Τι κάνουμε εδώ μέσα στο δίκτυο ανωνύμως; Γράφουμε πομπώδη κείμενα με λόγους πύρινους, κάνουμε αστειάκια για τους έμμισθους πολιτικούς και το πιο θλιβερό συμμετέχουμε στον καταιγισμό παραπληροφόρησης άλλοι ασυνείδητα και άλλοι συνειδητά. Αυτά που πριν μία 20ετία κομματόσκυλα και αγανακτισμένοι έκαναν στα καφενεία της γειτονιάς, κάνουμε εμείς εδώ μέσα. Και ο πολιτικάντης στο μπαλκόνι χαίρεται, όπως και τότε.
Καταντήσαμε να κάνουμε την αυτοψυχοθεραπεία μας και κάποια κομματικά γραφεία μέσα από την ανωνυμία να κάνουν αισχρότερη δουλειά από τα αφεντικά τους. Το διαδίκτυο έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε ένα επικίνδυνο όπλο. Πίσω από την ταμπέλα της «δημοσιογραφίας των πολιτών» ξεπεράσαμε ακόμα και τους δημοσιογράφους. Όχι αυτούς που με διασταύρωση πληροφοριών και άνευ προσωπικού συμφέροντος καταθέτουν αλήθειες, αλλά από τους άλλους που λόγω των καταπιεσμένων προσωπικών φιλοδοξιών, του ασυγκράτητου εγωκεντρισμού και πολύ συχνά ενός μικρού μεροκάματου γνωστών-άγνωστων κομματικών γραφείων, γράφουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν χωρίς πάντα την ευθύνη της υπογραφής τους.
Και ο Έλληνας τσιμπάει. Πάντα τσιμπούσε στα επικοινωνιακά τεχνάσματα των επαγγελματιών, πόσο μάλλον στις «αθώες» εξάρσεις «αθώων» ανωνύμων που είναι άγνωστο πώς βρίσκουν δημοσιογραφικές πηγές και ιδιαιτέρως ευαίσθητα στοιχεία. Κάνουν την «επανάσταση» να τα αναρτούν και μετά από λίγο σού πασάρουν και την φωτογραφία ή την ομιλία αυτού του οποίου υπερασπίζονται ως τον «σωτήρα» μας.
Είναι εύκολο να καταλάβεις πίσω από ένα «αθώο» ροζ blog τι κρύβεται. Πίσω από ένα βαθυστόχαστης ποιητικής έξαρσης ιστότοπο τι θέλει πραγματικά ο «ποιητής» ιδιοκτήτης του. Πίσω όμως από τα «επαναστατικά» και δήθεν αχρωμάτιστα blog είναι δύσκολο να βρεις ποιος και τι κρύβεται. Και για να θυμηθούμε το παλιό τραγουδάκι «ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο», κάπως έτσι άρχισε η ιστορία του Blogging με ξεχωριστές στιγμές που μας συγκλόνισαν όπως η φωνή της Αμαλίας Καλβίνου που είχε όμως τα κότσια να το κάνει ενυπογράφως δίνοντας θαρραλέα τα ονόματα των χασάπιδών της. Και πού έφθασε το blogging; Σε έναν καταιγισμό εκθέσεων ιδεών, βαρύγδουπων σλόγκαν ανθρώπων που το πιθανότερο είναι ότι αυτό το σύστημα που καταδικάζουν τούς θρέφει ακόμα και στην κρισιμότερη στιγμή που περνάει η χώρα ενώ το μηχανάκι της διαδικτυακής AGB μετράει τα κλικ αποδεικνύοντας πόσο ισχυρότεροι των ισχυρών έχουν γίνει.
Ο Έλληνας υφίσταται πολιτικά και κοινωνικά μέσω μιας οθόνης. Αντί να βρίσκεται στις πλατείες καλύπτει «δημοσιογραφικά» αυτούς που βρίσκονται στις πλατείες. Αντί να αφαιρέσει από την ιστορία τους κομματικούς πολιτικούς τούς αναπαράγει κάθε δευτερόλεπτο. Αντί να προτείνει λύσεις εντείνει την τρομοκρατία του πολιτικού συστήματος που υφίσταται ο κάθε πολίτης και στην πραγματική του ζωή . Αντί να σπάζει τα φράγματα οργής και ελεύθερης σκέψης έγινε κυματοθραύστης και «αθώος» καθοδηγητής της σκέψης. Δύσκολο να επιστρέψει στην αρχική της θέση η ελευθερία του διαδικτύου. Η ματαιοδοξία του «δημοσιογράφου πολίτη» την νίκησε κατά κράτος.
