Tα πνεύματα και οι τόνοι

Κατερίνα Γκαράνη
Αφορμή για την ανάρτηση έδωσε το σχόλιο του αγαπητού Δημήτρη στο "τετράδιο των πνευμάτων". Εχει απόλυτο δίκαιο για την γραφή των προγόνων (μας). Εξ άλλου τον δικαιώνει η φωτογραφία με την αρχαιότερη στήλη που παραθέτουμε. Όμως ο αγαπητός Δημήτρης δεν μας είπε πως εισήχθησαν οι τόνοι και τα πνεύματα στην Ελληνική. Επειδή όμως αυτά είναι μεγάλα ζητήματα, εμείς ως απλοί άνθρωποι λέμε τα παρακάτω.

Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του Ελληνισμού από τον καιρό που ο "Ελληνιστής" Λουί Ρουσσέλ δήλωνε: "Γιατι να κρατα ι νεοελινικι γλοσα τονους κε πνεβματα; ν απλοπιισετε λιπον το πολιπλοκο σιστιμα τον τονον κε πνεβματον. καλιτερα ομος ν απλοπιισετε κε το γενικο σιστιμα τις ορθογραφιας κε καλιτερο ακομα ινε να καταργιθουν τα ελινικα στιχια. ι μεταγραφι σε λατινικα στιχια ινε εφκολι, προστετι κε τα μπ, ντ, γκ που με το ατεριαστο πια ελινικο γραψιμο γινετε ποτε d, b, g ποτε mb, nd, ng......."
Απλά εμεις προτιμούμε αντι του Λουί τους άλλους.
«Η γλώσσα είναι πατρίδα»
(Ν. Καζαντζάκης)
«Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά. Αν θα γράφουμε ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς, όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο. Σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας» (Γ. Σεφέρης)
«Η μεγαλύτερη πνευματική μου άσκηση ήταν η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική»
(Β. Χάιζενμπεργκ, νόμπελ Φυσικής)
«…μιάν ορθογραφία όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου…»
(Οδ. Ελύτης)