'Υψωμα Ελλάδα

// // 21 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Πάλι θα χάσουμε. Το προαίσθημα της ήττας είναι το πρώτο που έρχεται πριν η ίδια η ήττα μπει θριαμβεύτρια στην αλωμένη πόλη. Δεν έχει σημασία που δεν κουβαλήσαμε όπλο και δεν ακούσαμε ήχο σφαίρας να περνάει δίπλα από το κεφάλι μας, εμείς πολεμήσαμε.
Δεν έχει καμία σημασία που δεν θα γραφούν ένδοξες ιστορίες για μας τους Έλληνες της πρώτης και δεύτερης 10ετίας του 21ου αιώνα. Δεν έχει σημασία που δεν έχουμε εμφανή ίχνη καταπόνησης στο κορμί μας, ούτε που δεν τραγουδούμε θούριους όλοι μαζί πριν την κάθε μάχη, εμείς πολεμήσαμε.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας προσπεράσει γράφοντας απλά σε μια παράγραφο τα ποσοστά ανεργίας της χρονικής περιόδου, τα νούμερα του πληθωρισμού και ίσως τους αριθμούς των τυχαίων θυμάτων. Θα μάς περάσει στα γρήγορα για να πάει παρακάτω, αλλά εμείς πολεμήσαμε.
Είμαστε οι στρατιώτες που δεν φορέσαμε χακί αλλά διανύουμε ήδη τον 5ο χρόνο στο πεδίο της μάχης αντιστεκόμενοι απέναντι σε δύο εχθρικά στρατόπεδα που μάς κήρυξαν τον πόλεμο στα καλά καθούμενα. Δύο στρατόπεδα επανδρωμένα από ντόπιους και ξένους πολιτικούς εγκληματίες με ορδές υποστηρικτών να κάνουν εφόδους από το πρωί μέχρι το βράδυ, τόσο στην χώρα όσο και μέσα στα σπίτια μας. Δεν είχαμε την τύχη να μάς στηρίζει ούτε ηθικά μία άλλη χώρα σε τούτο τον πόλεμο. Μόνοι μας πολεμάμε.
Όλοι μάς χλευάζουν ότι είμαστε ένας λαός του καναπέ, που δεν θέλει να πάρει στα χέρια του την μοίρα της πατρίδας του. Μάς κουνάνε το δάκτυλο που δεν κάναμε ένοπλο αγώνα ενάντια στον εχθρό, που δεν μπουκάραμε στο κοινοβούλιο, που δεν βάλαμε βόμβες και δεν πήραμε κεφάλια. Οι αναλυτές του καναπέ προκαλούν χωρίς να πουν όμως ποιος είναι ο εχθρός. Έτσι στο χαμό να βγούμε με τα χασαπομάχαιρα στον δρόμο απλά για να κάνουν αυτοί χάζι στην αρένα των τηλεοράσεων. Τον εχθρό μόνο εμείς τον ξέρουμε γιατί εμείς πολεμάμε.
Κάθε μέρα τρέχουμε ανάμεσα σε ναρκοπέδια και φυλάμε τα νώτα μας όταν βρίσκουμε τρύπα να ξεκουραστούμε μη και μάς πιάσουν στον ύπνο οι φύλακες της Δημοκρατίας τους και μάς μπουζουριάσουν νωρίτερα από ό,τι θα περιμέναμε για χρέη που μάς φόρτωσαν καταδικάζοντάς μας για εσχάτη προδοσία. Κάθε μέρα μειώνουμε τα γραμμάρια ανθρώπινης χαράς για να βγει ο λογαριασμός στα φάρμακα ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που όταν είναι να διανύσουμε μεγάλη απόσταση για ένα μεροκάματο -έξι μέσα στο αμάξι- το μάτι μας δεν είναι στον δρόμο αλλά στον δείκτη της βενζίνης που ανάβει λαμπάκι και δεν βγαίνει ο γαμημένος ανήφορος 20 χιλιομέτρων με τα πόδια  στις 5 το πρωί με παγωνιά. Είναι ο τρίτος χειμώνας που κάνουμε μπάνιο με παγωμένο νερό ενώ νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε τα παιδιά μας λέγοντας ότι τα δώρα δεν έχουν αξία, παρά μόνο η αγκαλιά. Τα δικά μας παιδιά μόνο αγκαλιά παίρνουν εδώ και 4 χρόνια, ενώ εμείς την ίδια στιγμή τραβάμε τα μάτια μας από ντροπή και τα κολλάμε στο πάτωμα.
