Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Να τον ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Να χώνει το τσαπί τόσο βαθιά στην γη σκοτώνοντας το χώμα για να σπείρει με τα χέρια του ζωή. Να τον δω να σταματά και να ξαποσταίνει κοιτώντας τον ήλιο που κονταροχτυπιόταν από τα γεννοφάσκια του για το ποιος θα αντέξει πιο πολύ μέχρι να πέσει το σκοτάδι.
Να τα ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Τα παιδιά να παίζουν μπάλα στις αλάνες με τα λιτά παντελονάκια τους και ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι. Να ματώνουν τα γόνατά τους και να σηκώνονται χωρίς δάκρυα σαν γεννημένοι πολεμιστές έτοιμα για τις μάχες που θα έρχονταν.
Να τους ξαναδώ ήθελα. Τους πικραμένους αυτής της χώρας . Να κάθονται στις ξεχαρβαλωμένες καρέκλες ενός καφενείου κάπου στα σύνορα και να κοιτούν μέσα από τα βρώμικα τζάμια την Ελλάδα να τους αποχαιρετά όπως έκανε κάθε μέρα, κάθε εποχή, κάθε χρόνο κι αυτοί να είναι εκεί να την κοιτούν μόνο για να την βλέπουν να φεύγει.
Να τις ξαναδώ ήθελα. Τις κοπέλες να απλώνουν τις μπουγάδες στον ήλιο με τα ιδρωμένα φορέματά τους και να κοιτούν στον δρόμο για το ταίρι που θα γυρίσει από το μεροκάματο. Να έχουν στην κατσαρόλα φακές και το κρεμμύδι έτοιμο στο πιάτο και σαν βασίλισσες των γκρεμισμένων ελπίδων να σφίγγουν το χέρι του οικοδόμου που κάθεται σκεφτικός στο κουτσό από ένα πόδι τραπέζι.
Να το ξαναδώ ήθελα. Εκείνο το πρωινό που οι καμπάνες χτυπούσαν και τα παλικάρια είχαν στα χέρια τους κορίτσια με σημαίες να ανεμίζουν. Τότε που όλοι ήταν φτωχοί, ακρωτηριασμένοι, προδομένοι, τσακισμένοι και ελλιπείς αλλά με την σιγουριά ότι εκείνη τουλάχιστον την στιγμή ήταν ελεύθεροι.
Να σε ξαναδώ ήθελα. Να ανεβαίνεις στα βουνά αρματωμένος γνωρίζοντας ότι ίσως να ήταν η τελευταία σου ανάβαση και να το χαίρεσαι. Να είσαι ευτυχής που ζούσες για να πεθάνεις για μένα. Για σένα. Για όλα αυτά που ήθελα να ξαναδώ.
16 σχόλια:
Νὰ εἶσαι καλὰ simple man καὶ νὰ μᾶς δίνεις τέτοια κείμενα. Χαίρομαι ποὺ σὲ βρῆκα...
Πιστεύω και στηρίζω το θεόσταλτο δικαίωμα του Ιρλανδικού Έθνους στην κυρίαρχη ανεξαρτησία και το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδής να στηρίξει αυτο το δικαίωμα με την ένοπλη έπανασταση.
Bobby Sands
Ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτό το κείμενο μαζί μας...
http://hamomilaki.blogspot.com/2012/02/antio-patrida.html
Αγαπητοί μου σήμερα είναι Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012, ίσως να είναι η τελευταία ημέρα ελευθερίας και αυτονομίας, της Πατρίδας μας της ΕΛΛΑΔΑΣ μας.
Δεν πρέπει να κλαίμε για τα συμβαίνοντα στον Τόπο μας, πρέπει να σκεφτόμαστε και να παλεύουμε δυνατά, παληκαρίσια και Ελληνικά...
...Έχετε σκεφτεί ότι ελάχιστο καθήκον όλων μας είναι να δείξουμε τουλάχιστον, δυναμική παρουσία μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες στη σημερινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα;...
...Συνημμένα με το παρόν σας στέλνω ένα τραγουδάκι που λέει ξεκάθαρα όλη την αλήθεια μέσα σε λίγες γραμμές. Το αφιερώνω εξαιρετικά, σε όλους μας για να πάρουμε θάρρος και να αντλήσουμε δύναμη, να ξεκαβουκιαστούμε ρε αδερφέ τέλος πάντων.
Δεν ξέρω πως μπορεί να μας εμπνεύσει, ή να μας ξεσηκώσει ...ας το διαβάσουμε όμως, να το σκεφτούμε και να το απολαύσουμε.
Με βαθιά εκτίμηση και αγάπη για την πατρίδα μας
Αργύρης ...ένας σαν εσάς
"Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΛΤΑΣ" 1976
Στίχοι: Παύλος Μάτεσης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Τη σπάθα σήκωσε και πάλι
Του ξένου πάρε το κεφάλι
Τον θάνατό σου καρτεράνε
Χτύπα προτού σε φάνε
Αδέρφι την καρδιά σου να 'ν' ατσάλι
Κάνε την καρδιά σου φυλακή
Ό,τι μας κλέψανε
Και μας ντροπιάσανε
Αν θες να τ' αναστήσεις πάλι
Σήκωσε σπάθα φονική
Τη λευτεριά σου μην τη ζητιανεύεις
Το δίκιο σου με λόγια μη γυρεύεις
Τη σπάθα σήκωσε και πάλι
Του ξένου πάρε το κεφάλι
Τον θάνατό σου καρτεράνε
Χτύπα προτού σε φάνε
Αξιος....