15 σχόλια:
Δεν γίνεται κάτι διαφορετικό από ότι γίνεται στην πραγματικότητα. Απλώς τώρα μπορείς να τους ακούσεις όλους και αυτό είναι καλό
"Αντί να αφαιρέσει από την ιστορία τους κομματικούς πολιτικούς τούς αναπαράγει κάθε δευτερόλεπτο".
Δυστυχώς αυτό κάνουμε αγαπητέ Simple και ενώ γράφουμε κατακεραυνώνουμε τα ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια έχουμε και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μόστρα. Το δίκτυο ποτέ δεν θα γυρίσει εκεί που ήταν γιατί αυτοί που το έφτιαξαν θα το κουμαντάρουν κιόλας. Στο τέλος έτσι γίνεται πάντα δυστυχώς.
Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, φταίμε όλοι. Κι αυτοί που γράφουν κι αυτοί που διαβάζουν. Το ποσοστό δεν έχει σημασία.
Και φυσικά το ζήτημα δεν είναι ότι άγνωστοι κι ανώνυμοι πολίτες υποκατέστησαν τους δημοσιογράφους, αλλά το ότι υποκατέστησαν πολίτες που δήλωναν δημοσιογράφοι.
Διαδικτυακούς χαιρετισμούς Απλέ Άνθρωπε.
Δυστυχώς, αυτή την φορά δεν σε κατάλαβα ....
Εγώ δε γράφω, μόνο διαβάζω κάνοντας βόλτες από τραπέζι σε τραπέζι σ' αυτό το καφενείο. Εκτός απ' αυτούς που μιλάνε για την πολιτική στα καφενεία, είναι κάτι "παππούδες" που λένε όμορφες ιστορίες και σε κερνάνε γλυκό υποβρύχιο. Εκείνες οι γωνιές, λίγο πιο πέρα από τη φασαρία, είναι οι πιο μαγικές κι εκεί δίπλα κάθομαι τελικά.
Σε σχέση με τη δημοσιογραφία, νομίζω, τα πράγματα είναι πολύ απλά:
Κάποιο σημαντικό βιβλίο έγραφε: «Όποιος διορθώνει χλευαστή, τις προσβολές του θα δεχτεί κι όποιος ελέγχει ασεβή δέχεται κατηγόριες. Μήν τον διορθώνεις το χλευαστή, γιατί θα σε μισήσει· σοφό να ελέγχεις και θα σε αγαπήσει. Στο σοφό δώσε αφορμή και πιότερο σοφός θα γίνει. Τον δίκαιο δίδαξε και πιότερα θα μάθει».
Επίσης, ο Φ.Ν.Ρούσβελτ, αν δεν κάνω λάθος, είχε πει: «Ο έπαινος ανήκει σε εκείνον που μπήκε μέσα στην αρένα, πάλεψε, μάτωσε και λασπώθηκε και όχι σε όποιον, εκ των υστέρων, έκρινε τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο».
Όποιος θέλει και μπορεί να δημοσιογραφήσει έντιμα, το κάνει και στη συνέχεια εισπράττει την αναμενόμενη αντίδραση. Και ειδικά για την εποχή μας, το είδος αυτής της αντίδρασης αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη του είδους και της ποιότητας, της δημοσιογραφίας που την προκάλεσε.
Δύσκολη η μάχη κατά της ματαιοδοξίας αδελφέ. Είπαμε να έχουμε άποψη αλλά είναι πολύ δύσκολο να έχεις άποψη για το κάθε τι και μάλιστα έτοιμη ανά πάσα στιγμή. Ο Περικλής ξέρεις, δεν απαντούσε απευθείας σε ερωτήσεις του δήμου αλλά ζητούσε χρόνο για να προετοιμάσει την απάντηση. Είναι καλό πιστεύω κριτήριο για να απομονώσεις (δια της αφαιρετικής ;-) ) κάποιους που τα ξέρουν όλα.
Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο που κάθεται σε τραπέζια λίγο πιο πέρα από την φασαρία.
Καμιά φορά μαζεύεται κόσμος κάπου,όλοι κοιτάζουν στο ίδιο σημείο,αλλά δε βλέπουν τίποτα.
Γιατί πάντα γίνεται ένα έγκλημα εκεί που δε συμβαίνει τίποτα.
Τάσος Λειβαδίτης
Τα σέβη μου Απλέ Άνθρωπε.
Είμαι μαζί στο ίδιο τραπέζι με τον 10,30 μ.μ
Η διαφωνία μου σε αυτήν τη γενίκευση είναι απεριόριστη και κάθετη.