Πριν μάς κατηγορήσουν οι άνετοι της ζωής ότι όπλο δεν πήραμε ας έρθουν μία φορά στις πολλοστές που έχουμε ζήσει όταν οι γέροι γονείς  ανοίγουν το πορτοφόλι να τσοντάρουν από την πετσοκομμένη σύνταξή τους για το απλήρωτο ρεύμα και το νερό. Είναι από τις πολλές στιγμές που λες ότι ο πόλεμος της αναξιοπρέπειας είναι ο πιο σκληρός από όλους. Σε αυτόν πολεμάμε.
Ό,τι κι αν κάνουμε κάθε μέρα προσέχουμε να μην χτυπήσουμε, να μη πονέσει το δόντι μας, μην πάθουμε κολικό, μην σπάσουμε χέρι γιατί ξέρουμε ότι για μας νοσοκομείο δεν έχει. Η ιδέα ότι μπορεί μία βαριά ασθένεια να σου χτυπήσει την πόρτα είναι αυτή που σού σπάει τον τσαμπουκά και όταν σου καρφωθεί στο κεφάλι είναι σαν να έχεις φάει σφαίρα από ακροβολισμένο καθίκι που σε έχει βάλει στο στόχαστρο. Σε τέτοιον πόλεμο πολεμάμε.
Ανάμεσα σε όλα αυτά, τα καθημερινά που ξεσκίζουν την καρδιά περισσότερο από ό,τι θα πετσόκοβε το κορμί μας μια νάρκη, είναι που κάθε βράδυ πριν κλείσουμε κατ' ανάγκη τα μάτια μας έρχεται και σε χαστουκίζει η ευθύνη για την πατρίδα. Ρίχνεις την κουβέρτα σαν αδιάβροχο πάνω στους ώμους και γυροφέρνεις στο παγωμένο σπίτι, σαν στρατιώτης σε παγωμένο βουνό καταδικάζοντας τον εαυτό σου που σήμερα εσύ έζησες αλλά χάθηκε ένα κομμάτι ακόμα Ελλάδας. Αυτός είναι ο δικός μας πόλεμος.
Έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε να αποχαιρετάμε αδελφούς και φίλους που σαν να είναι ακρωτηριασμένοι στρατιώτες αφήνουν το πεδίο της μάχης Ελλάδα να βρουν μεροκάματο στην άκρη της γης. Αυτοί είναι οι πιο άτυχοι από όλους μας διότι ξέρουν ότι δεν θα δουν το τέλος αλλά δεν θα ξαναδούν την Ελλάδα όπως την γνώριζαν. Η Ελλάδα θα πεθάνει μαζί με μας τους τελευταίους που ξέρουμε ότι δεν θα αντέξουμε να κρατάμε ακόμα για πολύ.
Η ήττα μας είναι σίγουρη. Το βλέπουμε στα πρόσωπα των θριαμβευτών πολιτικών άκαπνων σωτήρων, πληρωμένων προδοτών και αθάνατων γειτόνων που αλαλάζουν με την ψήφο στο χέρι σαν τις πουτάνες της Κατοχής του '40 την ώρα που έφθαναν οι αξιωματικοί των Ες Ες με σοκολάτες και ψωμί για να το γλεντήσουν.
Εμείς οι Έλληνες, των πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα -μικροί, ήσυχοι και αόρατοι- την ήττα μας πολεμήσαμε. Και είμασταν άριστοι στρατιώτες.