Ωραια το κειμενο, λογοτεχνικως, αλλα βρε απλε ανθρωπε σηκω πανω και περπατα, εχουμε δρομο μπροστα μας, κανεις δεν πεθανε επειδη κατι ανδροειδη υπεγραψαν ενα χαρτι. Θυμασε: δεν φοβαμαι τιποτα, δεν ελπιζω τιποτα ειμαι ελευθερος. Οου, μωρε χασαμε μια μεγαλη μαχη, κατσε ντε, μην ξεχνας, ο φασισμος και στο παρελθον ετσι εσκαγε δια της νομιμου οδου...φιλε, εχουμε δρομο μπροστα μας. Τωρα που μας ενωσαν μην πτοησε, δυναμη ρε, οχι μιζερια, ΔΥΝΑΜΗ.
Απλέ μου άνθρωπε.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ για την συγκίνηση, τον θαυμασμό αλλά και την έμπνευση που τόσο γενναιόδωρα χαρίζεις μέσα απ’ τα γραφήματά σου.
Η έμπνευση δε,από το ¨ΞΗΜΕΡΩΜΑ" σου ήταν τέτοια που μου διήγειρε την φαντασία και ξεσήκωσε την καρδιά μου σε βαθμό που να μπω στον πειρασμό και να το μοιραστώ με τους συνοδοιπόρους μου στον ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ . http://ligery.pblogs.gr/2012/02/shkw-horepse.html
ευχαριστώ από καρδιάς.
ΥΓα : ¨όλες σου οι αναρτήσεις είναι άξιες λόγου και αξίζουν την προσοχή μου. Για να μην χάνω λοιπόν καμιά σε πέρασα ,αυθαίρετα, στα ιστολόγια των φίλων μου στον http://plygemos.blogspot.com. που διατηρώ κυρίως γι αυτό τον σκοπό, γιατί ο PATH όπου έχω το δρομάκι μου δεν παρέχει αυτήν την δυνατότητα.
ΥΓβ.Υποψιάζομαι όμως ότι ,με την άδειά σου βέβαια, θα έχεις μόνιμο στασίδι στον ΠΗΓΑΙΜΟ της ψυχής μου.
Ίσως και να κάνω λάθος αδελφέ, αλλά έχω την εντύπωση ότι όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που θέλεις να ξαναδείς είναι πολύ πιο κοντά απ' όσο νομίζαμε πριν λίγα χρόνια.
εεετσι γειά σου υπτάμενε ! Αλλά και το κείμενο επιδέχεται τέτοια ανάγνωση σίμπλ, ή μήπως όχι ?? ))
Νεώτερος
Lupamai polu pou sas grafo me Agglikous xaraktires, kathos meno sto exoteriko kai den exo elliniko pliktrologio...
Xairomai omos polu pou sas brika... simple man me exeis kanei kai klaio meres tora apo ti nostalgia pou diavasa kai auta pou itheles na xanadeis ... kai go episis. Den tha ta xehaso pote... Den xehno tin istoria mas, tous kallitexnes mas, tous filosofous mas, tous aionious poihtes mas(apo ton Omiro, eos ton Cavafi, ton Seferi kai ton Eluti. Den xehno.
Poso tha ithela ki ego na grapso kai na ekfraso ton potho kai to pathos pou esthanomai gia tin patrida mas. Xero oti den eimai moni... xero oti katalabainete.
M
Χλόη,
ζηλεύω το πολυτονικό που χρησιμοποιείς.
alfazita,
ήταν καλοί μαθητές της ελληνικής παιδείας οι Ιρλανδοί επαναστάτες.
Hamomilaki,
εγώ ευχαριστώ για την τιμή.
Ανώνυμε,
όπως διαπίστωσες για άλλη μια φορά δεν κάνεις πόλεμο σε παγιδευμένο από τον εχθρό πεδίο. Πρέπει να βρεθούν άλλες τακτικές.
netakias,
αλλά στις πράξεις δυστυχώς ανάξιος.
Ανώνυμε 14-2,
εμένα δεν με μιζερεύουν καθόλου αυτές οι εικόνες. Αντιθέτως κοιτάω συνεχώς προς το βουνό να δω να έρχονται οι Άνδρες.
λυγερή,
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την τιμή να φιλοξενούμαι στο ιστολόγιό σου.
Ιπτάμενε,
έμαθες να με μεταφράζεις καλά. Πολύ καλά.
Νεώτερε,
ο καθένας το διαβάζει ανάλογα με τι κουβαλά μέσα του.
Μ,
νομίζω ότι κάνεις λάθος. Δεν τα θυμάσαι. Τα κουβαλάς όλα. Είναι στο κύτταρο σου και αυτό δυστυχώς για τους βιαστές μας, δεν έχει ημερομηνία λήξεως.
Και εκεί στα ξένα, κουράγιο έτσι;!
Καλή σου μέρα,
διάβασα με καθυστέρηση την ανάρτηση.
Συγχαρητήρια
e-Apenanti,
σε ευχαριστώ.
Απλό...εφαρμόζεις το πρόγραμμα Dstroy Athens αλλά σε όλη τη χώρα και την ξαναφτιάχνεις από την αρχή...και δεν εννοώ τα ντουβάρια!!!
Θεόφραστε,
συμφωνούμε και σε κάτι! Αλλά και τα ντουβάρια καλό θα ήταν να γινόταν αμμοκονίαμα. Είναι θέμα αισθητικής.
Δημοσίευση σχολίου