Κάνε Focus

Κατερίνα Γκαράνη
Κομμάτι- κομμάτι θα πάρω το νέο άρθρο του γερμανικού περιοδικού Focus. Θα το διαβάσω εδώ μπροστά σας να δω αν θα καταπιώ τις προσβολές.
Κεφάλαιο χρηματοδοτήσεις:“Πολλοί Έλληνες είναι δημιουργικοί όχι μόνο στο μαγείρεμα στατιστικών στοιχείων. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ιδιωτικά μουσεία με περίεργες συλλογές. Οι Έλληνες κάνουν πολύ ευχαρίστως διακοπές. Κατά προτίμηση με την παρέα κάπου στην Ελλάδα. Πολλοί ξενώνες έχουν χτιστεί με χρηματοδότηση της Ε.Ε. Αντί, όμως, οι ιδιοκτήτες να διαμορφώσουν απλά δωμάτια, φτιάχνουν διαμερίσματα για τα παιδιά τους (για όταν μεγαλώσουν). Αυτό το θέμα δεν έχει απασχολήσει κανέναν προς το παρόν στις Βρυξέλλες”. Δεν θα διαφωνήσω αλλά παράλληλα έμαθα και νέα στοιχεία για τα λαμόγια μας.
Για να δούμε τι λένε για την ψυχοσύνθεσή μας: "Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το συμπαθητικό αυτό μικρό έθνος μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά". Λες και είναι δικός μας ο συντάκτης!
Ας πάμε τώρα στην εθνική μας συνείδηση: “Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος που είναι ήδη τέλειος; Οι Έλληνες αποτελούν μοναδικό είδος. Μόνο αυτοί χρησιμοποιούν την ελληνική γραφή. Η διαγραφή των αρχαίων ελληνικών δεν τίθεται καν ως θέμα. Η προφορά και η σημασία των λέξεων έχουν, ωστόσο, αλλάξει. Τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα από την Α΄ Γυμνασίου. Σαν να λέμε ότι οι γερμανοί μαθητές θα πρέπει να μάθουν γοτθικά. Τα τοπωνύμια στις πινακίδες των δρόμων γράφονται και με λατινικούς χαρακτήρες (στα αγγλικά, λένε οι Έλληνες). Ενιαίοι κανόνες, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχουν και το ίδιο τοπωνύμιο μπορεί κανείς να το απαντήσει γραμμένο και με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Οι κανόνες υπάρχουν, άλλωστε, για να παραβιάζονται”. Μας ξέρει καλά σας λέω…..
Πόσο πολιτικοποιημένοι είμαστε;: “Η διχόνοια είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εμφύλιος πόλεμος (1944-1949) κόστισε τη ζωή σε περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. ‘Είσαι δικός μας’, είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες σε κάποιον ξένο”. Στο σημείο αυτό θεωρώ ότι μας τιμά δεόντως.
Για τον εθνικό παραλογισμός μας: “Η Κωνσταντινούπολη ακόμη και σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Σε εκκλησίες και μονές κυματίζει η σημαία του Βυζαντίου δίπλα στην ελληνική, ενώ τα σχολικά βιβλία καλλιεργούν απροκάλυπτα τον σοβινισμό”. Τώρα πρέπει να διαφωνήσω;
Για την κοινωνική μας ζωή: “Οι περισσότεροι Έλληνες είναι κοινωνικοί άνθρωποι. Σπάνια τρώνε μόνοι τους έξω. Η έννοια της παρέας εμπεριέχει και μία αποκλειστικότητα. Κάθε παρέα διεκδικεί την πίστα για τον εαυτό της και πληρώνει τους μουσικούς για τις παραγγελιές της. Όλοι παραγγέλνουν, τα πιάτα τοποθετούνται στο μέσο του τραπεζιού, ο καθένας τρώει και πίνει όσο θέλει. Όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, αρχίζουν τα ψευτομαλώματα. Όλοι αγωνίζονται να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και όσον αφορά το φιλοδώρημα, το ποσό του δεν δηλώνεται προφορικά, αλλά αφήνεται στο τραπέζι, καθώς φεύγει η παρέα” . Γράφει λες και είναι και αυτός στο ίδιο μαγαζί! Απίστευτο!
Περί θρησκείας :“Το 97% των Ελλήνων έχουν βαπτιστεί χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι άγιοι εμφανίζονται ως υπουργοί και υφυπουργοί του Θεού στα εικονίσματα, τα οποία δεν απαντώνται μόνο στις αναρίθμητες εκκλησίες και μονές, αλλά και σε διαμερίσματα, ταβέρνες, σουπερμάρκετ και νυχτερινά μαγαζιά. Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται στους αγίους. Κάθε άγιος έχει και δικό του χαρτοφυλάκιο”. Παρέλειψε τα εικονοστάσια στις εθνικές οδούς!

Για τον νεοελληνικό πολιτισμό μας: “Η λέξη αύριο έχει ευρύτατη σημασία. Κυρίως χρησιμοποιείται για να μετατίθενται θέματα προς διεκπεραίωση στο μέλλον. Υπάρχουν μεν ταχυδρομικοί κώδικες και ονομασίες οδών (που τις ξέρει μόνο ο ταχυδρόμος), αλλά μόνο σποραδικά βλέπει κανείς αριθμούς σε σπίτια και καταστήματα. Οι Έλληνες δεν συμπαθούν τους χάρτες. Λίγοι αγοράζουν ταξιδιωτικούς οδηγούς και συστήματα πλοήγησης. Προτιμούν να ρωτούν. Απέναντι σε στοιχεία και πληροφορίες που παρέχονται γραπτώς θα πρέπει κανείς να είναι επιφυλακτικός. Οι ώρες κοινού των μουσείων, όπως αναγράφονται στις ιστοσελίδες τους, σπάνια ισχύουν. Καλύτερα κάποιος να τηλεφωνεί”. Και πού να βρεις υπάλληλο να σου απαντήσει στο τηλέφωνο;
Ως επίλογος... Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να σύρω πολλά στους Γερμανούς. Όταν το χωριό σου έχει καεί τρεις φορές από τις ορδές τους και χτίστηκε με τα χέρια των πατριωτών σου χωρίς καμία οικονομική βοήθεια (ούτε από τον εχθρό, ούτε από το «κράτος των Ελλήνων») και όταν η μισή σου οικογένεια έχει ξενιτευτεί δουλεύοντας στα εργοστάσια αυτών που την άφησαν χωρίς πατρίδα, μπορείς να πεις πολλά, αλλά ως Έλληνας έχεις μία υποχρέωση πάνω απ’ όλα: Να κρίνεις τους κριτές σου έχοντας πρώτα κρίνει τον εαυτό σου. Μας έμεινε λοιπόν ίχνος ελληνικής λεβεντιάς να στήσουμε στον τοίχο της Καισαριανής πρώτα τους κουκουλοφόρους που μας πούλησαν και μετά τους «εχθρούς» που μας αγόρασαν φθηνά και ανήθικα εις το όνομα μιζών, σπιτιών και καλοπέρασης;
Ο συντάκτης μάς ξέρει καλά, αλλά δεν ξέρει το αδύνατο σημείο μας και ευτυχώς για μας δεν το αναφέρει: Ότι μπορεί στο σπίτι μας μέσα να κάνουμε όργια αλλά η έννοια μας είναι να μην το μάθει η γειτονιά.