21 σχόλια:

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ είπε...

Εξαιρετικό.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο παραμυθιασμένοι χορτάτοι δεν καταλαβαίνουν αυτές τις εποχές το τι τραβάμε. Τουλάχιστον εσύ φίλε τα γράφεις όπως είναι. Μπράβο σου.
Σωτήρης

alfazita είπε...

Υποκλίνομαι θαυμάσιο κείμενο σε ευχαριστώ που υπάρχεις και μας ξυπνάς

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό και πονάει πολύ. Συγχαρητήρια.

risianos spiros είπε...

ητοπάθεια με το γάντι,
ίσον προεξόφληση ήτας...
επί αμοιβή; ή ψυχοεγκατάληψη;

Ανώνυμος είπε...

Άνεργη εδώ και 14 μήνες και παίρνω θάρρος από τα κείμενά σου. Ευχαριστώ.
Μαρία

Maria Veremi είπε...

Δεν αρκει ο επαινος! Εκφραζεις οσα θελω να ουρλιαξω.Ηρεμη η επιφανεια του ποταμιου, κι απο κατω φαρμακερα φιδια οι δινες. Σ ευχαριστω , για αλλη μια φορα, που εισαι εδω και γραφεις.

Μάντζαρης Γεώργιος είπε...

Να βάλουμε ένα στοίχημα που στις εκλογές που έρχονται θα ψηφίσουν πάλι τους ίδιους, και μετά θα λένε όχι ρε πούστη μου πάλι οι ίδιοι;Η απόλυτη παράνοια στην σύχγρονη(;) Ελλάδα.

χατζιαβάτης είπε...

Και όμως, ποτέ δεν πολεμήσαμε. Δεν κάναμε το άλμα, που έπρεπε να κάνουμε. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι στον καθρέφτη. Ποτέ, πραγματικά, δεν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε από αυτό που ήμασταν. Η ρητορική άλλαξε, αλλά εμείς παραμείναμε οι ίδιοι.

Μαύρος Γιάννης είπε...

Πονάει το κείμενο και προβληματίζει. Ουσιαστικά και οξυδερκή τα σχόλια.
Καλός ο διάλογος.
Αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω τον στίχο των Crosby,Stills,Nash&Young:
"the darkest hour is just before the dawn" (το πυκνότερο σκοτάδι είναι πριν το χάραμα), να επισημάνω την έλλειψη πίστης όχι μόνο του συγγραφέα αλλά και των περισσοτέρων σχολιαστών και να προσπαθήσω να βελτιώσω το ισοζύγιο σημειώνοντας ότι σήμερα στους Λυγγιάδες ο Πρόεδρος της Γερμανίας (τυχαίνει να είναι πάστορας ανατολικογερμανός=αντιστασιακός!)ζήτησε συγχώρεση από το Θεό ενώπιον του δικού μας Προέδρου, η σχετική δήλωση του οποίου εξέφρασε ξανά το έθνος (μετά την επαίσχυντη στάση του στα "μνημόνια"),ενώπιον αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, εκπροσώπων μαρτυρικών πόλεων και χωριών και κατοίκων της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού επιζώντος του τοπικού ολοκαυτώματος. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να λάβουμε το κατοχικό δάνειο (300 δις), τις επανορθώσεις (άγνωστο ποσό),τις αποζημιώσεις των θυμάτων (επίσης άγνωστο) και τους τουλάχιστον 8500 (σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Παιδείας του 1946!)κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς που είναι ανεκτίμητοι αλλά συμβατικά "αποτιμώνται", με όρους διεθνών δημοπρασιών, σε τουλάχιστον 1,5 τρις. Θέλουμε βέβαια Ελληνική Κυβέρνηση να τα διεκδικήσει, άρα Ελληνικό Λαό (με κεφαλαία όπως παλιά) με ψυχή και Θεό!
Γιάννης Μαύρος

Μαύρος Γιάννης είπε...

