Κατερίνα Γκαράνη Αρχίζει να μικραίνει η πατρίδα. Το νιώθουμε κάθε μέρα που περνά. Αφήσαμε να μας δείχνουν οι λιγδιάρηδες της εξουσίας και τα φερέφωνά τους μέσα από εφημερίδες και κανάλια τις μεγάλες καταστροφές αλλά ένα φως δεν έπεσε για να μας δείξει ότι η πραγματική πατρίδα φεύγει στο κάτω μέρος μιας κλεψύδρας που δεν έχει πάτο. Επικεντρώσαμε στο πορτοφόλι και στα υπό αμφισβήτηση σύνορά μας την ανησυχία μας, χάνοντας τα μικρά, αυτά που μας έκαναν να νιώθουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο η χώρα του φωτός είναι δική μας.
Πολύ συχνά πιπιλάμε την λέξη φιλότιμο και παλικαριά αλλά κατ’ ουσία τις δύο αυτές έννοιες τις έχουμε βγάλει από το κύτταρό μας μια και καλή. Είμαστε πλέον ένας λαός πλαδαρός, τεμπέλης και ασυνείδητος. Πρέπει να το χωνέψουμε ότι είμαστε πλέον ένας επικίνδυνος λαός. Ένας λαός που αποτελείται από εκατομμύρια άτομα που δεν θέλουν να είναι λαός. Θέλει ο καθένας από μόνος του και ο καθένας για την πάρτη του. Η κοινή συνείδηση και η κοινή δικαιοσύνη δεν έχουν θέση πια σε αυτό το κομμάτι γης. Με την καραμέλα του κατατρεγμένου, του ξενιτεμένου, του εξορισμένου, του καταπιεσμένου, ξεχάσαμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, κάτι που θα είναι η συνέχεια όλων αυτών που άλλοι έκαναν πριν από μας.
Στοχεύσαμε στο μηνιάτικο. Στοχεύσαμε στην απόκτηση προσωπικού πλούτου. Στοχεύσαμε στο Εγώ. Ως μέσο είχαμε τον εγωκεντρισμό μας και μία αλαζονεία μικροαστική. Τα αποκτήσαμε όλα τα παραπάνω, αλλά ένα κλικ στην ιστορία του κόσμου μάς απέδειξε ότι τελικά δεν ήμαστε αλυσίδα αλλά κρίκοι ξέχωροι, ο καθένας ακουμπισμένος εκεί που τον βόλευε. Δεν ενώνεται η αλυσίδα για να σύρει αυτή την χώρα από τον βόθρο που έχει πέσει. Και κανείς άλλος δεν φταίει για αυτό παρά όλοι μας, ως άτομα ο καθείς ξεχωριστά. Αποσπαστήκαμε ο ένας από τον άλλον, σιχαθήκαμε ο ένας τον άλλον και αν δούμε ένα άνοιγμα αντί να ενωθούμε με τον διπλανό θα το χρησιμοποιήσουμε για να εκμεταλλευτούμε τον δικό του χώρο. Να τον κατακτήσουμε.
Δεν αντέγραψε εμάς η εξουσία, εμείς την αντιγράψαμε. Όταν την βλέπαμε να βιάζει και να εξολοθρεύει τα μικρά και ασήμαντα που για γενιές ολόκληρες ήταν πατρίδα, δεν της κόψαμε το κεφάλι παρά αντιγράψαμε τους τρόπους για να εξουσιάσουμε- εμείς οι μικροί δικτάτορες- όλο και περισσότερο χώρο τόσο όσο να νιώθουμε πιο πολύ άτρωτοι, πιο πολύ, στην μοναχικότητά μας, ασφαλείς. Έτσι μικρύναμε εμείς ως άτομα και μετέπειτα ως λαός. Έτσι καταφέραμε να θεωρούμε ότι γίναμε σπουδαίοι αλλά απάτριδες πλέον. Εμείς δεν κυνηγηθήκαμε, δεν ξεριζωθήκαμε, δεν πολεμήσαμε, δεν εξοριστήκαμε. Ως ελεύθεροι και αλαζόνες, ο καθένας μοναχός, καταφέραμε αυτό που δεν κατάφερε κανείς ανθέλληνας που πέρασε από αυτόν τον τόπο. Να φέρουμε τα σύνορα μέχρι εκεί που φθάνει η ανάσα του καθένα μας.
