Ένα παιδί μετρούσε τ' άστρα

// // 12 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Αυτή η χώρα είναι ένα παιδί. Οι νόμιμοι εκλεγμένοι κηδεμόνες αυτού του παιδιού το κλείνουν σε ντουλάπα για να το τρομοκρατήσουν, σβήνουν πάνω του αναμμένα τσιγάρα για να γλεντήσουν και το πασάρουν για τις όποιες ορέξεις σε φίλους και γνωστούς με πολύ φθηνό αντίτιμο. Ίσα για να βγει ο μήνας σε ποτά και γλέντια. 
 Συχνά πυκνά το «παρκάρουν» όχι σε όποιον βρουν, αλλά στους ψηφοφόρους κουμπάρους τους, που πάντα καλύπτουν τον βασανισμό γιατί παίρνουν κι αυτοί το εξτραδάκι βγάζοντας και την ανάλογη αρρώστια τους για όσο κρατάει η φύλαξη.
Αυτό το παιδί έχει αποδείξει ότι είναι μοναδικό και ότι η αντοχή του είναι εξωπραγματική. Οι εκτός παιχνιδιού αυτού του εξευτελισμού και βιασμού είναι οι γείτονες που ξέρουν τι γίνεται, βλέπουν τι διαπράττεται, ακούν τα ουρλιαχτά αλλά αποφεύγουν να εμπλακούν. Ο πρώτος λόγος είναι ο φόβος των αντιποίνων που θα δεχθούν από την πλειοψηφική συμμορία αν η αλήθεια μαθευτεί. Ο δεύτερος, και χειρότερος λόγος, είναι ότι έχουν συνηθίσει τόσο αυτό που συμβαίνει, που αν λείψει θα είναι σαν να έφυγε ένας τοίχος του σπιτιού τους. Και αμέτοχοι και συμμέτοχοι στο έγκλημα.
Οι πατούσες αυτού του παιδιού μοιάζουν με τα ξεραμένα χωράφια των κάμπων που κανένας δεν κάνει πια τον κόπο να γυρίσει τα χώματα για να έχουν οξυγόνο οι ρίζες του να απλωθούν. Τα πόδια του ίδιοι οι κίονες των Ναών που μόνο κομμένα και δοσμένα στα ενεχυροδανειστήρια του κόσμου θα έχουν πια αξία αφού σώμα, όταν θα λείψουν, δεν θα έχουν να κρατήσουν . Το μελανιασμένο κορμί του ένα Αιγαίο γεμάτο χαρακιές από τον σχεδιασμό νέων συνόρων. Διαβήτες και μύτες μολυβιών πάνω σε έναν ανθρώπινο χάρτη περιφέρονται για το πόσο θα πάρει ο γείτονας με το αζημίωτο υπέρ των κηδεμόνων και του συρφετού υποστήριξής τους. Τα χέρια του, οι οροσειρές που το προστάτευαν από χτυπήματα και θύελλες εισβολέων, έχουν αρχίσει να φλέγονται και δίνονται αντιπαροχή στους οικείους των νόμιμων κηδεμόνων που μία βίλα θέλουν με θέα και ας ανήκει το οικόπεδο αλλού. Τα δάκτυλα του, οι νέοι, που θα το έσωναν γδέρνοντας ακόμη και με τα νύχια τους τους βιαστές, έχουν γίνει χειρότεροι από τους θύτες. Αυτό που έμαθαν να κάνουν είναι να διπλώνουν κομματικά ψηφοδέλτια σε εκλογές του παραδόξου την ώρα που διαπράττεται ένας ομαδικός βιασμός, μόνο και μόνο για να σώσουν το τομάρι τους, ξεχνώντας ότι ένα δάκτυλο από μόνο του είναι άχρηστο για όλους. Οι νέοι είναι φτιαγμένοι να αλλάζουν τον κόσμο, αλλά σε αυτή την χώρα-παιδί μεταλλάχτηκαν υπέρ της βόλεψης. Ακόμα και η ελπίδα σε αυτό τον τόπο είναι τελικά πουλημένη.
Όσο για το κεφάλι του παιδιού, έχει γίνει μια μάζα από τα απανωτά γρονθοκοπήματα για να βγάλουν μέσα από το κρανίο του τους αγνώστους νεκρούς που τα δώσαν όλα υπερασπίζοντάς το και αυτό από πείσμα δεν λέει να τους λησμονήσει. Την γλώσσα την έχουν κόψει από καιρό για να μην μιλά γιατί όσο μιλούσε την ώρα του βασανισμού του καταλάβαιναν, αν και κτήνη, ότι είναι ένα τίποτα μπροστά σε έναν Λόγο που αρθρώνεται χωρίς να βαρβαρίζει. Τα μάτια του τα έχουν βγάλει για να μην τους κοιτά, γιατί όσο τους κοιτούσε έβλεπαν την ομορφιά που καθρέφτιζε την δική τους ασχήμια. Μόνο τα αφτιά του έχουν αφήσει όχι από λύπηση αλλά για μαρτύριο. Να ακούει να περνούν οι γείτονες γελώντας απ’ έξω πηγαίνοντας στις δουλειές τους, και να ξέρει ότι ούτε αυτή την φορά δε θα είναι τυχερό.