Οι γερμανικές οφειλές το πρώτο, το μέγιστο ηθικό ζήτημα του Έθνους.
Η ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας δεν αποτιμάται. Η ανάκτηση της εθνικής ομοψυχίας επίσης.
Όλα τα άλλα, τα πολιτικά, έπονται.
Η ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας και η κατάκτηση της Δημοκρατίας. Έχουν γίνει βήματα. Κατέρρευσε ο δικομματισμός και το ΠΑΣΟΚ (συνώνυμα). Έχουμε ουσιαστική Αντιπολίτευση. Ο λαός δεν μασάει 'κεντροαριστερά' αναχώματα (τα φτύνει) και σεχταριστικές ιδεοληψίες (στην καλλίτερη περίπτωση...)Έχουμε όμως και λόγους να ανησυχούμε. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για 'αριστερή κυβέρνηση' (δηλαδή νέο δικομματισμό) αντί για νέο ΕΑΜ. Όταν δεν τολμάει να αρθρώσει Plan B για το Ευρώ και πολιτεύεται ως συστημική ('αριστερή') δύναμη της "Ευρωπαϊκής Ένωσης" τη στιγμή που χρειάζεται κατάλυση η ψευδεπίγραφη ΕΕ, πράγμα που ΔΕΝ γίνεται χωρίς τις 'δεξιές' ή δεξιές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις των εθνών της Ευρώπης για μια ριζική επανίδρυση της Ευρώπης απ' τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, μακριά από ηγεμονίες και κηδεμονίες αγγλοσαξώνων, σιωνιστών, τραπεζιτών...
Έχουμε πολλή δουλειά!
Έχουμε πόλεμο μακρύ!
Έχουμε να κάνουμε το χρέος μας στους πατεράδες και στις μανάδες μας, στους παπούδες και στις γιαγιάδες μας.
Έχουμε να πολεμήσουμε για τα παιδιά μας και για όλα τα παιδιά!
Απ' την Ελλάδα θ'αναστηθεί ο κόσμος!
Κανείς δεν περισσεύει!
Δεν μπορούμε χωρίς εσάς!
Όλοι για τον κάθε ένα
-κι ο κάθε ένας για όλους!
ΣΥΝ-ΕΛΘΕΤΕ!!

arkouda είπε...

Έτσι ακριβώς είναι η κατάσταση όπως την περιγράφετε και συγχαρητήρια για την ικανότητά σας να αποτυπώνετε την πραγματικότητα, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτή τη φορά δεν θα χάσουμε. Θα υποστούμε απώλειες μεν αλλά δεν θα χάσουμε

Simple Man είπε...

Προσλαλιά,
να είσαι καλά.

Σωτήρη,
για να τα γράψεις πρέπει να τα έχεις ζήσει.

Απόστολε,
σε ευχαριστώ, αλλά ο καθένας έχει πια ξυπνητήρι την συνείδησή του.

Ανωνυμε 6/3 - 9:41πμ,
Αν πονάει;! Οι βολεμένοι δεν φαντάζονται πόσο πονάει η πραγματικότητα.

spiros risianos,
Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά
αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκαούγκα γκα.

Μαρία,
Οργίσου εναντίον των εχθρών σου και όχι εναντίον του εαυτού σου. Τα κουράγια και ο πολιτισμός τέλειωσαν.

Μαρία Βερεμη,
Ξέρω ακριβώς τι εννοείς. Να είσαι καλά.

Γιώργο Μάντζαρη,
δεν μου κάνει εντύπωση τι ψηφίζουν και τι θα ψηφίσουν. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση από το 2009 είναι ότι ακόμα ψηφίζουν.

Χατζιαβάτη,
δεν πολεμήσαμε; Κοντά στο 30% του λαού δίνουμε μάχες καθημερινά άοπλοι, ολομόναχοι και με σίγουρο αποτέλεσμα την ήττα μας. Για πες μου ποιος άλλος τέτοιος πόλεμος έγινε στην Ιστορία; Όσο για τον καθρέπτη τον σπάσαμε κι αυτόν για να μην βλέπουμε πώς είναι να γερνάς 10 χρόνια μέσα σε μία ημέρα.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.