22 σχόλια:
Η κατάπτυστη δυναστεία των Παπανδρέου ξεπέρασε το ψεύδος του Παππού και την ανευθυνότητα του Πατέρα στο πρόσωπο του εντολοδόχου των ξένων συμφερόντων Εγγονού.
Το Πολωνοεβραίικο αυτό σόι ξεπέρασε τον εαυτό του, αλλά και την άλλη κατάπτυστη δυναστεία των Καραμανλήδων, σε εθνική μειοδοσία.
Καμία ιστορική καταδίκη όσο σκληρή και αν είναι δεν αρκεί για να μετριάσει το ατόπημα. Οι σύγχρονοι ξεθυμασμένοι επίγονοι κατάντησαν την χώρα ως ξεπεσμένη καλύβα καταληστευμένη και χωρίς μέλλον, πιστοί (και οι δύο) στα κελεύσματα της ανίερης αστικής τάξης.
Δεν πρόκειται μόνον για μια Εθνική καταστροφή. Μιλάμε για κάτι πολύ βαθύτερο και ίσως ανεπανόρθωτο διότι οι νενέκοι αυτοί αμαύρωσαν αυτή την ίδια την Ευρώπη. Η χώρα μας χρησιμοποιείται ως κερκόπορτα για την καταστροφή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κράτους.
Καμιά κατάρα δεν αρκεί για τους μιάζοντες ... καμιά καταδίκη δεν θα είναι όσο πρέπει βαριά !
Έχω την αίσθηση πως ζούμε πιά βουβές σκηνές θεάτρου. Οι ηθοποιοί κρατούν κατάβαθα κρυμμένα ακριβά φυλαχτά που νομίζουν ότι θα τα χρησιμοποιήσουν όταν θα αναστηθούν. Ο κάθε μοναχικός ακροβατεί και είναι έτοιμος να πέσει.
Οι περισσότεροι αναζητούν πλέον το είδος του εδάφους προσγείωσης ή γιατί όχι προσυδάτωσης. Το θέμα είναι με τι είδους μπρατσάκια θα κολυμπήσουμε;
Την καλησπέρα μου.
Μη αναστρέψιμη κατάσταση και δεν εννοούν να το πάρουν χαμπάρι ούτε την ύστατη ώρα, αγαπητέ simple,όπως τα λες!!!
Αγαπητέ μου Simple Man μας έμαθαν να μας ενδιαφέρει μόνο ο καναπές του σπιτιού μας.
Είμαστε σε ελεύθερη πτώση αξιών και αρχών με αποτέλεσμα αυτό που εύστοχα περιγράφεις.
Το κείμενο σου είναι μια γροθιά σε όλους μας
Σε ευχαριστώ για το ταρακούνημα που με έκανες να νιώσω
Απόστολος
Παντα επικαιρος και ευστοχος
καλη η αυτοκριτικη και θα συμφωνησω απολυτα με τον τροπο που την θετεις, ομως δεν εχει τελειωσει το παραμυθι.
Ειμαστε, υπαρχουμε & επειδη θα υπαρχουμε σημαινει οτι μπορουμε ή πρεπει να αλλαξουμε
Κοντρα στις αποψεις πολλων, εγω βλεπω πως επιχειρηται μια μεγαλη αλλαγη στο κρατος & βρισκω χρεος ολων να συμμετεχουν σε αυτο.
Παμε στοιχημα οτι ολα και ολοι εν καιρω θα αλλαξουμε :[
Οχι άλλο κάρβουνο! Όχι αλλο αυτομαστίγωμα. Δεν φταίμε όλοι το ίδιο!
