Της Ελλάδας οι κολασμένοι

Κατερίνα Γκαράνη
Φέρνει την σβούρα και σήμερα ο Πλανήτης Ελλάδα με κύριο άξονα τον Τατούλη, με Βόρειο Πόλο τον Καραμανλή και Νότιο τον Παπανδρέου. Ο Ισημερινός έχει καταληφθεί από Τσίπρηδες και Αλαβάνους και η Αλέκα στον κόσμο της. Στα διαμερισματάκια όλοι εμείς που έχουμε κάνει την πολυθρόνα προέκταση του κώλου μας και στα έγκατα αυτού του πλανήτη οι «τρόφιμοι των φυλακών». Κοιτάς τις ημερομηνίες και βλέπεις ότι κλείνει τουλάχιστον χρόνος από τις έγγραφες διαμαρτυρίες τους προς τον επάνω κόσμο. Ζητούσαν όχι απλά τα δικαιωματά τους ως ανθρώπινες υπάρξεις αλλά και ΒΟΗΘΕΙΑ, σαν ζώα κλεισμένα σε φορτηγά που πηγαίνουν από δρόμο σε δρόμο με 60 βαθμούς θερμοκρασία στον σίγουρο τερματισμό που είναι ή η τρέλα ή ο θάνατος.
Τουλάχιστον 9.000 ψυχές διαμαρτύρονται βάζοντας ενέχυρο την ζωή τους.Το κατανοεί αυτό ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν έχει μόνο την ευθύνη να μοιράζει στους κολλητούς λεφτά αλλά και να ζουν αξιοπρεπώς όλα τα ζωντανά του πλανήτη Ελλάδα; Κοιμάται ήσυχα το βράδυ αυτός και η παρέα του Κοινοβουλίου όταν γνωρίζει ότι έγκυες κρατούμενες μένουν ημέρες νηστικές; Έχει βάλει στο μυαλό του πώς είναι να ράβεις το στόμα σου με βελόνα και κλωστή όχι μόνο για να μην φας αλλά και να σταματήσεις τον εαυτό σου να φωνάζει: «Βοήθεια»;
Ποια λευκά κελιά της Τουρκίας και ποιο Εξπρές του Μεσονυχτίου! Εδώ μιλάμε για Εξπρές του Καταμεσήμερου με τις ευλογίες της Κυβέρνησης.
Οι κυράδες με τα μπικουτί στα κομμωτήρια, οι κοιλαράδες με τις γραβάτες στις βλαχοκαφετέριες και παιδιά 15 και 16 χρονών να βάζουν θηλιά στο λαιμό τους σε ένα κελί, σε κάποια φυλακή του υπέροχου Πλανήτη μας.
Τουλάχιστον 9.000 ψυχές δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Το χρέος τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο το έκαναν: Μπήκαν φυλακή. Από εκεί και πέρα όμως, το κοινωνικό σύνολο έχει τις δικές του ευθύνες απέναντί τους. Μην γυρνάτε τη μούρη αλλού όταν σας πέφτει βαρύ το θέαμα απανθρακωμένου κρατούμενου, ούτε όταν κρατούμενη πεθαίνει με αφόρητους πόνους γιατί γιατρός δεν υπάρχει για να την βοηθήσει. Μας πέφτει βαρύ το μεσημεριανό μας, κοκκινιστό με πουρέ, όταν σκεφτόμαστε ότι 15 ημέρες έχει να φάει κάποιος που πάσχει από καρκίνο και που το τελευταίο πράγμα που θα δει από αυτόν τον Πλανήτη θα’ ναι η φωτογραφία της γυναίκας του, που δεν πρόλαβε να αποχαιρετήσει.
Καλή σας όρεξη.