ΑΕΡΑΑΑ…στα πανιά τους

Κατερίνα Γκαράνη
Κάθε κεφάλι και ένα γραμμάτιο Αμερικής. Θέλουμε δε θέλουμε αυτοί που βγήκαν κερδισμένοι από έναν ακόμη πόλεμο ήταν οι Μάγκες της υφηλίου. Οσα ΟΧΙ κι αν ακούστηκαν, έγιναν τα επόμενα χρόνια ένα μεγάλο ΝΑΙ. Μας πέρασαν βέβαια και εκείνο το συναισθηματικό τσιπάκι από τα μαθητικά μας χρόνια για μια μέρα σαν αυτή. Τιμή και δόξα στους νεκρούς! Μόνο που μετά τους νεκρούς ξέχασαν να τους μαζέψουν από κάτι βουνά μιας και η αξία τους πια ήταν μικρότερη από τα γραμμάτια της Αμερικής, της Αγγλίας και πάει λέγοντας. Άλλωστε τούς είχαν υποσχεθεί δόξα δεν τους είχαν υποσχεθεί και αξιοπρέπεια.
Ημέρα δόξας και ανδρείας για την Ελλάδα πού ποιος ξέρει τι θα γινόταν αν είχε πει ΝΑΙ! Το σίγουρο είναι πως τα γραμμάτια πολέμου της Αμερικής θα είχαν ένα μικρό πρόβλημα όσον αφορά την νομισματική τους αξία. Φαίνεται ο πόλεμος είναι ένα χρηματιστήριο που αντί για δείκτες πέφτουν κορμιά. Μόνο που σε αυτό, όσα πιο πολλά κορμιά πέσουν τόσο ανεβαίνει η ζήτηση. Είπαμε ΟΧΙ αλλά δεν το εννοούσαμε. Γιατί αν το εννοούσαμε δεν θα φθάναμε στις δεκαετίες του ’50, του’60, του ’70, του ΄80, του ’90 και του ’00. Σαν να κάναμε μία ανοδική πορεία που μας έφθασε στο διπλό τίποτε.
Δε ντρέπομαι που τα σκέφτομαι όλα αυτά; Ντρέπομαι. Μα πιο πολύ θυμώνω. Για κάτι τύπους που δεν έχασαν τίποτε ή ό,τι έχασαν δεν έλεγε τίποτε γι’ αυτούς, να βγαίνουν στα τηλεοπτικά και κάθε είδους μπαλκόνια με μια γαλανόλευκη στο χέρι να αυτοσυγκινούνται με τον εθνικοπολιτικό τους λόγο αντί να αυτοκτονούν. Οι ίδιοι τύποι που κόβουν τις συντάξεις από την γενιά του ΟΧΙ για να την βάλουν στα δικά τους πολιτικά γραμμάτια. Όσο πιο πολλά πεινασμένα γερόντια τόσο πιο ανοδικοί οι δείκτες του πουτανοπολιτικοχρηματιστηρίου τους. Βλέπεις η μαγκιά δεν είναι μόνο αμερικανικό προνόμιο, ανήκει πλέον και σε κάθε τσιράκι του Θείου Σαμ.
Από την άλλη εμείς, οι νεότεροι αναλώσιμοι τιμούμε το ΟΧΙ, αλλά το ΝΑΙ πάει κι έρχεται στις κάθε είδους εκλογές. Φαίνεται τα ΟΧΙ δεν πιάνουν σε δύο περιπτώσεις: Στην περίοδο Ειρήνης και στην περίοδο Δημοκρατίας. Χρόνια μας σκατά!