O εχθρός είναι μες στο σπίτι και βρίσκεται κάπου στο κέντρο του σαλονιου.Οσο δεν καταφέρνουμε να τα βάλουμε μαζί του έχουμε πρόβλημα.Πάντως η συνείδηση δεν διαμορφώνεται ούτε από μόνη της ούτε από μας μόνο.Εχουμε φυσικά ευθύνη γι αυτό που είμαστε αλλά ας δούμε και τι είναι το ποτό που μας ποτίζουνε.
Όπως και να έχει πιστεύω πως μες την απελπισία μας όλοι πιστεύουμε πως υπάρχει ελπίδα.Αλλωστε το ξύλο θα είναι τόσο πολύ και διαρκείας που δεν θα αντέχεται.Ολοι στην εντατική αναγκάζονται να βαλουν μυαλό.
Εγώ να συμφωνήσω με όλα, αλλά και εσύ μη με αφήνεις με τη γεύση από τους μοιραίους του Βάρναλη.
Η συνειδητοποίηση της ατομικής μας ασημαντότητας μήπως είναι το πρώτο βήμα για την επιστροφή;
Καλημέρα.
"καταχώρηση τσι μέρας" για τ σύμφωνα με την ομώνυμη λίστα του yannidakis live, η καταχώρηση σου τούτη.
Καληνωρίσματα :[
Σωστά τα λες Simple man!!!... αλλά όπως προσωπικά πιστεύω ακόμα δεν έχουμε δει το τέλος του έργου…
Ο Έλληνας είναι πάντα Έλληνας… Δυστυχώς έτσι είμαστε πάντα!!!...
Μην ξεχνάμε πως και οι παππούδες μας πριν την εποποιία του 1940 έτσι ήταν με τους Φασίστες Ιταλούς…. Και δυστυχώς κάπως έτσι ήταν και οι πρόγονοί μας πριν την επανάσταση του 1821…
Πρέπει να αντιληφθούμε πως όλα αυτά που βλέπουμε, είναι μόνο μερικές σκηνές από ένα απέραντο διεθνές οικονομοπολιτικό διεφθαρμένο, άρρωστο και βαθιά διεστραμμένο παιγνίδι των ισχυρών της γης, για τον έλεγχο των ανθρωπίνων μαζών, την πλήρη υποταγή τους στις ορέξεις των κεφαλαιοκρατών και την αναδιανομή και έλεγχο του πλούτου όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη!!!...
Συμπερασματικά λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε, ότι αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα αντιληφθεί όλα αυτά που συμβαίνουν για αυτόν χωρίς αυτόν και θα ξεσηκωθεί παίρνοντας την τύχη του στα χέρια του, καθόσον είναι πασιφανώς αντιληπτό ότι, όλες οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κομμάτων, χρωμάτων και πιστεύω, ανήκουν σε μια μορφή προϋποσχόμενης υποταγής στο διεθνές δίκτυο του κεφαλαίου και ελέγχου (πειθαναγκασμού) των λαϊκών μαζών στις ορέξεις τους.
…Ο λαϊκός ξεσηκωμός λοιπόν, είναι σίγουρος!!!
…Ο κόσμος θα επαναστατήσει, αντιλαμβανόμενος πλήρως και με την πλάτη στον τοίχο, ότι όλοι ετούτοι του ρουφούν το αίμα, τον ιδρώτα, τα όνειρα για το μέλλον στερώντας του κάθε ελπίδα αξιοπρεπούς διαβίωσης ή έστω απλής επιβίωσης…!!!
