Κατερίνα Γκαράνη Τα τελευταία λόγια που άκουσε αυτός ο 26χρονος ανεπίδεκτος μαθήσεως ειρηνευτικών και διαλλακτικών πολιτικών, ήταν αυτά. Μία καθημερινή συμβουλή φίλων καθώς περνάς τον δρόμο χωρίς να κοιτάξεις δεξιά και αριστερά. Η φωνή που σε κάνει να κοκαλώσεις και να συμμορφωθείς. Αυτός απλά πέρασε τον δρόμο.
Έχουμε φθάσει δυστυχώς σε ένα σημείο που ακόμα κι αν θεωρούμε ηρωική μέσα μας την αυθόρμητη κίνηση ενός νεαρού, η κυτταρίτιδα του μυαλού μας εξαπλώνεται με τα χρόνια και στην ψυχή μας. Αποτέλεσμα έχει να αναλύουμε ορθολογιστικά μία προσωπική απόφαση κάποιου και να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως να ήταν μαλάκας επειδή έφυγε νωρίς, επειδή με την αυθόρμητη κίνησή του να έφερνε τα πράγματα με τους γείτονες σε δύσκολη θέση, γιατί η μαγκιά δεν βγήκε για κανέναν σε καλό, γιατί καλύτερα να σε πούνε βολεμένο παρά εθνικιστή.
Ίσως αυτό που δεν καταλαβαίνουμε μεγαλώνοντας, είναι ότι κανείς εθνικιστής δεν πέθανε στην νεότερη ιστορία υπέρ του έθνους και κανείς διαλλακτικός δεν κέρδισε τίποτε από την πολύ κουβέντα. Γενικώς οι δύο αυτές συνομοταξίες μαλλιοτραβιούνται άνευ λόγου με «σημαίες και με τραγούδια» κρυμμένοι πίσω από ομαδούλες που ανάλογα την κομματική και ιδεολογική ταυτότητα είτε κρατάνε πανό είτε κρατάνε ρόπαλα, είτε κεράκια.
Ο Σολωμού την κοπάνησε από την ομάδα την ώρα που έπρεπε και πυροβόλησε την κάμερα, που αποθανάτιζε την στιγμή, με το τσιγάρο του. Ίσως να θεωρούμε ότι η άγνοιά του ήταν αυτή που τον παρακίνησε να σπάσει τον κλοιό των κυανόκρανων,αλλά μας απέδειξε περίτρανα ότι το πρόβατο όταν το πάρει απόφαση δεν χαμπαριάζει ούτε τα τσομπανόσκυλα, ούτε τους λύκους. Όμως τελικά, αυτός ο 26χρονος είχε την στιγμιαία σοφία που ακόμη και ο χρόνος δεν την δίνει σε όλους απλόχερα. Ο Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε για τον Τάσο Ισαάκ και ο Τάσος Ισαάκ για να σώσει έναν συνάνθρωπό του. Ένας κύκλος που δεν περικλείει το έθνος εθνικιστικά και που βάζει την ανθρώπινη δικαιοσύνη σε διεθνές επίπεδο. Γιατί την γεωγραφική «γραμμή» την αντέχεις, την γραμμή όμως από την καρδιά μέχρι το μυαλό, ως σοφός, την καταργείς.
Μένει μόνο η φωνή των δίπλα: «Πού πας, ρε μαλάκα, θα σε σκοτώσουν...» να αντηχεί σαν πρώιμος επικήδειος και ίσως εν τέλει να ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να ακούσει. Σαν να ανέβαινε σε μία μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος κάνοντας προσπεράσεις ανάμεσα σε νταλίκες. Ένα τσιγάρο δρόμος ήταν όλο κι όλο μέχρι την αιωνιότητα.
15 σχόλια:
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο
είμαστε κι όλας νεκροί...
''Ίσως αυτό που δεν καταλαβαίνουμε μεγαλώνοντας, είναι ότι κανείς εθνικιστής δεν πέθανε στην νεότερη ιστορία υπέρ του έθνους''
Που το βασίζεις αυτό;
Γιατί μπορώ να σου αναφέρω δεκάδες εθνικιστές που πέθαναν υπέρ του Έθνους στη νεότερη ιστορία.
