Η Αυτοκρατορία των Γιγαντάκων

Κατερίνα Γκαράνη
Η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες ημέρες παρακολουθεί αποσβολωμένη (για μια ακόμη φορά) τα τεκταινόμενα με τους γιγαντάκους και πέφτει από τα σύννεφα (για μια ακόμη φορά). Παρακολουθεί σοβαρούς δημοσιογράφους(;) να δίνουν βήμα σε επιχειρηματίες(;) με μπράβους και συμβόλαια θανάτου (για μια ακόμη φορά). Βλέπει σοβαρούς δικηγόρους να αναλύουν το δίκιο του πελάτη τους (για μια ακόμη φορά). Αναρωτιέται πώς ξεκινάς από το χωριό σου ξεβράκωτος και γίνεσαι γιγαντάκος σε κάμποσα χρόνια (για μια ακόμη φορά). Περιμένει από τη δικαιοσύνη τη λύση (για μια ακόμη φορά).
Αφού συμβαίνουν και πάλι για μια ακόμη φορά και αφού μέχρι τώρα δεν έχει σπάσει το κεφάλι της πέφτοντας από τα σύννεφα κάθε μέρα, το παίρνεις πια απόφαση και λες ότι αυτή είναι η κοινωνία και έτσι είναι η κατάσταση λόγω εθισμού. Απλά όταν το φαινόμενο είναι πανελλήνιο και γίνεται για ξεκαθαρίσματα χοντρών παιχνιδιών παίρνει άλλη διάσταση. Βλέπεις, παρακολουθώντας αυτά τα μεγέθη ο κάθε ένας ξεχνάει και τα καθημερινά προβλήματα, βούτυρο στο ψωμί των μέσων μαζικής εξαθλίωσης για να βολεύονται οι ανύπαρκτοι γιγαντούλιδες της εξουσίας.
Σε μικρότερη κλίμακα οι γιγαντάκοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι επιδεικνύοντας τον πλούτο τους σε βαθμό κακουργήματος. Στην περίπτωση αυτή αναρωτιούνται στα κρυφά μικρές κοινωνίες πως πληθώρα τοπικών γιγαντάκων αγοράζει διαμερίσματα, αυτοκίνητα, και άλλα life style τερατουργήματα με καταιγιστικό ρυθμό; Αλήθεια, εκείνη η κρίση δεν ακουμπάει μισθούς δημοσίου και άλλων ευαγών ιδρυμάτων;
Η μετάλλαξη σε γιγαντάκους παλιών απρόσωπων ανθρωποειδών, εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα, έχει μολύνει τα πάντα. Οι πολιτικοί που γνωρίζουν πολύ καλά τις επιπτώσεις της μετάλλαξης γιατί ήταν οι πρώτοι της κοινωνίας των γιγαντάκων, φυσικά και δεν θα λάβουν κανένα ανθρωπιστικό μέτρο. Στο κάτω-κάτω ο κάθε γιγαντάκος της κοινωνίας μολύνθηκε από την αντιγραφή που έκανε όταν έβλεπε τους σωτήρες του να κάνουν δώρα στον εαυτό τους και να απλώνουν το χέρι στον κάθε χριστοφοράκο της κάθε εποχής.
Για να γίνεις γιγαντάκος το πρώτο που πρέπει να γράψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου (αν έχεις) είναι την κοινωνία και φυσικά τον πρώην συνάνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι η νοητική κατάστασή σου έχει βλάβη. Φανταστείτε λοιπόν την νοητική κατάσταση εξουσιαστών γιγαντάκων που κρατάνε και την τύχη της πατρίδας στα χέρια τους. Δεν γνωρίζω αν η ανοχή μπορεί να ερμηνευτεί ως συνενοχή, εκείνο που ξέρω είναι ότι οι γιγαντάκοι οιουδήποτε χρώματος εξουσιάζουν τα πάντα δρώντας υπογείως.

Με την πάροδο του χρόνου και την εδραίωση των γιγαντάκων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, οι υπόλοιποι μη μεταλλαγμένοι αλλά τρομαγμένοι από την ισχύ αυτής της νέας φυλής έχουν προσαρμοστεί, αυθαίρετα της συνείδησής τους, στον ρόλο του ανθρωπάκου. Οι τελευταίοι κρατούν κάποια από τα στοιχεία του ανθρώπου αλλά είναι πλέον αργά να γυρίσουν τα πράγματα πίσω για να υποστηρίξουν την ανθρώπινη φύση τους. Οι κοινωνίες των ανθρώπων που κάποτε ήταν ο τρόμος και ο φόβος ακόμη και των θεών, έχουν γίνει πλέον κοινωνιούλες που έχουν για εικονοστάσι τώρα πια τα όνειρα που έκαναν κάποιοι με το όνομα Άνθρωποι.