Θεωρώ λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ κοντά, καθόσον τα περιθώρια αντοχής του λαού στενεύουν και όπως όλοι οι αμυνόμενοι, όταν αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια υποχώρησης, δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Έτσι και ο λαός θα σφίξει τα δόντια, θα αδράξει δύναμη από το έμφυτο ένστικτο της επιβίωσης και υψώνοντας το λάβαρο του αγώνα θα ξεκινήσει μιαν άνιση ίσως αλλά όχι αναποτελεσματική πάλη με το κατεστημένο, γεμίζοντας τις σκέψεις του πάλι με όνειρα και ελπίδες για το αύριο, που αυτό το απάνθρωπο και σαρκοβόρο κατεστημένο του στέρησε...
Δυστυχώς βέβαια όλα αυτά όχι χωρίς αμφίπλευρες απώλειες…
Επειδή όμως όλοι οι έχοντες και κατέχοντες, μέλη του διεθνούς δικτύου του κεφαλαίου, δεν επιθυμούν να ρισκάρουν τίποτα, όλα αυτά που εμείς απλώς τα σκεφτόμαστε σαν απλές ορθολογικές σκέψεις τα έχουν ήδη σκεφθεί και διαδραστικά έχουν δοκιμάσει, στο εγγύς ή απώτερο παρελθόν, σε πιο υποβαθμισμένες κοινωνίες υπανθρώπων, (δυστυχώς έτσι μας βλέπουν και έτσι μας αντιμετωπίζουν).
Παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών έχουμε δει στο παρελθόν στην Αφρική – Ρουάντα, χρόνια τώρα στο Αφγανιστάν και αλλού χωρίς να ανοίγει ούτε ρουθούνι στον υπόλοιπο δυστυχώς κατά τα άλλα ονομαζόμενο “πολιτισμένο κόσμο”.
Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι ο ανένταχτος Έλληνας θα επαναστατήσει, αντιλαμβανόμενος πλήρως και με την πλάτη στον τοίχο, ότι όλοι ετούτοι του ρουφούν το αίμα, τον ιδρώτα, τα όνειρα για το μέλλον στερώντας του κάθε ελπίδα αξιοπρεπούς διαβίωσης ή έστω απλής επιβίωσης…!!!
Δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν διαθέτει ικανούς ταγούς που θα μπορούσαν να τον εμπνεύσουν να τον οδηγήσουν να του δείξουν τον τρόπο που θα απαλλαγεί από τα λαμόγια που του ρουφούν το αίμα σαν τις επαχθείς αβδέλες και του κατατρώνε τα σωθικά…
Εξ άλλου ακόμα πιστεύει πως κάτι μπορεί να αλλάξει το όλο σκηνικό… κρατάει δυνάμεις και ελπίζει… δεν έχει πονέσει ακόμα αρκετά για να θυμώσει…
Πιστέψτε με όμως… όταν θυμώσει ο Έλληνας δεν υπολογίζει τίποτα…!!! δεν τον κρατάει κανείς… ακόμα και με λιανοντούφεκα και πέτρες απέναντι σε τανκς και πανίσχυρους αντιπάλους είναι σε θέσει να σταθεί…. και μάλιστα σαν επικίνδυνος αντίπαλος!!!...
Λοιπόν σαν παλιός στρατιώτης αγαπητέ Simple man σου λέω μόνο ένα, αυτό που τούτη την ώρα, λείπει από τον Ελληνικό λαό, είναι μόνο ένα σύνθημα… ένα σύνθημα που θα αγκίσει την ψυχή του το κύρος του την αξιοπρέπειά του…!!!
Την καλησπέρα μου.Argy
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
Αν σε οικονομικές κρίσεις την πληρώνουν οι αδύνατοι ( που είναι πολλοί)
σε ιδεολογικές πρέπει να βάλουν πλάτη αυτοί που δεν έχουν πουληθεί (και είναι ελάχιστοι ) Δεν ξέρω το αποτέλεσμα.. και αν μπορούν να καταφέρουν κάτι..
Αλλά θα έχουν δείξει ότι είναι ζωντανοί χωρίς να έχουν προσκυνήσει..