Η εποχή της αθωότητας μπορεί να έχει περάσει, όμως και οι αναγνώστες σιγά σιγά πονηρεύουν. Γίνονται εξυπνότεροι και πιο υποψιασμένοι: Όχι μόνο απέναντι στους «ανώνυμους», αλλά και στους «επώνυμους» κομματισμένους συγγραφείς (σημ. αν και επωνυμία στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει! Αυτό είναι εγγενής ιδιότητά του.)
Το γεγονός ότι υπάρχουν εξαίρετες εξαιρέσεις στο Διαδίκτυο βοηθάει για να γίνονται οι απαραίτητες συγκρίσεις.
Οι διαδραστικές τεχνολογίες της Κοινωνικής Δικτύωσης σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τη μονόδρομη και παρωχημένη ενημέρωση των ΜΜΕ. Αυτή την ισοπεδωτική εξίσωση δεν μπορώ να τη δεχτώ.
Σίγουρα ορισμένοι ιστολόγοι κάνουν το λάθος να γίνονται ανταποκριτές της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ, αντί να περιγράψουν όσα βιώνουν οι ίδιοι περπατώντας στο δρόμο. Όμως, αυτό τους εκθέτει αμέσως στους αναγνώστες τους, που είναι όπως έγραψα προηγουμένως υποψιασμένοι και πλέον όχι παθητικοί.
Εν γένει, συμφωνώ.
Μου αρέσει όμως να διαβάζω τις απόψεις ακόμη και αυτών
που δέν συμφωνώ στον δικό τους χώρο, στο δικό τους blog.
Όσον αφορά την ανωνυμία, θα σου πρότεινα να ερευνήσεις
το πώς οι υπάρχοντες επώνυμοι αναγορεύθηκαν επώνυμοι.
Την δική μου άποψη για το όλο θέμα αλλα και τις παραφυάδες
έχω θίξει με τις διαπιστώσεις και τις απόψεις.
Η άποψη σου έχει μια λογική που απευθύνετε στο ερώτημα ποιος γράφει και σε τι αποσκοπεί. Απλά ο αναγνώστης πρέπει να αναλύει μόνος του τις απόψεις.
Θα διαφωνήσω για την δημοσιογραφία απλά γιατί δεν υπάρχει.
Ο δημοσιογράφος είναι εξαρτημένος πλήρως από τον εργοδότη του. Χρησιμοποιεί την είδηση για να καθοδήγηση σύμφωνα με τα συμφέροντα του εργοδότη του. Μερικές φορές και παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα.
Η σκοπιμότητα που μεταφέρθηκε από τα ΜΜΕ στα blogs δείχνει τον τρόμο του συστήματος στην επικράτηση της κοινής λογικής.
Τα Blogs δίνουν ένα βήμα σε απλούς ανθρώπους να πουν την άποψη τους χωρίς το κίνδυνο της απομόνωσης η τιμωρίας από το σύστημα. Προς το παρών.
Αυτό πονάει τα κέντρα εξουσίας και για αυτό άρχισαν οι φωνές περιορισμού της ηλεκτρονικής Ελευθερίας.
ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΑΝΤΑ
BLOGGAΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!
Συμφωνώ αγαπητέ Simple.Άλλο να γράφεις πολιτικοποιημένα και άλλο κομματικοποιημένα.
Polykarpos,
τότε ποιος ο λόγος ύπαρξης των blogs;
Φώντα,
συμπλήρωσες αυτό που μου διέφυγε.
Γιώργο,
άσχημη η κατάληξη αυτή.
grsail,
διαβάζοντας το σχόλιο του Φώντα νομίζω ότι θα καταλάβεις.
Ανώνυμε 26/5,
και καλά πράττεις.
Ανώνυμε 27/5,
δεν θα διαφωνήσω αλλά γιατί η πλειοψηφία των μπλόγκερς θέλουν να πάρουν αυτόν τον ύποπτο ρόλο των "δημοσιογράφων";
Ιπτάμενε,
και καλά κάνεις
Στάχτη,
εσύ να' σαι καλά.
karagioz,
και μείνε εκεί.
NewNeuromancer,
όταν αρχίζουμε να μιλάμε σαν δημοσιογράφοι εδώ μέσα αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται πολύ πιο επικίνδυνα απ' ό,τι φαινόταν.
ΑΔΗΣ,
σε μελετώ!
Ανώνυμε 3/6, 2:36,
όπως τα λες έχουν τα πράγματα. Το νου μας λοιπόν όχι τι διαβάζουμε αλλά από ποιον το διαβάζουμε.
Ανώνυμε 3/6, 3:32,
να μπλογκάρετε με λόγο και όχι από συνήθεια.
Tiktos,
θέλει πολύ δουλειά η απαγκίστρωση της πολιτικής από τα κόμματα. Τόση που δεν έχουμε την αυτογνωσία να την σκεφτούμε καν.
Δημοσίευση σχολίου