοποιώ (έστω και για μια φορά στη ζωή μου)χρήσιμα για να ...τους "γαμήσω το κέρατο" και συγνώμη για την Αριστοφανική αθυροστομία μου , αλλά έτσι γίνομαι κατανοητός , όπως εκείνος.
(το πως τη χρησιμοποιώ είναι θέμα του καθενός μας να μην επαναλάβει το λάθος, που πιστεύει πως έκανε όλες τις άλλες φορές).
Κατόπιν ενεργώ αντίθετα και αντίρροπα σ' όποιο σκοπό μου παίζουν, όχι για να τους τη σπάσω, αλλά για να μην κάνω το χατήρι της κατανάλωσης, του δανεισμού, του γλυψίματος στα βουλευτικά γραφεία, στο...., στα.... , στις.....
(ας βγάλει ο καθένας τα αποθημένα του , φτύνοντας ότι είχε κάνει μέχρι σήμερα)
Αυτά κι αντίλογος δεκτός....

Ανώνυμος είπε...

bilsot:
Το να ψηφίσεις είναι μέρος του παιχνιδιού που κάποιοι άλλοι σχεδιάζουν για σένα και στο τέλος κοινοβουλεύονται χωρίς εσένα.
Συμφωνώ και επαυξάνω στο να χορεύεις στο ρυθμό της συνείδησης σου και όχι στον ρυθμό των άλλων.

Iptamenos Ollandos είπε...

Μπράβο για ακόμη μια φορά. Η εικόνες σου είναι πολύ δυνατές. Είναι επειδή είναι τόσο αληθινές!

Αυτά τα ανδρείκελα που ονομάζονται πολιτικοί βλάπτουν σοβαρά το λαό και την πατρίδα μας. Όμως κάνουν και κάτι άλλο που είναι απείρως πιο βλαβερό: δίνουν το κακό παράδειγμα...

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικη περιγραφη και συγκλονιστικο αρθρο.Δεν ειναι μονο αληθεια, ειναι και πραγματικοτητα.
Στο αυτοματο ερωτημα, "και τωρα τι κανω?" θα ηθελα να καταθεσω το τι κανω εγω.
Λοιπον, ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Τι εκανε ο πολυμηχανος οταν θα περνουσε τα στενα με τις σειρηνες?
Εβαλε κερι στ'αυτια του.
Ειχε ομως σαν στοχο την ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ.
Αυτο λοιπον κανω εγω φιλοι στο blog του simlpeman.
Προσπαθω να μεινω συντονισμενος στην ΙΘΑΚΗ μου.Δυσκολο το ξερω, αλλα για μενα ειναι η μονη λυση.
Γιατι ολοι αυτοι οι ενδιαμεσοι, με θελουν νικημενο. Δεν θα τους δωσω τη χαρα να με δουν ετσι.

Ανώνυμος είπε...

iptamenos ollandos:
Χωρίς τους ενδιάμεσους οι πολιτικοί δεν θα ήταν αυτοί που είναι.Οι ενδιάμεσοι είναι δικό τους δημιούργημα.Δεν τους επιλέγει ο λαός αλλά είναι πάντα εκεί για να εξυπηρετούν την εκάστοτε κυβέρνηση.Δεν έχουν πολιτική συνείδηση, ούτε κομματική. Είναι πάντα με τον νικητή.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμος:
Πολύ καλή μέθοδος αλλά οι Σειρήνες ήταν στον βράχο, δεν ερχόταν κατά πάνω σου.Ο λαός είναι εγκλωβισμένος στον βράχο ενώ Σειρήνες, Σκύλα, Χάρυβδη κ.λπ, πηγαίνουν καταπάνω του, η Ιθάκη είναι στην άλλη άκρη του πλανήτη και ο λαός κολύμπι ξέχασε να κολυμπά.

mera είπε...

Γεια σας...
Κ ο Οδυσσέας ήταν εγκλωβισμένος στη σπηλιά του κύκλωπα,αλλά μια χαρα τα καταφερε κ βγήκε!Κ του εβγαλε κ το μάτι.Δεν νομίζω πως ξεχασαμε το κολύμπι,στο κατω κατω το κολυμπι δεν ξεχνιεται...μάλλον ξεχάσαμε την αλλη ακρη του πλανήτη κ δεν θυμομαστε πως ειναι κ γιατι να την εχουμε στοχο...Ετσι λεω...μπορει κ να κανω λαθος...
Συνεχιζω παντα να ελπιζω οτι θα θυμηθουμε!!!
Φιλια!

Ανώνυμος είπε...

Τα βουνά,το όπλο και την υπερηφάνια μου κι ας κοπιάσουν..El

OSTRIA είπε...

και παλι μπραβο!!!