Κατερίνα Γκαράνη Ένας λαός στον δρόμο, ένας λαός κατεστραμένος, μία νεολαία χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα αλλά με την ίδια καταπίεση, ξύλο, φόβος, αναταραχή και μετά...τέλος.
Τα κεφάλια μέσα στα ίδια σκατά. Η κυβέρνηση δεν πήρε χαμπάρι για τίποτε. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα το ίδιο. Και ένας καινούργιος φόβος έχει γεννηθεί: Ό,τι και να κάνεις, όπως και να αντισταθείς ο λαός θα είναι πάντα αυτός, που είτε πυροβολείται είτε πυροβολεί, στο τέλος θα κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Η επόμενη ημέρα είναι η πιο θλιβερή από όλες τις προηγούμενες που πέρασαν. Κανένα αφτί δεν ίδρωσε και καμία καρέκλα υπευθύνου δεν έτριξε. Ο λαός έχασε, όχι μόνο μέσω των κοινωνικών του αγώνων, αλλά και μέσω της αγανάκτησης για έναν νεκρό. Μετά από τα επεισόδια, μετά τις κατεστραμένες περιουσίες, μετά την ηττημένη αξιοπρέπεια μίας ολόκληρης νεολαίας, μετά την πληγωμένη περηφάνειας μας που δεν χτυπήθηκε μόνο από μία σφαίρα αλλά και από πολιτικές δηλώσεις «αριστερών» και «σοσιαλιστών», που μαλλιοτραβιούνται σαν ξεπεσμένες τραγουδίστριες σκυλάδικου για το ποιας το όνομα θα γραφτεί πρώτο στην μαρκίζα του μπουζουξίδικου που λέγεται «Κοινοβούλιο». Σφάξιμο με το βαμβάκι για το ποιος είναι πιο λαοφιλής και από κάτω ένας λαός που έχει βαρεθεί τις ταμπέλες και τα χρωματάκια που εναλλάσονται από την εποχή που δεν έγινε η Αλλαγή αλλά εν τέλει η Ανταλλαγή.
Η επόμενη μέρα δεν έφερε στο φως μόνο ένα βομβαρδισμένο τοπίο αλλά μία βομβαρδισμένη χώρα από πυραύλους αναξιοπρέπειας, σφογγοκωλάριας συνείδησης, δημοσιουπαλληλλικής αντίδρασης, λασπολογίας, αντιδεοντολογικής και κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας, ανυπεράσπιστης νεολαίας και φοβισμένου λαού. Μπροστά μας ορθώθηκε ένας τοίχος που κάποτε έγραφε «Ελευθερία» και σήμερα γράφει «Πωλούνται πάσης φύσεως υλικά». Ακόμα και η άυλη συνείδηση και ελπίδα ξεπουλήθηκε από κομματόσκυλα που θα είναι τα ίδια όταν θα ξεπουλήσουν και την ίδια μας πατρίδα. Αυτό που μένει από τις τελευταίες ημέρες είναι ότι στο τρένο που έχουμε όλοι μας ανέβει, κυλάει σε ράγες που βγάζουν σε γκρεμό. Αν αυτοί είναι οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι ενός λαού, οι οποίοι αντί να βγουν να μιλήσουν με το λαό που φωνάζει «βοήθεια» με οποιονδήποτε τρόπο, κρύβονται στα γραφειάκια τους και κάνουν συζητήσεις κεκλεισμένων των θυρών, δεν θέλω να σκεφτώ τί θα γίνει αν αυτή η χώρα βρεθεί με εχθρούς προ των πυλών. Ποιοι θα είναι αυτοί που θα διαχειριστούν ιδέες, σύνορα, μέλλον, ασφάλεια; Ποιοι; Αυτοί που έχουν ήδη ξεπουλήσει τα ίδια τους τα παιδιά για μία θέση στο απυρόβλητο; Αλλοίμονο Ελλάδα, τί σου μέλλει να δεις ακόμα!
4 σχόλια:
Φίλε Simple Man,
πριν καμιά ώρα είναι που διάβασα κείμενό σου στο Αντίβαρο.
Ακόμα σε διαβάζω...
Πρέπει να το κλείσω να πάω σπίτι.
Σε πρόσθεσα ήδη στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ, το μπλογκ μου.
Να σαι καλά φίλε. Και να γράφεις. Να γράφεις. Να γράφεις
ΥΓ. Με συγκίνησες με το "αγαπημένε συμμαθητή"...
ΥΓ2 Και με "τρέλανες" με το άσμα των Skynyrd... (διόρθωσέ το όμως LynYrd SkynYrd).
skywatcher, εφόσον μας έχουν κόψει την ελευθερία της φωνής το μόνο που μένει είναι η ελευθερία της σκέψης που μεταφράζεται σε γραπτή φωνή.
Δυστυχώς οι Lynyrd Skynyrd έχασαν το Υ τους από κάποιον που το "διέθεσε" με Α.
Σ'ευχαριστούμε που μας έβαλες στον Κόκκινο Ουρανό σου. Εις το επανιδείν.
ALEXANDRE, τη μέρα που έγινε η μεγάλη Ανταλλαγή της διακυβέρνησης αυτού του ταλαίπωρου κράτους, τη μέρα που έπιναν τον καφέ τους οι πολιτικοί όλων των κομμάτων και όλων των στρωμάτων, η Ελλάδα κατάλαβε ότι για άλλη μία φορά είναι πρώτον ανυπεράσπιστη και δεύτερον ότι ζει την μεγαλύτερη Χούντα που γέννησε η παγκόσμια Ιστορία. Δημοκρατικά (που να τους πάρει ο διάολος) ψηφισμένη και αναρχικά δομημένη. Γιατί αν δεν είναι αναρχικό αυτό το κράτος που πληρώνει φονιάδες σε όλους τους τομείς, τότε ποιος είναι ο αναρχικός;
Για ποιο Σύνταγμα μου μιλάνε όλα αυτά τα άπλυτα λαμόγια που γέννησε αυτό το κράτος 180 χρόνια τώρα. Για το Σύνταγμα που το καταπατούν επί καθημερινής βάσης; Ποιους πληρώνουμε (ρε πούστη μου) όλα αυτά τα χρόνια; Ποιους πού να τους πάρει και να τους σηκώσει; Αυτούς που καταχρώνται με το έτσι γουστάρω όσα έχουν κατακτηθεί με χιλιάδες πτώματα Ελλήνων. Ελλήνων ωρέ, όχι Εφιαλτών! Χαρείτε τους εσείς και να τους χαιρόμαστε κι εμείς και άντε να πάρουμε το δανειάκι μας να κάνουμε Ευτυχισμένα Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο 2009. Να πάμε να πνιγούμε όλοι μας. Δεν μας αξίζει αυτή η χώρα. Τέλος.
ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ....
Δημοσίευση σχολίου