Εξαιρετικόν ! Οσο του περνάει του γιωργάκη τόσο μικραίνουμε εμείς. Τα ξένα επιτελεία που τον στηρίζουνε προοθούνται με καθαρή ενέργεια από σύντηξη κι εμείς πάμε με μουλάρι ζητώντας ...σεβασμό στον Αβέρωφ... Καλά κάνει κι ο γιωργάκης και κοροϊδεύει ζητώντας "επιτέλους, λίγο σεβασμό "! ))
Όχι μωρέ δε γίναμε έτσι.Εκείνο το τρίπατο εξοχικό που κρύβει τον αρχαιολογικό χώρο το έφτιαξε εξόριστος.Αντί ο Έλληνας να κυνηγήσει τη ματαιοδοξία του να ξεχωρίσει μέσω της γνώσης και της απλότητας, εκμεταλευόμενος το φυσικό κάλος αυτής της χώρας όπως και την έφορη γη της και να την προστατέψει ως κόρη οφθαλμού, αντέγραψε τις εικόνες που του πλάσαραν τα ΜΜΕ που τον μεγάλωσαν,και την είδε 'Μπέβερλι Χιλς'.Βλέπε πισίνες δίπλα στη θάλασσα,εμφάνιση πλαστική,κ.τ.λ.Τώρα αν αυτοί είναι Έλληνες οι όχι θα πω κάτι που άκουγα συνέχεια μεγαλώνοντας.
'Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις'
ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ
Ξεκίνησαμε μ΄ έναν μέλανα ζωμό κι ένα «μόλων λαβέ»
φθάσαμε αισίως στο «εν τούτω νίκα» και σε μια Αγία Σοφιά
προχωρήσαμε σε ένα «ελευθερία ή θάνατος»
με ένα τσίπουρο και ένα ξερίχι
ανεβήκαμε σε ένα «όχι!» και σε ένα «αέρα!»
με κρυοπαγήματα πυρπολημένου στήθους
ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας «ψωμί,παιδεία, ελευθερία»,
για να καβαλικέψουμε, επί τέλους! Ένα αστραφτερό καλάμι
διπλού διαφορικού ελληναράδικο, φιλοσοφούντες φραπεστί,
ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα και τιραμισού πατροπαράδοτο,
ώσπου να προσγειωθούμε- oh Mon Dieu!
σε ένα «ό,τι έχετε ευχαρίστηση!»
εάν ψάξεις μέσα την εικόνα μας...
δεν βρίσκεις
μια μαργαρίτα,
να σου θυμίσει άνοιξη
ένα πουλί
σε ήχους νοσταλγίας
λίγο ουρανό
σε απόσταση ελευθερίας
στο πέταγμα της πεταλούδας
γυρεύεις την θάλασσα
να ταξιδέψεις στον χρόνο...
να περιμένεις την επιστροφή
Στένεψε η ανάσα μας!
«ζητείται νέος πολιτικός αρχηγός, μη εγκλωβισμένος στο προπατορικό αμάρτημα των λέξεων, που να ξέρει την Ελπίδα».
Και στις μικρές αγγελίες διάβασες, και χαμογέλασες, «ζητείται νέος πολιτικός αρχηγός, μη εγκλωβισμένος στο προπατορικό αμάρτημα των λέξεων, που να ξέρει την Ελπίδα».
Σιγά τήν πατρίδα.
Το μερτικόμου από δαύτη το έχει πάρει ο διάβολος,γιαυτό σάς το χαρίζω
Grsail,
όσο υπάρχει η αρχή της πλειοψηφίας και αυτή θα ορίζεται ως γνωστόν από την λαθροθηρία, τέτοια θα βλέπει μόνο η χώρα.
Φαντάσου,
όχι κολύμπι, μας βγήκε σε κακό δεκαετίες τώρα. Βουτιά και στον πάτο.