Αυτή η χώρα παιδί που δεν το μεγαλώσαμε εμείς αλλά αυτό εμάς, δεν έχει συνηθίσει τον πόνο και κάθε λεπτό ζει με την ίδια ένταση τον βασανισμό. Έχει πάψει να ελπίζει ότι κάποιος θα δώσει το θνητό τομάρι του για μία αθάνατη ιδέα. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα τα ζωντανά μα ακρωτηριασμένα μέλη του θα είναι σε γυάλινες προθήκες ως τρόπαιο καλοπληρωτών πελατών. Το μόνο που κάνει, την ώρα που περνάνε οι στρατιές των νηστικών χορτάτων από πάνω του και όλοι εμείς οι αθώοι-ένοχοι έξω από το μανταλωμένο παράθυρό του, είναι να ακούει μέσα στις βρισιές και τα χάχανα έναν Ύμνο που κάποτε, κάποιοι τού είχαν τραγουδήσει σηκώνοντάς το ψηλά. Πολύ ψηλά. Μέχρι τ' άστρα.

12 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Μετράμε τ' άστρα Απλέ, μετράμε τις πληγές μας, τις γλύφουμε κάποιες στιγμές, αλλά είμαστε πολλοί που δε θα ανεχθούμε να μπούμε σε προθήκη!
ΥΓ: Η επιλογή οριστικοποιήθηκε. Το πινέλο θ' αρχίσει να δουλεύει σύντομα. Μέχρι τα πρώτα φύλλα του Σεπτέμβρη...

barbakas είπε...

Καλημέρα.Δυστυχώς τις περισσότερες φορές το παιδί διαμορφώνεται κάτ εικόναν και ομοίοσιν του πατρός του,έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση και πάμε απ'το κακό στο χειρότερο.Πολλές φορές με ρωτούν διάφοροι,υπάρχει ελπίδα αναστροφής της πορείας μας;Η γνώμη μου είναι αρνητική,οχι απο ηττοπάθεια αλλά βάσει γεγονότων.Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να συμβεί κάτι τρομακτικό.Όπως η ησυχία που επικρατεί μετά απο μια μεγάλη καταστροφή.Να έρθει η στιγμή να αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε ξανά την ζωή.Να εφεύρουμε την φωτιά,να ανακαλύψουμε τους ήχους,την φύση,ακόμη και το σώμα μας.Είναι τόσο βαθιές και πολλές οι πληγές ετούτου του κόσμου που μόνο με ολική καταστροφή θα εξαλειφθούν.Η αλήθεια είναι πως φταίμε και εμείς σε μεγάλο βαθμό γιατί μείναμε αμέτοχοι για αιώνες.

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ να μην χάνεις την Πίστη σου! Ποτέ!
Ακόμη και μέσα στην πιό ξερακιανή έρημο της ασυνειδησίας, εκεί που είσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας φυλώντας Θερμοπύλες, ποτέ από το χρέος μη κινούντας, ακόμη και κει, μπορεί να ρθει και να ξεδιψάσει την ψυχή σου, μια μόνη της σταγόνα αλληλεγγύης. Ο "Άλλος" σου μήνυσε, υπάρχει! Τίποτα άλλο δε χρειάζεσαι. Θα αντέξεις.
Για τη χάρη Εκείνου.

Τεν Τεν είπε...