Από το Παύλο Μελά μέχρι τους Αγωνιστές της ΕΟΚΑ...
Ένας άνθρωπος που ακούει την φωνή της καρδιάς του και όχι τις γνώμες των πολλών είναι ελεύθερος.
Το τσιγάρό του, "πυροβολώντας" τις κάμερες, έβαλε φωτιά και σε συνειδήσεις, όπως ακριβώς κάνει και η πένα σου...
Την καλημέρα μου.
Pokycarpos,
Χαίρομαι που έχουμε τους ίδιους αγαπημένους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη όταν αναρωτιόμαστε τι εν τέλει είναι πατρίδα.
Egersis,
ας μην μπερδέυουμε τους πατριώτες με εθνικιστές χαμηλού επιπέδου (στους οποίους αναφέρομαι). Αλλο να κρατάς την σημαία της χώρας σου ως ασπίδα και άλλο να την κρατάς κρύβοντας το διαβατήριο για να δραπετεύσεις από αυτή όταν αρχίζουν τα δύσκολα.
Παύλος Μελάς, Ιωνας Δραγούμης, Άρης Βελουχιώτης, Κομνηνός Πυρομάγλου, Αλέκος Παναγούλης και η λίστα των "γελαστών και γελασμένων" δυστυχώς συνεχίζεται.
Ιπτάμενε,
τόσα χιλιόμετρα μακρυά κι όμως η ψυχή σου πάντα στην πατρίδα.
Καλή σου μέρα.
«την κοπάνησε από την ομάδα...... πυροβόλησε την κάμερα, ....την γραμμή από την καρδιά μέχρι το μυαλό την καταργείς» όλα όσα θάπρεπε να στοχαστούμε τη σημερινή εποχή.
Είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει.
"Αθήνα είναι εκεί που είναι οι Αθηναίοι" είχε πει ο Θεμιστοκλής στο Σπαρτιάτη στρατηγό Ευρυβιάδη.
Σε ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος μου βάζω τον Μιλτιάδη να λέει πριν τη μάχη του Μαραθώνα για την πατρίδα
"«Τι είναι πατρίδα, άνδρες;» ούρλιαξε ξανά ο Μιλτιάδης. «Όχι
τα σπίτια και σίγουρα όχι τα αγαθά που μαζεύουμε. Δεν είναι καν
ο τόπος. Πατρίδα είναι ο καθένας από εσάς χωριστά και όλοι μαζί.
Πατρίδα είναι οι θεοί που λατρεύουμε. Πατρίδα είναι οι τάφοι
των προγόνων μας που κείτονται εδώ και που τώρα θα ήθελαν να
είναι εδώ για να σας το δείξουν. Πατρίδα είναι η γλώσσα μας.
Πατρίδα είναι ο κάθε πολίτης στην πόλη, κάτω από την ίδια καθημερινότητα,
στον ίδιο ζυγό του βίου. Πατρίδα είναι ο διπλανός
σας στον στοίχο.
...
«Λοιπόν; Προτιμάτε να φύγετε ή να πάρετε τη θέση σας δίπλα
στον άλλο; Θα θέσετε την ασπίδα σας, το σώμα σας στην προστασία
του αδελφού σας που θα κάνει το ίδιο για σας; Θα θέσετε τον
εαυτό σας να πολεμήσει δίπλα στην πατρίδα σας, άνδρες;» ούρλιαξε
ο Μιλτιάδης και ακολούθησε πανδαιμόνιο
....
Στον στοίχο, άνδρες, δεν πολεμάμε
για να σώσουμε τη ζωή μας, πολεμάμε για να σώσουμε τη
ζωή του διπλανού μας. Ποιος θα εμπιστευθεί τη ζωή του σε εμένα,
άνδρες;» Κραυγές επιδοκιμασίας ακούστηκαν.
«Σε ποιον θα εμπιστευτώ τη ζωή μου, άνδρες; Ποιος θα είναι
η πατρίδα μου;» ούρλιαξε ξανά ο Μιλτιάδης."