Φώντα,
ποιος να το πάρει χαμπάρι; Αυτοί που ξεπούλησαν τα πάντα για την βόλεψή τους;
Απόστολε,
Τέλος των πάντων.
alfazita,
απλές παρατηρήσεις ενός σκοπευτή είναι τίποτε άλλο.
yannidakis,
άλλο Κράτος, άλλο Πατρίδα. Εγώ πονάω για το δεύτερο. Δεν συγκλίνουμε πουθενά.
DPurpler,
"Η σιωπή είναι συνενοχή", λέγαν. Και πόσο δίκιο είχαν.
Γιώργο Σαρρή,
το θέμα είναι να μην υπάρχει κεφάλι που να κουβαλά τέτοια μυαλά. Θαύματα όμως δεν γίνονται.
Γιώτα,
ίσως έχεις δίκιο γιατί πολύ ψηλά τον πήραμε τον αμανέ όλοι μας ξεχωριστά.
Argy,
αναφέρεσαι σίγουρα σε εκείνους που δεν ξεπουλήσαν. Θεωρώ ότι έχουν παροπλίσει με τις μεθόδους τους τους συνεχιστές αυτών που πλέον ούτε με ατομική βόμβα το παιχνίδι δεν θα αλλάξει.
Ελίτσα,
αφού κάναμε τα σύνορα μέχρι εκεί που γούσταρε ο καθένας μας, σκέψου πόσους εχθρούς γείτονες έχει ο καθένας να αντιμετωπίσει.
neotera,
καλά αυτός θεωρεί ότι είναι πρωθυπουργός χώρας. Ποιας χώρας δε μας είπε.
Staxti,
είμαι "από μονάχος μου".
Ανώνυμε,
όταν καβαλάς αυτοκίνητο και δεν ξέρεις να αλλάζεις λάστιχο αυτά παθαίνεις.
Despina,
φυσικό ήταν, αφού ο διπλανός έφερε το σύνορο μέχρι την καρδιά μας.
Ανώνυμε 12:43,
αλίμονο σε αυτούς που ακόμη ψάχνουν πολιτικούς αρχηγούς και δεν ψάχνουν την χώρα τους.
Karagioz,
Θα διαφωνήσω μαζί σου. Ως πατρίδα δεν υπάρχει άλλη, ως κράτος καλά έκανες και το έδωσες στο διάολο.
Αλλά την Ελλάδα την παρείσακτη, την ενοχλητική, την κακιά μαθήτρια, αποφάσισαν να την εξοντώσουν, να την υποδουλώσουν, εκείνοι που βύζαξαν απ’ τ’ όνομά της.
Και το σχέδιο απλούστατο.
Πρώτα ταπεινώνουμε τον λαό. Τον ευτελίζουμε αφαιρώντας του κάθε είδους μορφή ονείρου. Τον αφήνουμε να τρώει λίγο, να αναπνέει λίγο, να κοιμάται και να φοβάται.
Και μετά έρχονται οι δαίμονες καρφώνονται κι αρχίζουν και ξεκολλάνε τα κομμάτια από πάνω της. Και θέλουν να σε φτάσουν στο σημείο να αναλογίζεσαι τι αξία έχει ένας βράχος, μια πέτρα, ένα άγαλμα λευκό ξαπλωμένο στα αγριόχορτα, μια ιστορία!
◆«Δεν ξέρω τι τέλος να βάλω», ψιθύρισε στον διπλανό του. «Έχεις μια ωραία πρόταση να σου πω μιαν άλλη».
Έτσι τελειώνουν οι εκθέσεις για το χαμένο μεγαλείο. Με δανεικές προτάσεις.
Και με κομμένη την ανάσα σύσσωμο το έθνος παρακολούθησε την επιμνημόσυνη δέηση. Υπό μορφήν διαγγέλματος
*Η σελίδα του λοξού
Ανώνυμε 11:01,
Αν ήταν παρείσακτη, ενοχλητική και κακιά μαθήτρια τότε δεν θα έφθανε εδώ που έφθασε. Ήταν ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό επέλεξε ο "λαός" της να είναι.
Δημοσίευση σχολίου