Πολυ Γκραν Γνινιολ κειμενον ρε αδερφακι μου...
Να φανταστεις οτι μου σηκωθηκαν αι τριχαι σαν σκατζοχερας η μαλλον σαν γατος που δεχεται επιθεσιν!!!
Μου θυμισε τον "σχιζοφρενην δολοφονον με το πριονι" εις παιδικην εκδοσιν....
Αλλα τι να εχουν δει τα ματακια και αυτου του απλου ωστε να μπορει να περιγραφει τοιουτας σκηνας πασει λεπτομερεια???
Ευτυχως που δεν εβαλεν και εικονας διοτι θα μας μπουζουριαζανε απαντας δια διακινησιν υλικου παιδικης πορνογραφιας...
Θεος φυλλαξει!!! ..φθου!!!...Ιησους Χριστος νικα και ολα τα κακα σκορπα!!!!

Φώντας είπε...

Εκπληκτική εικόνα αγαπητέ Simple , θα συμφωνήσω με τον Γιώργο περιμένοντας να δω τις δικές του εικόνες. Βέβαια και καμιά αντικατάσταση του παιδιού δεν θα πείραζε και πολλούς, είναι πολύ το "πράγμα" που αναπνέει λάθρα.

tiktos είπε...

Οι θετοί εναλλασσόμενοι κηδεμόνες δίνουν αντιπαροχή την "αγάπη τους" για να κορέσουν τις ορέξεις τους, με το αζημίωτο,κατακρεουργώντας το παιδί.
Ακόμη και οι νέοι που βράζει το αίμα τους,βάζουν τις παρωπίδες των πολιτικών νεολαιών και γίνονται χειρότεροι των δυναστών τους.
Ποιος φταίει άραγε;
Όπως είπε ο Βενιαμίν ο Λέσβιος:
"οι μικροί εννοιών άνθρωποι,όταν αδυνατούν να αντισταθούν φυσικώς εις το πεπαιδευμένον,αφήνουν τα φυσικά όπλα και πιάνουν τα θεία" ή την παπαρολογία θα συμπληρώσω.

Iptamenos Ollandos είπε...

Μόνο ένας πραγματικός πατριώτης που πονάει την πατρίδα του θα μπορούσε να γράψει τέτοιο κείμενο.

Ξέρεις είναι η μοναδική ζωγραφιά της πατρίδας που όσο και αν με πονά η αλήθεια της, τουλάχιστον δεν με κάνει να θέλω να ξεράσω όπως στις διθυραμβικές και με πολλές φιοριτούρες, ζωγραφιές κάποιων άλλων...
Να είσαι καλά.

barbakas είπε...

Για τον 4΄06.Έτυχε και οι πρόγονοί μου να έπεσαν στις θερμοπύλες αλλά την δόξα την πήραν μόνο οι σπαρτιάτες,μήπως ξέρεις ποίοι ήταν;

Ten Ten είπε...

Παναγιά μου ένα μωρό
που μπήκε μέσα στο χορό
το κορμί του μια φωτιά
που καίει κι από μακριά

Να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό,
να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό.

Παναγιά μου ένα μωρό
να το χορτάσω δεν μπορώ
αχ και να 'ταν να 'χα εγώ
σαράντα μάτια να το δω

Να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό,
να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό.

Παναγιά μου ένα μωρό
που μπήκε μέσα στο χορό
και κουνιέται να χαρώ
όπως το χέλι στο νερό

Να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό,
να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ,
το μωρό, το μωρό, το μωρό

Simple Man είπε...

Γιώργο,
εμάς ούτε για τις προθήκες δε θα μας χρησιμοποιήσουν. Στις αποθήκες άχρηστου υλικού και θα λέμε ευχαριστώ.
Καλή αρχή στο εγχείρημα.

barbakas,
θα συμφωνήσω μαζί σου.

Ανώνυμε 19-5,
η πίστη είναι για τους εκ γενετής νικημένους.

Φώντα,
για τους λάθρα αναπνέοντες υπάρχουν καλύτερα σενάρια. Έρχονται. Υπομονή.

tiktos,
ωραίος ο Βενιαμίν.

Ιπτάμενε,
η αφαιρετική είναι μία τεχνοτροπία που πρέπει να την υιοθετήσεις. Θα σε σώσει από πολλές αναγούλες.

ten ten είπε...

Σνιφ!!!Σνιφ!!!Σνιφ!!!
Μυριζω λογοκρισιαν!!!!

Admin Blogger είπε...

Η ελπίδα ότι υπάρχουν και τέτοιοι bloggers δεν σβήνει..

:) καλη συνέχεια