Οι μεγάλες προσδοκίες

// // 5 comments
Κατερίνα Γκαράνη
Δεν είναι κακό οι μεγάλες προσδοκίες για τη ζωή και το μέλλον ανθρώπων. Φυσικό είναι να πιστεύει ο άνθρωπος ότι οι δικαιωμένες προσδοκίες του θα φέρουν μια καλλίτερη ζωή για τον ίδιο και το κοινωνικό σύνολο. Εύκολα λοιπόν, κάποιος που εκφράζει αυτές τις προσδοκίες μπορεί να αναρριχηθεί στην εξουσία, υποσχόμενος την υλοποίηση των προσδοκιών ειδικά των αδύναμων και αδικημένων. Δυστυχώς, σε κάθε «είδους Δημοκρατία» υπάρχουν πολλοί έτοιμοι να ακουμπήσουν την «ανάγκη», την «αδικία», την «λύση» των προβλημάτων σε κάποιον, που φαινομενικά τουλάχιστον, προέρχεται από τα «σπλάχνα» της καταπίεσης κάθε είδους εξουσίας. Το να προδοθούν οι μεγάλες προσδοκίες των ανθρώπων από τον κάθε λογής «σωτήρα» είναι το λιγότερο και το μόνο σίγουρο. Το έγκλημα είναι το τι μπορεί να υλοποιήσει ο κάθε «εκλεκτός» των «αδικημένων» λαών. Θέλετε παραδείγματα; Τα θέλετε σε τοπικό επίπεδο (άρθρο 4 δεκαετίας ΄80), ή σε παγκόσμιο; Ξεχάστε τα όλα αν γίνεται. Επειδή δεν χρειάζεται «κληρονομικό χάρισμα» για το μακελειό που θα γίνει παγκοσμίως επί των ημερών του προερχόμενου από τα «σπλάχνα της αδικίας» νέου πλανητάρχη, αρχίστε να μετράτε από τώρα. Κάθε στιγμή που θα τσιρίζουμε όλοι: «αυτό δεν θα τολμούσε ούτε ο Μπους να το κάνει», να θυμόσαστε ότι είναι ο «εκλεκτός».
Ενα τραγούδι για τους σωτήρες.

5 σχόλια:

Iptamenos Ollandos είπε...

Φίλε simpleman,

αυτό ακριβώς ήταν που ποτέ μου δεν μπόρεσα να χωνέψω. Πως μπορείς τόσο εύκολα να τα δώσεις "όλα" όχι στον συνάνθρωπο αλλά στην εκάστοτε εικόνα του σωτήρα που σου πλασσάρουν.

Όσο για τον νέο πλανητάρχη μην λες τέτοια λόγια ακόμα. Άσε τους ανθρώπους να ελπίζουν και να ανεβαίνουν ακόμα πιο ψηλά από τους επτά ουρανούς παρά τα χίλια μύρια προβλήματα τους, γιατί όταν θα πέσουν ο πόνος από την πτώση θα είναι μεγαλύτερος και μπορεί να ξυπνήσουν...

Ανώνυμος είπε...

Πόσες φορές ακόμη πρέπει να πονέσουν οι άνθρωποι από τις χαμένες ελπίδες; Τώρα ξέρουμε οτι η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά είναι και πολύ καλό προιόν στους καιρούς μας. Να είσαι σίγουρος φίλε Ιπτάμενε οτί η πτώση δεν θα προκαλέσει πόνο για ξύπνημα, αλλά θα είναι αφορμή για δικαιολογίες και ψάξιμο νέου σωτήρα.

Iptamenos Ollandos είπε...

Αχ αυτή η Πανδώρα. Όλα τα κακά τ'αμόλησε στον κόσμο ανοίγοντας το κουτί και μέσα άφησε την ελπίδα. Και αυτήν κυνηγάει ο κόσμος αλλά φευ, είναι καλά φυλαγμένη...

Ανώνυμος είπε...

Αυτες οι μεγαλες προσδοκιες μου θυμιζουν το 1982 στην Ελλαδα.
Αν και ο Ομπαμα ανηκει στην ιδια κατηγορια των "λαοπλανων" τοτε θα ζησουμε στιγμες του 1983 σε παγκοσμιο επιπεδο.
Ειδες Simple man ποσο "μπροστα" ειμαστε εμεις οι Ελληνες?
Ας αφησουμε ομως την ελπιδα να πεθανει στο τελος, αλλωστε αυτη μας κραταει ζωντανους, οχι οι αναλυσεις της Morgan Stanley.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε, μάλλον χώρα πειραμάτων είμαστε, εξ' άλλου την ελπίδα οι διαφημιστές την έκαναν αθάνατη σαν την Ελλάδα.