Ολα ή τίποτε

// // 7 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Επιτυχημένος γιατρός, υφηγητής Πανεπιστήμιου, πρωταθλητής Ελλάδος στον στίβο, Βαλκανιονίκης, όλα τα καλά για μια πορεία «κοινωνικής καταξίωσης» που θα την ζήλευαν όλοι. Σήμερα οι μισές κλινικές της Ευρώπης θα μπορούσαν να ήταν δικές του. Αν προσθέσεις σε αυτό και το ότι δεν πρέπει να υπήρξε Ελληνίδα μάνα που να μην τον θέλει γαμπρό της, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι με την προίκα της εποχής θα αγόραζε και τις άλλες μισές κλινικές, «κάνοντας υπερήφανους τους πατριώτες του για τον κροίσο που ξεκινώντας από την Κερασίτσα Αρκαδίας κατέκτησε τα πάντα».
Μήπως για τον νεαρό αθλητή, αγωνιστή φοιτητή, επιστήμονα δεν ήταν αυτά τα πάντα; Τι τον οδήγησε σε άλλους δρόμους και δήλωσε ανυπακοή όταν τον καταδίωκαν τα «πάντα»; Τι τέλος πάντων έλειπε από αυτά τα πάντα που του προσέφερε απλόχερα το σύστημα;
Οι αγώνες του δείχνουν ότι κάτι πολύτιμο έλειπε σ’ εκείνον και ήθελε να το αποκτήσει για τον εαυτό του και για την κοινωνία ολόκληρη. Ήταν πρόθυμος να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα για την αγορά και το έκανε. Τα έδωσε όλα γιατί γνώριζε καλλίτερα από τον καθένα ότι η ελεημοσύνη είναι μια κουράδα αν δεν καταργήσεις τη φτώχεια.
Δε μπορούσε να συμβιβαστεί με τους ελεήμονες της ελεγχόμενης Ελευθερίας αρνούμενος να τα έχει όλα ο ίδιος και η ανθρωπότητα τίποτε. Δεν τα οραματίστηκε μόνο, τα υλοποίησε κατεβάζοντας τις ιδέες του στην κοινωνία, κόντρα στους ελεγκτές των «πάντων».
Τελικά ήταν άπληστος, τα ήθελε όλα για όλους και πηγαίνοντας στο ταμείο για τον λογαριασμό δεν υπολόγισε το ανεκτίμητο που του ζήτησαν. Ακόμη και εκείνη την στιγμή δεν κιότεψε, ούτε ζήτησε να γίνει ο λογαριασμός ρεφενέ με την κοινωνία. Πλήρωσε μετρητοίς και απεχώρησε αξιοπρεπώς. Ήταν σίγουρος πως η παρακαταθήκη του θα κρατούσε λιγότερα χρόνια από το πανελλήνιο ρεκόρ που είχε κάνει στο άλμα εις μήκος. Και δικαιώθηκε, γιατί σε λιγότερο από είκοσι τρία χρόνια που κράτησε το ρεκόρ άρχισαν τα όργανα, κατ’ αρχάς με την κομματική του ταυτοποίηση αφήνοντας στην άκρη το πανανθρώπινο για το οποίο μια κοινωνία έκλαψε όταν ο Λαμπράκης της Ειρήνης έφυγε.
Άραγε τι χρώμα να ταιριάζει στη μνήμη του; Το γκοτζαμανικό της ανυπαρξίας των εξουσιαστών; Το κιτρινόμαυρο του Τίγρη που ξεπερνάει μια μηχανή στο τρέξιμο; Το χρώμα του κάθε καιροσκόπου που θα τον θυμηθεί σήμερα δείχνοντας την ευαισθησία που προσδοκά να μετατρέψει σε ψήφους;
Όλα ή τίποτε λοιπόν για τον Γρηγόρη Λαμπράκη τον βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου; Και η απάντηση απλή: τα όλα των ευνοούμενων είναι το τίποτε των σκεπτόμενων.
.
Υ.Γ. Ο γιατρός πολιτεύθηκε με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος

7 σχόλια:

Iptamenos Ollandos είπε...

Για άλλη μια φορά μπράβο και για το θέμα αλλά κυρίως για την γραφή σου...

ΥΓ. Αλήθεια πως πιάνεις την πένα σου χωρίς να κόβεσαι;;;

Ανώνυμος είπε...

ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ!η φωτεινή αντίθεση στο σκοτάδι του σήμερα.ο μοναδικός δρόμος προς μίμηση.
όσα τείχη κι αν υψώνονται θα υπερπηθηθούν από αυτούς που καίει μέσα τους η ίδια φλόγα γιατί υπάρχουν ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Simple Man είπε...

@Iptamenos Ollandos
Αγαπημένε μου φίλε το θέμα έπρεπε να το "παίζουν" κάθε μέρα όλα τα μέσα, όμως στην Ελλάδα βλέπεις περισσεύουν οι ήρωες και τα ραπανάκια. Εξ άλλου φίλε οι Γκοτζαμάνηδες που μας κυβερνάνε χρόνια κρυφογελάνε κάθε που αναφερόμαστε σ' αυτά γιατί εδώ και χρόνια έχουν πείσει το 90% και βάλε των νεοελλήνων ότι η Βόλεψη σήμερα είναι ηρωισμός.

@Ανώνυμον 10.23
Ναι αγαπητέ μου όπως τα λες φωτεινή αντίθεση που πάλεψε για να έχουμε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ και όχι κΥνοβούλιο για μια δημοκρατία δικής τους επινόησης. Όσο για τα τείχη... κομματάκι δύσκολο το βλέπω πια.

Iptamenos Ollandos είπε...

Είναι ζήτημα ηθικής αδελφέ.
Ο Τολστόι έλεγε ότι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η ηθική του τελείωση. Ο Κνάπ (L. Knapp) παρουσίασε τα συμφέροντα της πατριάς (clan) ως λογική αφετηρία της ηθικής διαδικασίας και τόνισε: "Η ορθολογική αξία της ηθικής αυξάνει όσο πιο πολύ ο άνθρωπος ταυτίζει τον εαυτό του και τα συμφέροντά του με μια ολοένα ευρύτερη ομάδα ανθρώπων και εν τέλει με την ανθρωπότητα συνολικά"

Η ηθική που μας διδάσκουν οι "Γκοτζαμάνηδες" είναι το συμφέρον του εαυτού μας, η Βόλεψη όπως πολύ πετυχημένα λες...
Η επιλογή απολύτως δική μας...

Καλή σου μέρα

Simple Man είπε...

@ Iptamenos Ollandos
Συμφωνώ αγαπητέ Ιπτάμενε και θα προσθέσω :" ἡ ἀνηθικότης εἶναι ἀποκλειστικὸν προνόμιον τῶν βλακῶν!"
Όπως έγραψε και ο Ε. Λεμπέσης στο εκπληκτικό " Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ".Επειδή το δίκτυο προσφέρει τα πάντα αν σου έχει ξεφύγει είναι εδω:http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/prose/evangelos_lempesis_idiots.htm

Ανώνυμος είπε...

Βγήκε από την μέση ο Λαμπράκης και κυβέρνησε ο "γέρος της δημοκρατίας".

Βγήκε από την μέση ο Παναγούλης και κυβέρνησε ο "λαοφιλής" γιος του "γέρου της δημοκρατίας".

Βγήκε από την μέση ο Μπακογιάννης και κυβέρνησε ο "χαροκαμμένος" αποστάτης.

Κοίτα ρε κάτι συμπτώσεις...

Simple Man είπε...

Πήξαμε στις συμπτώσεις αγαπητέ Κομματόσκυλε