Γιάννη Μαύρε,
Από τι να συνέλθουμε; Δεν πρόκειται για ηττοπάθεια και απαισιοδοξία. Όταν ζεις την πραγματικότητα έχεις ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες να φιλοσοφείς και την παιδικότατη ασθένεια να πιστεύεις συλλογικότητες και σωτήρες. Οι σωτήρες αν ήταν να δώσουν λύση δεν θα έκαναν προεκλογικό αγώνα, θα ήταν στα χαρακώματα μαζί με μας. Ο κάθε ένας για όλους το ξέρουμε καλύτερα εμείς που βγαίνουμε κάθε μέρα για την επιβίωση φυλώντας ο ένας τα νώτα του άλλου να μην φάει καμιά αδέσποτη.
Όσο για την Ευρώπη την έχω χεσμένη όπως έχει την πατρίδα μου 200 χρόνια τώρα.
Σ'ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο που ξόδεψες να μου πεις τις σκέψεις σου.

Αρκούδα,
Κάτσε να νικήσουμε τις σημερινές μας μάχες επιβίωσης και για το αύριο έχουμε μπροστά μας ώρες.
Να είσαι καλά.









χατζιαβάτης είπε...

« άοπλοι, ολομόναχοι »

Ποιος μας εμποδίζει να οπλιστούμε,
και ποιος μας αναγκάζει να είμαστε ολομόναχοι;
Ο καθρέφτης έχει την απάντηση...

Ανώνυμος είπε...

Simple Man πόσο δίκιο έχεις στα κείμενά σου!
και συνφωνώ με την απαισιοδοξία σου επειδή τον αγώνα που λες τον δίνουν πάλι ελάχιστοι οι υπόλοιποι οι πολλοί περιμένουν στις ουρές να πληρώσουν τα χαράτσια και ότι τους λένε από τις τηλεοράσεις τουςοιπεριούσιοι
και μετά μας λένε ότι τρέχουν στις πλατείες χτυπάνε τις κατσαρόλες τους και κάνουν αγώνα δεν είναι του καναπέ

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική αποτύπωση αληθινών καταστάσεων. Αλλά δεν έχουμε ηττηθεί, κι ούτε πρόκειται.

Simple Man είπε...

χατζιαβάτης,
ο γείτονας που θα σε καρφώσει και θα σε πάει "μέσα" για εχθρό της "Δημοκρατίας".

Ανώνυμε 14/3
μην κατηγορούμενο έναν λαό που πιάστηκε στον ύπνο από την ίδια την Δημοκρατία που πάλεψε για να την αποκτήσει. Η χαλαρότητα δεν είναι πάντα αδιαφορία, είναι κάποιες φορές τρόπος επιβίωσης.

Ανώνυμε 18/3,
Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα έχεις την ίδια άποψη;

Β. είπε...

Ξαφνικα δε νιωθω τοση μοναξια..Σ'ευχαριστω.

Ανώνυμος είπε...

Απλά,συγκλονιστικός.
Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα η ΕΛΛΑΔΑ δεν πρόκειται να πεθάνει...

Αθανασία είπε...

Ένας "άριστος στρατιώτης" σε χαιρετά....δυστυχώς. Ειμαι και εγώ μια από αυτούς που θα προσπεράσουν οι ιστορικοί....δεν υπάρχει μέρα που να μην σκέφτομαι..... μια μικρή αντίσταση σε όλο αυτό που μας συμβαίνει. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί σαν και μένα που δεν ανήκουμε σε κόμματα, που δεν τα φάγαμε μαζί με τον Πάγκαλο, μια ζωή ιδιωτικοί υπάλληλοι και τώρα στην ανεργία....Αγαπητέ Simple Man κάθε φορά που σε διαβάζω μιλάς στην ψυχή μου, στα γραφόμενά σου αποτυπώνεται η σκέψη μου!!!

Αθανασία

Πέτρα Πολυχρονοπουλου είπε...

Τα σέβη μου!!