«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»

// // 13 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Γιατί υπάρχουν πολίτες που εκστασιάζονται για έναν πολιτικό; Τι είναι αυτό που κάνει έναν λαό να κόβει και το χέρι του για έναν ξένο; Αυτό που κάνουν οι ψηφοφόροι όταν νικάει το κόμμα τους είναι πολύ περίεργο. Γιατί χαίρονται; Γιατί χορεύουν και γλεντούν λες κι είναι στο γάμο της ξαδέλφης; Τι είναι αυτό που τους κάνει να ξεχνούν τα σημαντικότατα προβλήματα τους και το άμεσο αύριο; Έχουν αναρωτηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν πήγαν για δουλειά το πρωί επειδή ήταν ευτυχισμένοι για τον εαυτό τους;
Έχω χρόνια που δεν παρακολουθώ πολιτικούς και ειδικά κόμματα γιατί από την στιγμή που δεν υπάρχει ιδεολογικό εφικτό υπόβαθρο δεν βλέπω τον λόγο να υπάρχουν κόμματα. Αυτό που παρακολουθώ στις εκλογικές φιέστες είναι ο κόσμος. Τρελαίνομαι όταν οι κάμερες πηγαίνουν επάνω στα πρόσωπα που είναι ακίνητα λες και παρακολουθούν Κουροσάβα. Αμίλητοι να ακούνε αυτά που χρειάζονται μεταφραστή για να κατανοήσεις. Στην επικοινωνιακή σιωπή του λόγου του πολιτικού, ξαφνικά και συγχρονισμένα αρχίζουν οι ιαχές και οι καραμούζες. Η σιωπή κάποιες φορές σταματάει σε άσχετη λέξη, διότι ο πολιτικός δεν είναι και Λυσίας. Π.χ στην λέξη:«εγώ». Τι μπορείς να χειροκροτήσεις στην λέξη «εγώ»; Και όμως οι οπαδοί λες και βρίσκονται σε συναυλία των Iron Maiden χτυπιούνται και χοροπηδάνε. Πετάνε τα μωρά τους στον αέρα μόνο για ένα «εγώ». Φαντάσου τι θα γινόταν αν έκανε το λάθος και έλεγε «εμείς». Τέτοια λάθη όμως δεν γίνονται ούτε από ανόητους.
Μετά έρχεται η στιγμή που ο πολιτικός κατεβαίνει από το πατάρι (τώρα έγινε pontium) και μπαίνει μέσα στο πλήθος. Οι θαυμαστές των Beatles μπροστά τους δεν πιάνουν μία. Γρονθοκοπούνται στην κυριολεξία για να ακουμπήσουν τον «εγώ». Μάλιστα στην τελευταία φιέστα ο «εγώ» παραλίγο να ποδοπατηθεί από το πλήθος. Μάρτυρας η κάμερα. (Ελπίζω να μην το μοντάρουν για να ξαναδώ το επεισόδιο).
Όταν φεύγει ο «εγώ» και μένουν οι οπαδοί στα εκλογικά κέντρα αρχίζουν να χορεύουν. Ο πρώτος χορός είναι ο καλαματιανός και αμέσως ο επόμενος τσάμικος. Η σημαία του κόμματος στο ένα χέρι και το άλλο χέρι να κρατά αυτόν που πριν λίγο είχε γρονθοκοπήσει για να ακουμπήσει τον «εγώ». Ψάχνουν τις κάμερες να «τους τραβήξει» και παίρνουν εκείνο το ύφος του «καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε». Στο μισάωρο το γυρίζουν σε ένα εξευτελιστικό ποπ ελληνικό κομμάτι και «σηκώνουν τα χέρια ψηλά για να φθάσουν» δεν ξέρω τι.
Εκεί σταματάει δυστυχώς η λήψη και χάνω πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια των νεοελλήνων οπαδών. Θα’ θελα μία κάμερα σε χώρους εργασίας την επόμενη ημέρα. Ειδικά σε δημόσια υπηρεσία όταν οι οπαδοί του «εγώ» ανταμώνουν τους οπαδούς «πρώην εγώ». Την έπαρση στο βλέμμα και τα τσιτάτα: «σας σκίσαμε», «σας φάγαμε», «τώρα θα δείτε πόσα απίδια παίρνει ο σάκος». Αυτά μόνο τα έχω ακούσει αλλά δεν τα έχω σε dvd όπως όλα τα προηγούμενα.
Χρήσιμη η τεχνολογία αυτές τις ημέρες. Μου αποδεικνύει κάθε φορά να μην αμφιβάλω για τα αυταπόδεικτα, ότι δηλαδή ο Δαρβίνος κάπου έκανε λάθος. Ο εγκέφαλος πραγματικά μεγάλωσε ποσοτικά αλλά κατά την εξελεγκτική πορεία μειώθηκε ποιοτικά.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πιθανόν απλά για έχει την ανάγκη να χαρεί. Άμεσα. Πιεστικά.
Και μπροστά σ΄αυτή του την ανάγκη, μοιραίο είναι να ξεχνά. Να χάνει τη σειρά.
Ποιός του στέρησε το χαμόγελο; Ήταν ποτέ αλήθεια χαρούμενος; Θα είναι κι αύριος
Δεν ξέρει... Δεν θυμάται πια...

