Διαχειρισμός

Κατερίνα Γκαράνη
Από την αρχή του κόσμου κανένας άρχοντας δεν κυβέρνησε το λαό του χωρίς να ονομάζει κάπως την εξουσία του. Άλλος ήταν φύλαρχος, άλλος βασιλιάς, άλλος αυτοκράτορας, άλλος αφέντης, άλλος φεουδάρχης και διάφορα άλλα. Όλοι είχαν ένα σύστημα για να τα φέρνουν βόλτα. Και τα φέρνω βόλτα σημαίνει διαχειρίζομαι την οικονομία την πολιτική την κοινωνία το στρατό. Όταν μπάφιασαν οι λαοί από αυτά τα συστήματα οι άρχοντες βρήκαν άλλα. Περισσότερο απ’ όλα τα συστήματα τούς βόλεψαν αυτά που το όνομά τους τελείωνε σε –ισμός. Θέλετε μερικά; Καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φασισμός. Παλιά και νέα συστήματα εξουσίας χρειάζονται ένα οικονομικό μοντέλο για την επιβίωση τους, γι’ αυτό και οι εξουσιαστές ακόμη και σήμερα, στηρίζουν την μακροβιότητα της εξουσίας τους σε ισχυρές οικονομίες. Ένας τρόπος συσσώρευσης πλούτου, εκτός από τον πόλεμο, είναι και η παραγωγή. Επειδή όμως η δουλειά δεν είναι γλυκιά γι’ αυτό και δεν τη λένε ζαχαρούλα, ο κάθε είδους αρχηγός ζητά από το λαό του θυσίες για να έχει ο τόπος του ισχυρή οικονομία. Μετά τα πράγματα είναι απλά για τον αρχηγό γιατί ανάλογα με το μοντέλο που πουλάει εφαρμόζει και τα οικονομικά μέτρα. Αν ο ίδιος δεν είναι σπουδαγμένος προσλαμβάνει άλλους να εφαρμόσουν τα οικονομικά συστήματα που σπούδασαν πάνω στον κάθε λογής –ισμο. Οι σπουδαγμένοι δεν κάνουν και πολλά κόλπα, αφού το μυστικό είναι ένα: Το πώς θα διανεμηθεί ο πλούτος ανάλογα με τον -ισμο εφαρμόζουν και το οικονομικό σύστημα. Άλλο σύστημα ο κομμουνισμός, άλλο ο καπιταλισμός και πάει λέγοντας.
Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία ανακαλύφθηκε και εφαρμόζεται το πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης ενός λαού και λέγεται «Διαχειρισμός».Φυσικό ήταν και αυτό το πολιτικοοικονομικοφιλοσοφικό μοντέλο να ανακαλυφθεί από σύγχρονους Έλληνες (τι διάολο μόνο Πλάτωνα και Αριστοτέλη θα πουλάμε;). Στο μοντέλο αυτό τα πράγματα είναι απλά. Αφού διαγράψεις κάθε είδους παραγωγή που είναι η βάση για κάθε πολιτικοοικονομικό σύστημα, δημιουργείς οργανισμούς, ομάδες, εστίες, που λέγονται και κόμματα. Εκεί μαζεύεις ότι πιο άχρηστο και κηφηνοειδές έχει γεννήσει η κοινωνία και πουλάς «σωτηρία» και οράματα. Καλό είναι όλο το έμψυχο δυναμικό του κόμματος να μην έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο για μια ώρα δουλειάς, αυτοί είναι και οι καταλληλότεροι για υπουργοί και άλλες μεγάλες θέσεις. Ύστερα παρακαλάς για πακέτα τους «εργοδότες» σου. Μόλις τα πάρεις κάνεις δυο απλές κινήσεις. Πρώτα διορίζεις με σύμβαση τον πληθυσμό που δεν γουστάρεις και μετά μαζεύεις τους δικούς σου και κάνετε την μοιρασιά των πακέτων.
Αν ενοχληθείς από τίποτε αντιρρησίες για κοινωνικές δικαιοσύνες και άλλα τέτοια τρελά, διαθέτεις και κάποια από τα πακέτα για εξαγορά συνειδήσεων. Έτσι τα πράγματα είναι απλά, η μόνη κούραση είναι η διαχείριση (εξ’ ου και ο Διαχειρισμός).
Αν κουραστείς κάθεσαι για δυο τρία χρόνια και διαχειρίζονται άλλοι, αφού μασήσουν (συγνώμη διαχειριστούν) επανέρχεσαι με τα νέα οράματα διαχείρισης και έχεις την εξουσία στο πιάτο.Η απόλυτη επιτυχία του μοντέλου του Διαχειρισμού είναι όταν μέσα στις εστίες (κόμματα) είναι μαζεμένοι πολλοί που διαθέτουν το κληρονομικό χάρισμα, έτσι γίνεται πιο απλή η μοιρασιά των αξιωμάτων. Όσο για την επικοινωνία των ιδεών, εδώ η κατάσταση είναι απλούστατη. Μαζεύεις όλους τους εξαγορασμένους και από το μπαλκόνι (λέγεται και TV) φωνάζετε δυνατά: «Ορμάτε»