Υπερσιβηρικός

O Θεόδωρος Κουρεντζής είναι νέος, ωραίος και ξενητεμένος. Μαέστρος στη Σιβηρία και βραβευμένος πολλές φορές τόσο από την Ρωσία όσο και από άλλες χώρες για το έργο του. Είχε την τύχη να γεννηθεί και να πάρει τα πρώτα μαθήματα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Όμως, όπως φαίνεται καθαρά στις δηλώσεις του, το ελληνικό κλίμα δεν τον σήκωνε αφού ο ίδιος δηλώνει ότι ήταν πάντα αναρχικός και ακόμη και σήμερα διατηρεί την ίδια στάση. Στα 36 του χρόνια είχε την τιμή, πριν λίγες ημέρες, να πάρει το Μετάλλιο της Φιλίας από τον Ρώσο πρόεδρο. Μετάλλιο που έχει απονεμηθεί και στον Πίτερ Στάιν. Τι άλλο να γράψεις όταν ο ίδιος τα λέει όλα: «Το κοινό στη Μόσχα δεν έρχεται στην παράσταση για να βάλει το φράκο του ούτε για να πάρει μαζί το σκυλάκι του όπως κάνουν στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Δεν έχω πρόβλημα να κάνω μουσική για σκυλιά, αρκεί να είναι κοπρόσκυλα και όχι τα σκυλιά της πλούσιας κυρίας. Αυτές, καλά θα κάνουν, αντί για το σκυλί, να πάρουν κάποιο άστεγο παιδάκι της Νέας Υόρκης και να το φέρουν να δει μια όπερα».
«Εμείς στο Νοβοσιμπίρσκ κάνουμε επανάσταση στην Όπερα. Το δημοσιοϋπαλληλίκι που έχει καθιερωθεί στις ορχήστρες της Ευρώπης είναι η αρχή του τέλους για τη μουσική. Ο μουσικός είναι σαν τον εραστή. Δεν μπορεί να έχει ωράριο. Η μουσική δεν είναι επάγγελμα. Είναι λειτουργία, όπως ο έρωτας. Η τάση που επικρατεί στις άλλες χώρες μου θυμίζει εκείνους που κάνουν έρωτα κάθε Παρασκευή επειδή δεν δουλεύουν το Σάββατο».