Κλείτωρ είπε...

όπως ακριβώς και με τους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων. Όχλος ποιμνίου.

simple man είπε...

Φοράδα στ' αλώνι,
αλλοίμονο λοιπόν σε αυτούς που έχουν μνήμη. Σε αυτούς που ξέρουν γιατί δεν γελάνε πια. Αλλοίμονό μας.






Υ.Γ: Να γράφεις πάντα δυνατά.

simple man είπε...

Κλείτωρ,
μα δεν ξέρεις για ποιο λόγο οι πολιτικοί προσέχουν το ποδόσφαιρο σαν τα μάτια τους; Φαντάσου τι θα γινόταν, εναντίον της κάθε εξουσίας, αν οι εκατομμύρια οπαδοί ομάδων έβγαιναν στο δρόμο από αγανάκτηση για ένα νομοσχέδιο αντί να ξεσπούν άνευ λόγου μέσα στις αρένες. Πάντα η εξουσία βρίσκει θερμοστάτη για την απόγνωση και τον βάζει σε λειτουργία με τον πιο "αφελή" τρόπο.

kalis είπε...

Για μια ακόμη φορά ένα πολύ ωραίο κείμενο. το ανάρτησα στο akommatistos.blogspot.com γιατι πιστεύω οτί αξίζει να διαβαστεί από 2-3 άτομα παραπάνω.

ΥΓ: απόλυτα σωστό το σχόλιο για τη γηπεδική εξωτερίκευση έντασης. Περίπου το ίδιο ισχύει και για τα εξάρχεια.

καλή συνέχεια

simple man είπε...

Kalis,
σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την τιμή. Θα'θελα όμως να μου αναλύσεις, αν όχι ως σχόλιο, σε δική σου ανάρτηση αυτό που γράφεις για τα Εξάρχεια. Θα το περιμένω με ενδιαφέρον.
Καλή συνέχεια και σε σένα.

BlackJack είπε...

Καταρχήν, στη δημόσια υπηρεσία την επόμενη μέρα επειδή ο υπάλληλος έχει εξουσία, όταν αντιλαμβάνεται ότι 'είναι' κυβέρνηση το σχόλιο θα είναι το τελευταίο...μάλλον θα αλλάξει τον αδόξαστο σε όλο τον άμοιρο κόσμο που θα προσπαθήσει να εξυπηρετηθεί την επόμενη τεραετία!!! Εκτός κια αν είσαι Πασόκος, οπότε δε χρειάζεται να περιμένεις την κυβέρνηση...Μπόρείς να γαμήσεις όποιον θέλεις όποτε θέλεις.

Όσον αφορά το γήπεδο και το ποδόσφαιρο...κάθε σύστημα και κάθε εξουσία το χρησιμοποιεί διαφορετικά...Ο Τσε κάποτε είχε πει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλό άθλημα αλλά ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ...και είχε δίκιο αν αναλογιστεί κανείς την ομαδικότητα, τη συνεργασία, την άμυλα που το διέπει...Όταν όμως αυτό μεταλλάσεται σε μπίζνα, λαμογιά, εξάρτηση και το ρητό 'ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΩ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΟΥ', τότε πράγματι χρησιμεύει σαν ένα οποιοδήποτε ναρκωτικό!!!

Τέλος, το κρίσιμο σε μια κοινωνία δεν είναι η αντίδραση απέναντι στην ψήφιση του οποιοδήποτε νομοσχεδίου, αλλά η ενεντίωση στην εφαρμογή του...Εκεί φαίνεται ποιός πραγματικα έχει ΦΡΥΔΙΑ!!!

ΤΣΑΓΙΑ.

simple man είπε...