Αγης Γηος,
είναι τρέλα όταν η πατρίδα σού αποδεικνύει ότι έχει καρδιά και εμείς, ως νεοβάρβαροι, την θωρακίζουμε σαν τις βίλες με συναγερμούς, μη τυχόν και το δίκαιο την κλέψει.
Polykarpos,
αυτό φοβόμαστε: Να είμαστε Πατρίδα.
Κι εγώ αυτό θέλω να διαδώσω, πως η κύρια αντίθεση τουλάχιστον σήμερα βρίσκεται ανάμεσα σε πατριώτες και νεογενίτσαρους όχι ανάμεσα σε δεξιούς κι αριστερούς, ή ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκείες κι ότι άλλο προβάλεται από την κυρίαρχη ιδεολογία για να διχάζει και να χειραγωγεί το βομβαρδισμένο απ' την προπαγάνδα κοινωνικό τοπίο. Και κάτι άλλο, ότι αυτός ο "βομβαρδισμός" πρέπει να σταματήσει, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρώπινης φύσης που αδυνατεί να προστατευτεί από τις κακόβουλες μηντιατικές τεχνολογίες
Τον πυροβόλησαν δολοφονόντας τον Τάσο Ισαάκ αλλά αναστήθηκε τη στιγμή που επαναστάτησε για τον άδικο χαμό του.Τον ήρωα τον κάνει η στιγμή!
Είμαι σίγουρος ότι με ένα τσιγάρο στο στόμα έγραφες αυτό το 'απλό' κείμενο αφυπνήζοντας τις συνειδήσεις μας.Να με συγχωρείς αν είσαι αντικαπνιστής αλλά αυτή η εικόνα μου'ρθε στο μυαλό.
Να'σαι καλά να μας θυμήζεις τους αθάνατους μέσα μας!EL
Neotera,
αλλοίμονο σε μας που αφήσαμε την πατρίδα να γίνει Κράτος γνωρίζοντας ότι εν τέλει το Παρακράτος θα την ορίζει. Μηντιακό, κομματικό, θρησκευτικό, εργασιακό και όπου μπορεί να υπήρχε υποψία ότι κάποιος μπορεί να σκέφτεται αλλιώς.
El,
Δεν έχω δυστυχώς την δύναμη να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα άνευ τσιγάρου. Και αφού δεν έχω και την παλικαριά να με "φάει" το κεφάλι που κουβαλώ ας με φάει ο καπνός που ξεφυσώ.
Χωρίς να γράφεις δακρύβρεχτα κείμενα πάντα στο τέλος θα τρέξει το ρημάδι.
Μου άρεσαν τα σχόλια του πολύκαρπου.
@
πολύκαρπε
αφού πριν δύο μέρες σκοτώθηκε η "πατρίδα" του δεν πολυλογάριασε τη ζωή του.
...η κυτταρίτιδα του μυαλού μας εξαπλώνεται με τα χρόνια στην ψυχή μας
tiktos,
πολύ σωστή παρατήρηση.
Όταν το μόνο που ονειρεύεσαι από μικρό παιδί είναι η πατρίδα σου ΕΛΕΥΘΕΡΗ, τότε δεν μπορείς να αντέξεις να ζεις υποδουλομένος ούτε μια στιγμή παραπάνω...
Το μόνο που ξεχωρίζει τους ήρωες από τους ονειροπόλους είναι πως οι πρώτοι γνωρίζουν καλά ότι η ζωή τους δεν έχει καμιά αξία εάν δεν τη θυσιάσουν ώστε να πραγματώσουν, έστω και για μια στιγμή, το ΟΝΕΙΡΟ τους!!!
BlackJack,
συμφωνώ στο ότι η πατρίδα είναι προσωπική υπόθεση του κάθε ελεύθερου πολίτη. Κατά την άποψή μου μόνο οι ελεύθεροι στο μυαλό έχουν δικαίωμα να μιλούν για πατρίδα.
Την καλημέρα μου.
Συγκινητικότατο και εξαιρετικά εύστοχο..Ειδικά στο σημείο που γίνεται διαχωρισμός του εθνικισμού και του πατριωτισμού...
Καλημέρα..Χαίρομαι που σας ανακάλυψα...
Eλπίζω να μην πειράζει που θα το αναδημοσιεύσω...
Δημοσίευση σχολίου