BlackJack,
δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι με την τελευταία παράγραφό σου. Ακρίβως εκεί είναι το πρόβλημα. Στην εναντίωση της εφαρμογής του κάθε νομοσχεδίου, που έχει ως θύμα τον πολίτη. Πιστεύω ότι αντιλαμβάνεσαι ότι αν ο "ενδιάμεσος" του Κρατους και του Πολίτη είχε πραγματική υπόσταση ως άνθρωπος (πάνω απ' όλα) τότε στην Ελλάδα τα πράγματα θα ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι σήμερα.
Καλό βράδυ.

Iptamenos Ollandos είπε...

"Η αλλαγή έρχεται μόλις οι άνθρωποι το θελήσουν. Όχι νωρίτερα."
Wibaut, F.(Ολλανδός πολιτικός, Σοσιαλιστής 1859-1936)
Εμείς τα πανηγύρια έχουμε κατά νου, γιαυτό είμαστε και για τα πανηγύρια...

Unknown είπε...

Προεκλογικό επεισόδιο στη κεντρική πλατεία της Θήβας κατά την επίσκεψη του γνωστού και μη εξαιρετέου Μπασιάκου. Πρώην διευθυντής τοπικής υπηρεσίας δημόσιου οργανισμού vs γραμματέα και κομματάρχη του πρώην πλέον βουλευτή. Φράσεις ακατανόμαστες και από τις δύο πλευρές. Λίγο έλειψε να πλακωθούν. Αλλά δεν έχουν τα @@@ ούτε αυτό να κάνουν. Η αλαζονεία της εξουσίας σε όλο της το μεγαλείο. Τέτοιοι ήταν και έτσι θα παραμείνουν… Το αναδημοσιεύω για το λόγο ότι τα κείμενά σου αξίζει να τα διαβάζουν περισσότεροι. Καλημέρα σου.

Ανώνυμος είπε...

Όλα για τον αφέντη!Ο δικός μας αφέντης είναι καλύτερος.Θα μας σώσει.Θα μας ελέγχει για το καλό μας.Έτσι να χαμογελάμε μόνο γι'αυτόν.Μας αγαπάει τόσο πολύ αυτός ο αφέντης.Το βλέπεις στα μάτια του.Μας ανοίγει ορίζοντες δανεικούς,είναι εκεί για μας, για τα καλύτερα μας χρόνια, να τα ρουφήξει, γιατί ξέρει αυτός να πίνει ψυχές.Δουλεύει ασταμάτητα για το κοινό καλό και ξέρει να σκέφτεται για μας.Παίζει με τις ζωές μας και θα μας σώσει απ'τον αφελή εαυτό μας.Όταν τα κάνει μαντάρα φταίνε οι άλλοι οι κακοί,και εμείς που δεν ακούσαμε τον καλό μας τον αφέντη, αμφιβάλαμε για τις ανιδειοτελής προθέσεις του.Αυτός θέλει να μας δώσει μόνο επειδή μας αγαπά.Σ'ΑΓΑΠΑΩ μ'ακούς και ΣΕ ΕΛΕΓΧΩ μ'ακούς.Κάνε κανα αστείο να πεις ΟΧΙ και τα λέμε πόσο σ'αγαπάει ο αφέντης.Θα σε γονατήσει να τον προσκυνήσεις.
Χαμογελάστε λοιπόν και πείτε..

ΝΑΙ ΑΦΕΝΤ'Μ!!!(καληνύχτα μας)EL

kalis είπε...

@Simple man

Δεν έχω και πολύ χρόνο αλλά επειδή μ αρέσουν αυτά που γράφεις και όπως τα γράφεις, θα γράψω κάτι στον ακομμάτιστο και θα στο στείλω.

keep walking

simple man είπε...

Ιπτάμενε,
αν περιμένω πότε θα ξυπνήσει το αίσθημα δικαίου από τη μάζα, τότε μάλλον τα εγγόνια μου πρέπει να ελπίζουν. Πάει για μας το ταξίδι. Τελείωσε.

Θεσπιακά,
τι έγινε και μαλώσαν τα πουλάκια μου δεν τους βγήκαν τα "ψηλάκια" ή δεν προλαβαίνουν να αλλάξουν τα χαρτιά με τις κομπίνες;
Σ'ευχαριστώ για την εκτίμηση.

Εl,
τα πολλά ΝΑΙ τα λες στο κρεββάτι. Τουτέστιν η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο κρεββάτι.

Kalis,
περιμένω.
Keep thinking